Τα όνειρα κάθε ανθρώπου μοιάζουν με την ομορφιά ενός απόμερου σπιτιού στην αγκαλιά της φύσης, μοιάζουν με τον πολύχρωμο κήπο της ψυχής όπου κάθε λουλούδι ζωντανεύει με την λάμψη κάθε περαστικής ιδέας και σκέψης. Πεταλούδες της χαράς που δεν ξέρουν που ακριβώς να ακουμπήσουν, αρκεί να σταθούν κάπου, σκαλί-σκαλί ν’ ανέβουν τον κόσμο τους με αξιοπρέπεια, προσπαθώντας ν’ αγγίξουν τους όμορφους καρπούς που μόχθησαν γι’ αυτούς! Σαν ένα φλεγόμενο όνειρο ο άνθρωπος, κάθε χρόνο προσπαθεί κι ελπίζει να φτάσει ψηλά στα σύννεφα κι εκεί να χτίσει μια φωλιά, να ζήσει στην αιωνιότητα, μακριά από τις μικρότητες και τα πάθη. Θα τα καταφέρει άραγε ν’ αδράξει του ήλιου τις αχτίνες χωρίς να πληγώσει κανέναν; Καλή Χρονιά σε όλους σας!!!

Λάσκαρης Π. Ζαράρης