Δευτέρα 7 Ιανουαρίου 2013

Άτιτλο


Ποθείς του χρόνου το σοφό κεντρί
και της αιωνιότητας το χάδι,
του έρωτα το δάκρυ που θα πιεις
είθε να γίνει γλυκό σημάδι!
Μες της νεότητας την αστείρευτη πηγή
το αγαλματένιο σώμα ν’ αφεθεί
στης ποίησης την αγιάτρευτη πληγή
που μόνο με στίχους επουλώνει.
Κι ο νους ν’ αγγίξει ουρανούς
με της έμπνευσης το μουσικό δοξάρι!

Λάσκαρης Π. Ζαράρης

4 σχόλια:

  1. Εννοώ πως με το πέρασμα του χρόνου ξεθωριάζουν..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κατάλαβα αγαπητή "Γυναίκα" το σχόλιό σας, η ποίηση όμως δεν ξεθωριάζει ποτέ, γιατί την αγγίζει πάντα της αιωνιότητας το χάδι και της νεότητας η αστείρευτη πηγή.

      Διαγραφή
  2. Ξέρεις πολύ καλά πως δεν μιλώ για την ποίηση..:)

    Καλημέρα Λάσκαρη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή