ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΓΙΟΡΤΗ ΚΡΑΣΙΟΥ ΝΕΑΣ ΑΓΧΙΑΛΟΥ 2013

Για μια ακόμη χρονιά πραγματοποιήθηκε από 15-18 Αυγούστου 2013 με μεγάλη επιτυχία η Γιορτή Κρασιού στην Ν. Αγχίαλο.

Η επιτυχία της διοργάνωσης ήταν μεγαλύτερη από άλλες χρονιές και αυτό το έδειξε η προσέλευση του κόσμου που ξεπέρασε κάθε προηγούμενο.

Στην επιτυχία της διοργάνωσης συνέβαλαν οι Σύλλογοι που συγκροτούσαν την Οργανωτική Επιτροπή, η Δημοτική Αρχή και ο Αγροτικός Συνεταιρισμός της Ν. Αγχιάλου «Η ΔΗΜΗΤΡΑ», ο οποίος προσέφερε δωρεάν άφθονο δροσερό κρασί.

Θα πρέπει επίσης να αναφέρουμε την συμβολή κάθε αγρότη αμπελοκαλλιεργητή, μέλος του Συνεταιρισμού, που με την ποιότητα των σταφυλιών τους δίνουν αυτή την εξαιρετική ποιότητα κρασιού, αλλά και τσίπουρου, τα οποία αν δεν υπήρχαν, δεν θα ήταν δυνατόν να πραγματοποιηθεί αυτή η εκδήλωση.

Οφείλουμε όμως να στηλιτέψουμε τις πρακτικές «Πολιτιστικού Συλλόγου» οι οποίες διασάλευσαν το πρόγραμμα που είχε συμφωνηθεί και δυσανασχέτησαν τον κόσμο. Πρακτικές που μόνον τον πολιτισμό δεν προάγουν.  

Όπως προκύπτει από την σχετική επίσημη αλληλογραφία, την 23/7/13 ο Πολιτιστικός και Αθλητικός Σύλλογος Ν. Αγχιάλου – «Η ΝΕΑ ΑΓΧΙΑΛΟΣ»  με αίτησή του προς την Οργανωτική Επιτροπή της Γιορτής Κρασιού αιτήθηκε την συμμετοχή του. Μετά από σύσκεψη της Οργανωτικής Επιτροπής, παρά το ότι στην αίτηση δεν υπήρχε υπογραφή, ούτε καν αναφέρονταν το Δ.Σ., αλλά υπήρχε μόνον μία σφραγίδα, έγινε δεκτή η αίτηση και υπήρξε έγγραφη απάντηση στην οποία αναφέρεται ότι το αίτημα του Συλλόγου γίνεται δεκτό ως προς τη συμμετοχή μόνο του  παιδικού χορευτικού τμήματος του Συλλόγου, το οποίο ορίσθηκε να εμφανισθεί την 18/8/13 σε συγκεκριμένη ώρα και για συγκεκριμένο χρόνο είκοσι (20) λεπτών. Τονίζεται δε στην έγγραφη απάντηση ότι θα πρέπει να τηρηθεί πιστά το πρόγραμμα για την ομαλή λειτουργία της εκδήλωσης.

Στο έγγραφο απάντηση της Οργανωτικής Επιτροπής δεν υπήρξε καμία γραπτή ή προφορική ένσταση εκ μέρους του Συλλόγου. Αντ’ αυτού την 18/8/13 ο Σύλλογος γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων του τα συμφωνηθέντα έκανε δικό του πρόγραμμα με την εμφάνιση και άλλων τμημάτων του χορευτικού του. Αποτέλεσμα τούτου από τα είκοσι λεπτά που είχαν διατεθεί από την Οργανωτική Επιτροπή στο παιδικό τμήμα του Συλλόγου, ο Σύλλογος πραγματοποίησε εμφάνιση σαράντα πέντε (45) λεπτών διασαλεύοντας το πρόγραμμα της εκδήλωσης και προσπαθώντας να δημιουργήσει εντάσεις, οι οποίες αποφευχθήκαν χάρη στην ψυχραιμία των μελών της οργανωτικής επιτροπής.

Να σημειωθεί ότι κατά την διάρκεια των εκδηλώσεων στη Γιορτή Κρασιού συμμετείχαν και άλλα χορευτικά σχήματα, τόσο τοπικά όσο και από άλλες περιοχές, και εκτός Ελλάδας και σε όλα είχε δοθεί ο ίδιος χρόνος των είκοσι (20) λεπτών, και δεν υπήρξε κανένα απολύτως πρόβλημα.

Υποτίθεται ότι κάποιοι άνθρωποι του Συλλόγου αυτού έχουν εμπειρία από εκδηλώσεις. Θα θέλαμε να μας απαντήσουν σε ποιες εκδηλώσεις σύλλογοι με το έτσι θέλω διασαλεύουν το πρόγραμμα και κάνουν του κεφαλιού τους.  Αυτός είναι ο «πολιτισμός» τον οποίο θέλουν να προάγουν.

Εκτός του ότι ο σύλλογος αυτός διασάλευσε το πρόγραμμα, επιστράτευσε τρία ανήλικα μέλη του(;) με κουπόνια, μην αναγράφοντας σε αυτά την επωνυμία του Συλλόγου του, ζητούσε από τους παρευρισκόμενους στο χώρο της Γιορτής Κρασιού την οικονομική του ενίσχυση. Μια ενέργεια για την οποία καμία  γνωστοποίηση δεν υπήρξε στην Οργανωτική Επιτροπή.

Επειδή δεχόμαστε καθημερινά επικριτικά σχόλια για τον σύλλογο από συμπολίτες μας και επειδή οι πρακτικές του «έτσι θέλω» και των αστείων επιχειρημάτων του συλλόγου ότι με τέτοιου είδους ενέργειες προάγουν τάχα τον πολιτισμό, δεν μας βρίσκουν σύμφωνους, ως Σύλλογοι θα λάβουμε σοβαρά υπόψη μας όλα τα παραπάνω για θέματα μελλοντικής συνεργασίας.

ΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ

ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΄΄ΠΥΡΑΣΟΣ΄΄ ΝΕΑΣ ΑΓΧΙΑΛΟΥ

ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΄΄ΦΘΙΩΤΙΔΕΣ ΘΗΒΕΣ΄΄ ΝΕΑΣ ΑΓΧΙΑΛΟΥ

ΕΝΩΣΗ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΩΝ & ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΟΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ ΝΕΑΣ ΑΓΧΙΑΛΟΥ

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΕΝ ΘΕΣΣΑΛΙΑ  ΟΞΥΩΤΩΝ ΝΕΑΣ ΑΓΧΙΑΛΟΥ

μίζουν εμφ

ΦΙΛΟΠΡΟΟΔΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΝΕΑΣ ΑΓΧΙΑΛΟΥ

ΠΡΟΒΟΛΗ ΒΡΑΒΕΥΜΕΝΩΝ ΤΑΙΝΙΩΝ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΜΕΡΟΥΣ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΠΑΤΡΑΣ 2012

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2013 ΣΤΟ  ΜΟΥΣΕΙΟ

ΠΡΟΒΟΛΗ ΒΡΑΒΕΥΜΕΝΩΝ ΤΑΙΝΙΩΝ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΜΕΡΟΥΣ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΠΑΤΡΑΣ 2012

30-31 Αυγούστου και 1 Σεπτεμβρίου 2013,  Άνω Γατζέα

Το Μουσείο Ελιάς και Λαδιού Πηλίου εξασφάλισε την προβολή των βραβευμένων ταινιών του ελληνικού μέρους του Διεθνούς Κινηματογραφικού Φεστιβάλ  Πάτρας.

Παρασκευή 30 Αυγούστου  9:00 το βράδυ

 «Οι δαιμονισμένοι» σκην. Γιώργος Μπακόλλας  90’ Μ.μ., 2011. ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΗΚΟΥΣ.

   Στην πρώτη του ταινία μυθοπλασίας μετά το «Χάνι» του 2003, ο Γιώργος Μπακόλας επιστρέφει με μια ιστορία μυστηρίου με κεντρική θεματική τη βία, κρατική και διαπροσωπική, έτσι όπως αυτή αποκτά τα πολλά της πρόσωπα μέσα από την ιστορία ενός άντρα και μιας γυναίκας στην σύγχρονη Αθήνα. Η ταινία, στην οποία πρωταγωνιστούν ο Ανδρέας Μαριανός και η Σταυρούλα Μουσούλη, είναι μια παραγωγή της «Κυματοθραύστης».

 «Τρόιχαντ - ένα έμπιστο χέρι» σκην. Κώστας Αργυρός   45’ ντοκ., 2011. ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ

   Στις αρχές του 1990, εν μέσω της ευφορίας για την κατάρρευση του Τείχους του Βερολίνου και με τις εξελίξεις προς τη γερμανική επανένωση να τρέχουν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, κάποιοι κατάλαβαν ότι θα πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος, έτσι ώστε να μπορέσουν να συμβαδίσουν -ακόμα και δια της βίας- δύο οικονομίες εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους. Από τη μια ήταν η Δ. Γερμανία η ισχυρότερη βιομηχανική δύναμη στην Ευρώπη και από την άλλη η Α. Γερμανία, μια χώρα σε αποσύνθεση, με υποδομές που χρειάζονταν χρόνια για να μπορέσουν να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα. Πολιτικός χρόνος όμως δεν υπήρχε. Αποφασίστηκε λοιπόν η άμεση ιδιωτικοποίηση όλων των επιχειρήσεων της Ανατολικής Γερμανίας χωρίς να ληφθεί υπόψη οποιοδήποτε κόστος. Το τιτάνιο αυτό έργο ανέλαβε μια υπηρεσία, που άκουγε στο όνομα Τρόιχαντ (Treuhand). Σε ελεύθερη μετάφραση αυτό σημαίνει έμπιστο χέρι. Όπως αποδείχτηκε όμως, πολλοί από αυτούς που ανέλαβαν αυτό το έργο κάθε άλλο παρά πρόσωπα εμπιστοσύνης ήταν. Οι αποκρατικοποιήσεις συνδέθηκαν με αμέτρητα σκάνδαλα, άφησαν πίσω τους πολλές υποψίες και μια πικρή γεύση στους Ανατολικογερμανούς πολίτες, ειδικά σε εκείνα τα τρία εκατομμύρια, που στάλθηκαν ξαφνικά στην ανεργία. Πολλοί ισχυρίζονται ότι δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς. Είναι όμως πολλοί κι εκείνοι, που επιμένουν ότι εδώ μιλάμε για ένα πρωτόγνωρο ξεπούλημα, για το μεγαλύτερο σκάνδαλο; στη μεταπολεμική Γερμανία, που επιδέξια φρόντισε να σκεπάσει γρήγορα η τότε κυβέρνηση του Χέλμουτ Κολ.

 «Αύριο θα ήταν μια άλλη μέρα» σκην.  Στέφανος Μονδέλος 28΄ντοκ., 2011. Ειδικό Βραβείο δραματοποιημένου αντιρατσιστικού ντοκιμαντέρ.

   Η αφήγηση δύο μεταναστών που διαμένουν στην Ελλάδα και έχουν χαρακτηριστεί (ή είναι υποψήφιοι για να χαρακτηριστούν) 'επικίνδυνοι' από τις αρχές των κρατών τους. Το ντοκιμαντέρ υπονομεύει την αυθεντικότητα των αφηγήσεων των μεταναστών, προκειμένου να μυθοποιήσει τον χαρακτήρα τους και να καταστήσει την ιστορία τους οικουμενική.

Σάββατο 31 Αυγούστου  9:00 το βράδυ

«Χριστίνα» σκην. Χάρης Ξυδιάς   52’ 49’’ ντοκ., 2012. Ειδικό Βραβείο «Special κοινωνικό “παρών”» 

Το ντοκιμαντέρ αυτό καταγράφει τις σκληρές προσπάθειες της Χριστίνας Γκούσσω, ενός κοριτσιού με διανοητική αναπηρία, από τον Σεπτέμβριο του 2010 μέχρι τον Ιούνιο του 2011 και την αναπάντεχη  επιτυχία της στους Special Olympics  κέρδισε δύο χρυσά μετάλλια στο στίβο. Η πρωταγωνίστρια  με την συμμετοχή της στους αγώνες κατάφερε να πιστέψει στον εαυτό της και να αποκτήσει έναν νέο σκοπό ζωής. Απώτερος σκοπός της ταινίας είναι να δοθεί ένα κοινωνικό μήνυμα προς όλες τις μικρές κοινωνίες του κόσμου και κυρίως στους γονείς των ατόμων με ειδικές ικανότητες να ωθήσουν τα παιδιά τους να κάνουν τον αθλητισμό μέρος της ζωής τους, βοηθώντας τους με αυτόν τον τρόπο να κοινωνικοποιηθούν και να βγουν από την απομόνωση που συνήθως ζουν.

«Α Γρούσα Νάμου» σκην. Ελισάβετ Λαλουδάκη - Massimo Pizzocaro 52’ ντοκ, 2011. Διάκριση για την καταγραφή του αρχαιότερου ομιλούμενου ελληνικού γλωσσικού ιδιώματος.  

   Στην Ανατολική Πελοπόννησο, σε μια δυσπρόσιτη περιοχή στη σκιά του Πάρνωνα, ζουν οι Τσάκωνες, μια ιδιαίτερη φυλή ‘πεισματάρηδων’ Ελλήνων.  Εδώ και 3 χιλιάδες χρόνια μιλούν μια αρχαία διάλεκτο, μοναδικό πλέον δείγμα δωρικής γλώσσας. Δεν την εγκατέλειψαν ούτε μετά την επικράτηση της Κοινής, της πρώτης υπερ-τοπικής διαλέκτου από την οποία προήλθε η σύγχρονη ελληνική γλώσσα. Ό,τι άντεξε στους αιώνες, ξέφτισε μέσα στις τελευταίες δεκαετίες. Άνοιξαν δρόμοι, ήρθε ο τουρισμός, οι ντόπιοι έφυγαν μετανάστες ή ναυτικοί, το ‘υποχρεωτικό’ σχολείο επέβαλε στους μαθητές να ξεχάσουν την αρχαία τους γλώσσα. Ώσπου ήρθε η ώρα της αλήθειας: όταν χάνεις τη γλώσσα σου, χάνεις ένα ολόκληρο κόσμο. Η περίπτωση των Τσακώνων δεν είναι μεμονωμένη. Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ οι μισές περίπου γλώσσες του πλανήτη αντιμετωπίζουν την ίδια απειλή. Της εξαφάνισης και της λήθης. Μια ταινία για την απώλεια της ταυτότητας - τι σημαίνει να ξέρεις ότι η γλώσσα σου δεν θα μιλιέται μετά από 100 χρόνια …

«Γκάιντες λαλούν» σκην. Δημήτρης Κιτσικούδης   30’ ντοκ., 2012. Διάκριση για την μουσική παράδοση που εκλείπει.

   Ένα μουσικό εθνογραφικό ντοκιμαντέρ αφιερωμένο στην γκάιντα και τους γκαϊντατζήδες του Έβρου. Παλαιοί γκαϊντατζήδες θυμούνται, νέοι μουσικοί αναζητούν το όργανο, τις μουσικές του και αναρωτιούνται: Θα συνεχίσουν οι γκάιντες να λαλούν;

 «Ημερολόγιο επαρχίας» σκην. Στέργιος Μουντσάκης  25’  ντοκ., 2011.  Διάκριση εναλλακτικής οικολογικής πρότασης.

   Το ημερολόγιο επαρχίας είναι12 εικόνες από την Ελληνική επαρχία μέσα σε ένα χρόνο, μία για κάθε μήνα. Ένα σχόλιο για αυτά που αλλάζουν, για το περιβάλλον και για τις εναλλακτικές προτάσεις.

Κυριακή 1 Σεπτεμβρίου 9:00  το βράδυ

 «Think_Erase_Move» σκην. Μαρία Κατσιπατάκη  3’ 54’’ v.d., 2011. ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ VIDEO DANCE.

   Μια αλληγορική ταινία για την κίνηση του ανθρώπου μέσα στο σύμπαν, την σπειροειδή κίνηση του για την αναπόφευκτη συνάντηση με τον εαυτό του – ως την τελική του απόδραση. Μια χορογραφία εμπνευσμένη από τη σύγχρονη κοινωνία με αισιόδοξα μηνύματα για τον ίδιο τον άνθρωπο ως οντότητα.

«Η πηγή της νιότης» Παναγιώτης Ράππας  16’ 11’’ anim., 201 ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥ ANIMATION.

   Βασισμένη στο ομώνυμο διήγημα του Λευκάδιου Χερν – Κοϊζούμι Γιακούμο. Πριν πολλά χρόνια, ζούσαν στα βουνά της Ιαπωνίας ένας φτωχός ξυλοκόπος και η γυναίκα του. ήταν πολύ γέροι και δεν είχαν παιδιά. Κάθε μέρα ο άντρας πήγαινε μόνος στο δάσος…

«Τζαφάρ» της  Νάνσυ Σπετσιώτη 2’ 40’’ μ.μ., 2011. ΒΡΑΒΕΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ

   Ο Τζαφάρ περιμένει στο διάδρομο ενός νοσοκομείου.  Οι γονείς της εννιάχρονης Άννας την αποτρέπουν να καθίσει δίπλα του…

«Παιχνίδι πέρα από χρώματα» σκην.  Γαζής Γιάννης 11’ 16’’ μ.μ., 2012. Διάκριση μαθητικής σκηνοθετικής προσπάθειας

   Μια ταινία που έφτιαξαν οι μαθητές της Ε και ΣΤ τάξης με αφορμή τους μετανάστες γείτονες του σχολείου μας.

 «Η Απέναντι όχθη» σκην. Μιχαήλ Φελάνης  9’ 30’’ μ.μ., 2011. Διάκριση «Ζητείται ελπίς».

   Ένας στρατιώτης παρακούει τις εντολές της Μεραρχίας και περνά το ποτάμι, το όριο που τους έχουν θέσει και που αποτελεί τον απαγορευμένο καρπό για τους στρατιώτες, και έρχεται αντιμέτωπος με έναν άλλο άντρα. Είναι εχθρός; Και αν ναι, τι τους χωρίζει πραγματικά; Η ιστορία παραβάλει το αντιπολεμικό μήνυμα που ήθελε να εκφράσει ο συγγραφέας Αντώνης Σαμαράκης.

 «Ketchup» σκην. Κωνσταντής Φραγκόπουλος 7’ μ.μ., 2010. Διάκριση «Δράμα χαρακτήρων».

   O συνηθισμένος οικογενειακός καυγάς του ηλικιωμένου πατέρα και της χωρισμένης, με δύο παιδιά κόρης του, θα οδηγηθεί σε μια τραγική κατάληξη.

 «Πίστομα» σκην. Γιώργος Φουρτούνης  19’ μ.μ., 2011. Διάκριση νατουραλιστικής εικόνας.

   Ένας άντρας επιστρέφει στην πατρίδα του μετά από καιρό. Στο σχεδόν εγκαταλειμμένο, ερειπωμένο χωριό του βρίσκει τη γυναίκα του με ένα παιδί που δεν είναι δικό του. Σ’ αυτόν τον κόσμο, ένας ανεπιθύμητος έχει μόνο το έγκλημα σαν μέσο για ν’ αποκαταστήσει την τάξη.

 «Gran Partita» σκην. Αλέξανδρος Σκούρας 15’ 14’’ μ.μ., 2011. Διάκριση «Τέχνη-ένας Κώδικας επικοινωνίας»

   Η Χριστίνα ξυπνάει κάθε πρωί ακούγοντας το Gran Partita του Mozart. Στο διπλανό διαμέρισμα κατοικεί η Άννα, με την οποία δεν έχουν παρά καθαρά τυπικές σχέσεις. Εκείνη τη μέρα ξεκινάνε στο ασανσέρ μια κουβέντα για το συγκεκριμένο κομμάτι.

 «Penguins» σκην. Δημήτρης Ζάχος  19’ μ.μ., 2012. Διάκριση «Κοινωνική αδικία και αξιοπρέπεια στα χρόνια της κρίσης»

   Ελλάδα του 2012. Κρίση. Εργασιακή ανασφάλεια. Φόβος για το αύριο. Κοινωνικές σχέσεις που καταρρέουν. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον παρακολουθούμε την ιστορία μιας οικογένειας της εργατικής τάξης. Ένας πατέρας κοντά στη σύνταξη με τους δύο γιούς του προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα και να διαχειριστούν την καθημερινότητα, που δημιουργεί η δεινή οικονομική τους κατάσταση. Βασισμένο στο διήγημα “Πιγκουίνοι έξω απ' το Λογιστήριο” του Χρήστου Οικονόμου.

«Timor» σκην. Ρηγόπουλος Γιάννης - Γιώργος Βοντίτσος 17’ 05’ μ.μ., 2011. ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ.

   Στην ήρεμη  ζωή ενός ηλικιωμένου ζευγαριού εισβάλλει, ύστερα από ένα ατύχημα έξω από το σπίτι τους, ένα σκυλί. Ο άντρας περιθάλπει το άτυχο ζώο παρά την προϋπάρχουσα φοβία της γυναίκας προς τα σκυλιά. Ο ίδιος γνωρίζοντας ότι η γυναίκα του δεν μπορεί να συμβιώσει με το σκυλί προσπαθεί να του βρει ένα νέο σπίτι αλλά οι προσπάθειες του είναι άκαρπες. Μέσα σε αυτό το μικρό χρονικό διάστημα ο άνδρας έχει αναπτύξει μια ιδιαίτερη σχέση στοργής με το σκυλί. Έτσι αποφασίζει ότι θέλει να το κρατήσει παρά τις όσες αντιρρήσεις της γυναίκας του.

«When the Night Falls» σκην. Εύα Μπαλάση 2’ 18’’ v.a., 2011. ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ VIDEO ART

   Το σενάριο χτίστηκε σταδιακά με το συνεχόμενο άκουσμα της μουσικής. Οι πρώτες ιδέες ήταν να “μεταφραστεί” ο ήχος σε εικόνα, δηλαδή τα πλάνα με το νερό και την βρύση που στάζει. Σταδιακά, το κομμάτι προκαλεί αισθήματα άγχους, πανικού και έντασης. Δημιουργούσε την αίσθηση ότι κάτι κακό θα συμβεί. Όλα αυτά τα συναισθήματα, έμπρακτα αποδόθηκαν με τα πλάνα του ατόμου που καπνίζει νευρικά, του αυτοκινήτου που τρέχει μέσα στην νύχτα, ενώ έξω βρέχει και τέλος με τις εικόνες με το χέρι που κρέμεται και το αίμα που στάζει.

Χορηγός επικοινωνίας:  www.volosvoice.gr

Μουσείο Ελιάς και Λαδιού Πηλίου, 2423022009,  Σταθμός Ά. Γατζέας. www.mouseioelias.gr

Ώ Πηνελόπη, Aγρύπνησα από τον Kωστή Παλαμά

Ώ Πηνελόπη, αγρύπνησα, 'τί μου είχες γίνει ταίρι,
τη νύχτα ενός εξάμετρου μάς φώτιζε τ' αστέρι,
γυναίκα, λύρα, και τα δυο κυρίαρχα, τόσο ωραία!
Όσο δεν είταν τρομερό το τόξο σου, Oδυσσέα!

Σονέττο, 22 από τον Θεοτόκη Kωνσταντίνο.

Tόσες φορές ομπρός σου σαν καλάμι
        Όλος τρέμω, κυρά, όταν σ' ανταμώνω,
Kαι τρέχει από το μάτι μου ποτάμι
        Tο δάκρυ αψύ μ' ένα σου βλέμμα μόνο.
Kι η ψυχή μου δεν ξέρει τί να κάμει
        Tι τότες δεν γρικά κανέναν πόνο
Kαι δεν την φλέγει ο πόθος της να δράμει
        Σιμά σου, αλλά με κάνει έτσι να λιώνω,
Γιατί από αγάπη ανέγνωρη, αχ! φοβάται
        H δόλια· σε χαρές δεν έχει μάθει
        Kαι της ζωής τα περασμένα πάθη
Tες πίκρες, τους καημούς, κρυφοθυμάται·
        Σαν στη λύρα αν σημάνει μια χορδή της
Kι άλλες βογγάνε, οι αρμονικές, μαζί της. 

ΠΑΖΛ από τον Νίκο Κυριακίδη

Στη λεωφόρο σταυρώνουν ένα αγόρι, μπροστά στη μάνα του.
Κατέβηκαν και πήραν τα εργαλεία απ’ τη καρότσα.
Το δέντρο πνιγμένο στο απέραντο μπετόν
τα πλακάκια ιδρωμένα.
Κατέβασαν τσεκούρι,
μιαν αξίνα, φτυάρι, το ψαλίδι του κουρέματος.
Πρώτα βέβαια του πήραν αίμα
-Επιβεβαίωση-
«Πονάω» φώναζε το αφτί
το χέρι ψιλοχάιδευε το πεζοδρόμιο χωρίς τα δάχτυλα
«Καθήκια» είπε το δόντι
«Όχι μπροστά της» αυτό, από το δεξί του μάτι.
Τα γένια προσπαθούσαν να παρηγορήσουν τη γριά
αλλά εκείνη δεν έβλεπε
τίποτε.
Ούτε μάλλον ήταν εκεί.
Είχε πάει ντάλα μεσημέρι,
κατ’ ευθείαν στο μνήμα του.

ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ στη ΝΕΑ ΑΓΧΙΑΛΟ

3ος Πανελλήνιος Λογοτεχνικός Διαγωνισμός του Σωματείου Πνευματική Συντροφιά Λεμεσού, Κύπρου 2013

Το Σωματείο Πνευματική Συντροφιά Λεμεσού, Κύπρου προκηρύσσει τον 3ο Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό με τους ακόλουθους όρους:

1. Στο διαγωνισμό μπορούν να συμμετάσχουν Ελληνίδες και Έλληνες ανεξαρτήτως ηλικίας, γραμματικών γνώσεων, επαγγελματικών ασχολιών κ.λπ. είτε κατοικούν στην Ελλάδα και Κύπρο είτε διαμένουν μόνιμα ή προσωρινά στο εξωτερικό, εφόσον έχουν την Ελληνική ή Κυπριακή υπηκοότητα και μπορούν να γράφουν στη νεοελληνική μας γλώσσα.

2. Όσοι επιθυμούν να συμμετάσχουν στο διαγωνισμό θα πρέπει να στείλουν:

Α) Ένα (1) αδημοσίευτο ποίημά τους μέχρι 32 στίχους, με ψευδώνυμο (κι όχι περισσότερα του ενός ποιήματα με διαφορετικά ψευδώνυμα).

Β) ΄Ενα (1) αδημοσίευτό διήγημα μέχρι 7 σελίδες , με ψευδώνυμο (κι όχι περισσότερα από ένα με διαφορετικά ψευδώνυμα). Το μέγεθος των χαρακτήρων να είναι 12. 

Αποκλειστικά για Κύπριους λογοτέχνες, προκηρύσσετε διαγωνισμός ποίησης στην Κυπριακή διάλεκτο. Όσοι επιθυμούν να συμμετάσχουν θα πρέπει να στείλουν ένα ποίημα μέχρι 32 στίχους, με ψευδώνυμο (κι όχι περισσότερα του ενός ποιήματα με διαφορετικά ψευδώνυμα).

Το θέμα και σε όλες τις κατηγορίες είναι ελεύθερο.

3. Ο αποστολέας θα χρησιμοποιήσει το ίδιο ψευδώνυμο τόσο για την αποστολή όσο και για την υπογραφή της συμμετοχής του . Στο εξωτερικό του φακέλου που θα εμπεριέχει το έργο του θα αναγράφεται το ψευδώνυμο του συμμετέχοντος στη θέση του αποστολέα. Στον ίδιο όμως φάκελο θα τοποθετηθεί ένας μικρότερος, στο εσωτερικό του οποίου θα αναγράφονται τα πραγματικά στοιχεία του λογοτέχνη (ονοματεπώνυμο, διεύθυνση κατοικίας και αριθμοί τηλεφώνου: σταθερό και κινητό, μαζί με το ψευδώνυμο και τον τίτλο του έργου ) και απ’ έξω επίσης το ψευδώνυμο και ο τίτλος του έργου. Οι μικροί φάκελοι εκείνων που ΔΕΝ θα διακριθούν ΔΕΝ θ´ ανοιχτούν. Έτσι, θα παραμείνει μυστική η συμμετοχή τους.

4. Τα έργα , που θα σταλούν, για συμμετοχή στο Διαγωνισμό, θα πρέπει να είναι πληκτρολογημένα κι απαραιτήτως σε τρία (3) πανομοιότυπα αντίτυπα (καλής ευανάγνωστης εκτύπωσης) και υπογεγραμμένα όλα με το ίδιο ψευδώνυμο.

Ο φάκελος θα σταλεί με απλή και όχι συστημένη επιστολή, έξω από τον φάκελο θα ορίζετε η κατηγορία « Ποίηση» η « Διήγημα» ή «Κυπριακή ποίηση ».

Κάθε διαγωνιζόμενος μπορεί να λάβει μέρος σε όλες τις κατηγορίες.

Διεύθυνση αποστολής:

Πνευματική Συντροφιά Λεμεσού
Τ.Θ. 50807
3610-Λεμεσος – Κύπρος 

5. Οι Επιτροπές κρίσης του Διαγωνισμού θα αποτελούνται από ανθρώπους των γραμμάτων. Τα ονόματα των κριτών θα δημοσιοποιηθούν μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων του διαγωνισμού.

6. Θα απονεμηθούν τρία βραβεία (3) Α, Β και Γ, τρεις (3) έπαινοι (Α, Β και Γ) και 3 τιμητικές διακρίσεις για την κάθε κατηγορία . Στον καθένα που θα διακριθεί είτε με βραβείο είτε με έπαινο είτε με τιμητική διάκριση θα του απονεμηθεί τιμητικό - ονομαστικό δίπλωμα καλλιτεχνικά εκτυπωμένο.

7. Ως τελευταία προθεσμία αποστολής, από τους ενδιαφερομένους, των συμμετοχών τους ορίζεται η 30 Νοεμβρίου 2013. Οι ημερομηνίες της αποστολής θα εξακριβώνονται από τις σφραγίδα του ταχυδρομείου .

8. Τα βραβεία, οι έπαινοι και οι τιμητικές διακρίσεις θα απονεμηθούν σε ειδική τελετή η οποία θα οργανωθεί και θα πραγματοποιηθεί τον Μάρτιο του 2014. Η συγκεκριμένη ημερομηνία θα ανακοινωθεί και θα δημοσιευθεί εγκαίρως.

Τα αποστείλαντα έργα δεν επιστρέφονται, ενώ τα μη διακριθέντα έργα θα καταστραφούν μαζί με τα προσωπικά στοιχεία των διαγωνισθέντων. Επειδή στα μη βραβευθέντα έργα δεν αποκαλύπτονται τα στοιχεία των διαγωνιζομένων, δεν υπάρχει η δυνατότητα πληροφοριών για την επίδοσή τους.

Περισσότερες πληροφορίες, δίνονται στους ενδιαφερομένους, στα τηλέφωνα:

99604005- ΄Αθως Χατζηματθαίου ,

99411833 –Πανίκος Παναγή

Email h_athos@hotmail.com

Χορηγός Συνεργατικό Ταμιευτήριο Λεμεσού

ΜΕΣΑ ΣΕ ΠΡΩΙΜΕΣ ΓΡΑΦΕΣ από τον Θεόδωρο Σαντά

ΜΕΣΑ ΣΕ ΠΡΩΙΜΕΣ ΓΡΑΦΕΣ
Τραγούδια της ζωής μου

Μέσα σε πρώιμες γραφές
με φτώχια και αναλαμπές
πέρασε η ζωή μου
Αγάπησα στη γειτονιά
ένα κορίτσι του βορά
κι έγινε η προσευχή μου

Πέρασα βρόχια και φωτιές
και τη βροχή του πόνου
και βγήκα μες στην αντηλιά
και στην καμπή του χρόνου
Περπάτησα στην αμμουδιά
κι έφτασα στην Περαία
κι εκεί στο φύκι ,στο γιαλό
έστησα την αυλαία

Μέσα σε πρώιμες γραφές
και σ’ αθώες εποχές
μέτρησα τον καημό μου
Κι είδα μια αυγή ,τη νύχτα εγώ
μια σκοτεινιά ως τον ουρανό
κι έχασα το σφυγμό μου.

Πέρασα βρόχια και φωτιές
και τη βροχή του πόνου
και βγήκα μες στην αντηλιά
και στην καμπή του χρόνου
Περπάτησα στην αμμουδιά
κι έφτασα στην Περαία
κι εκεί στο φύκι, στο γιαλό
έστησα την αυλαία

Μέσα σε πρώιμες γραφές
με του Θεού μου τις αρχές
έγραφα πάντα στίχους
Κι όλο Θυμάμαι το Ντεπώ
του Καββαδία τη Σμαρώ
το πούσι ,Κωχ και ήχους

Θεόδωρος Σαντάς,20-8-2013

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ - ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ Κ.Π. ΚΑΒΑΦΗ, 24/8/2013

Με αφορμή τη συμπλήρωση 150 ετών από τη γέννηση του Κ.Π. Καβάφη, ο Σύλλογος των Αγχιαλιτών της Αθήνας «Η ΑΓΧΙΑΛΟΣ», σε συνεργασία με το νεοσύστατο Μουσικό Σύλλογο της Νέας Αγχιάλου «Ρωμανός ο Μελωδός», θα παρουσιάσει στον Αρχαιολογικό Χώρο της Νέας Αγχιάλου ένα μουσικό αφήγημα με τον Κώστα Γανωτή αφιερωμένο στον μεγάλο Αλεξανδρινό ποιητή.

Η μουσική αυτή παράσταση εντάσσεται στις δραστηριότητες των δύο Συλλόγων που αναπτύσσουν και ενθαρρύνουν πρωτοβουλίες, συντονίζουν και παρακινούν καθετί που αγγίζει τον άνθρωπο, προάγει τον πολιτισμό και ευνοεί τις συνθήκες για δημιουργία και ανάπτυξη, και σκοπό έχει να αποδώσει τη δέουσα τιμή στον μεγάλο Έλληνα ποιητή....

Η διεθνής απήχηση της ποίησης του Κ.Π. Καβάφη, όπως πιστοποιείται από τις πολλαπλές μεταφράσεις του έργου του σε ξένες γλώσσες, καθιστά το μεγάλο έργο όχι μόνο εθνική, αλλά και παγκόσμια κληρονομιά, ακολουθώντας την ιστορική διαδρομή και συνεισφορά του ελληνισμού.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η εν λόγω μουσική παράσταση τελεί υπό την αιγίδα του Κέντρου Ελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Harvard και στόχο έχει να παρουσιαστεί σε πανεπιστήμια του εξωτερικού.

Σε αυτή, λοιπόν, τη σημαντική και με διεθνή εμβέλεια πρωτοβουλία, ο Σύλλογος των Αγχιαλιτών της Αθήνας «Η ΑΓΧΙΑΛΟΣ» και ο Μουσικός Σύλλογος Νέας Αγχιάλου «Ρωμανός ο Μελωδός» καλούν τους Αγχιαλίτες αλλά και τους φίλους της ποιοτικής μουσικής και πολιτιστικής δημιουργίας να παραστούν το Σάββατο 24 Αυγούστου 2013 στις 21:00 στον Αρχαιολογικό Χώρο της Νέας Αγχιάλου, στο κέντρο της πόλης για μια αισθητική και πνευματική ανάταση ενάντια στις δυσκολίες της εποχής μας. Η είσοδος είναι ελεύθερη. Χορηγός είναι η ΟΠΑΠ ΑΕ.

ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΤΟΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΑΓΧΙΑΛΟΥ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

 « ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ ΜΕ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΥΦΩΝΙΚΗ ΧΟΡΩΔΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΒΟΛΟΥ  ΣΤΟΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ Ν.ΑΓΧΙΑΛΟΥ''.


Η 7η Εφορεία Βυζαντινών  Αρχαιοτήτων σε συνδιοργάνωση με την Δημοτική επιχείρηση  Δ.Ο.Ε.Π.Α.Π-ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ  Δήμου Βόλου παρουσιάζουν την Παρασκευή  23 Αυγούστου την Πολυφωνική χορωδία του Δήμου Βόλου για  μια μουσική βραδιά με τίτλο ''Πανσέληνος με συναυλία  '', στον  Αρχαιολογικό χώρο της Βασιλικής Α   Αγίου Δημητρίου των Φθιωτίδων Θηβών - Νέας Αγχιάλου στις 9:30 μ.μ, με ελεύθερη είσοδο. Στο πιάνο θα συνοδεύει η κ. Κερασία Σιάρα. 
Η Πολυφωνική Χορωδία του Δήμου Βόλου με μαέστρο τον Γιάννη Καρκάλα κατάφερε να καθιερωθεί τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό αποσπώντας επαίνους και βραβεία όπου έλαβε μέρος. Συνεργάστηκε με τις Κρατικές Ορχήστρες Αθηνών και Βορείου Ελλάδος, με την Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Βόλου, καθώς και με τη Συμφωνική Ορχήστρα του Λονδίνου, ανεβάζοντας έργα μεγάλων μουσουργών. Έλαβε μέρος σε διάφορα χορωδιακά φεστιβάλ της Ευρώπης και της Ελλάδας, τιμήθηκε με πρώτα και δεύτερα βραβεία σε Πανελλήνιους και διεθνείς διαγωνισμούς και εκπροσώπησε την Ελλάδα στον χορωδιακό διαγωνισμό κρατών-μελών της Ε.Ο.Κ. στην Τολόζα της Ισπανίας. Πραγματοποίησε τουρνέ στην Γαλλία, Λουξεμβούργο, Ιταλία, Βουλγαρία, Αμερική κ.α.
  Μια βραδιά με γεμάτο φεγγάρι, όμορφη μουσική και γνωστά τραγούδια Ελλήνων συνθετών  σε ένα μαγευτικό μέρος, εξαιρετικά φορτισμένο από ιστορικής πλευράς, στον Αρχαιολογικό Χώρο της Νέας Αγχιάλου, έναν από τους σημαντικότερους  που υπάρχουν και κοσμούν την Ελληνική γη, δίνοντας τη μοναδική δυνατότητα διοργάνωσης πολιτιστικών εκδηλώσεων, κάτω από το φεγγάρι και δίπλα στην  Βασιλική Α   Αγίου Δημητρίου.



Από την 7η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων 

Η ΑΝΝΑ – ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΕΚΘΕΤΕΙ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΕΛΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΔΙΟΥ ΠΗΛΙΟΥ

Εγκαινιάζεται το ερχόμενο Σάββατο 17 Αυγούστου στο Μουσείο Ελιάς και Λαδιού Πηλίου στην Άνω Γατζέα, ώρα 9:00 το βράδυ έκθεση ζωγραφικής της Άννας Μαρίας Παπαδημητρίου, και θα διαρκέσει μέχρι το Σάββατο 31 του μηνός  και θα είναι ανοιχτή 10:00- 12:00 το  πρωί και 7:00 – 9:00 το βράδυ.

Η καλλιτέχνης σπούδασε Διακοσμητική, στη  Σχολή Γραφικών Τεχνών και Καλλιτεχνικών Σπουδών στο ΤΕΙ Αθήνας και Ζωγραφική, στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, με μαθήματα ειδικότητας: Φωτογραφία, Πολυμέσα και μαθήματα επιλογής: Διδακτική της Τέχνης, Παιδαγωγικά, Ψυχολογία της Εκπαίδευσης. Κατά τη διάρκεια φοίτησης προτάθηκε για υποτροφία και συμμετοχές σε εκθέσεις και biennale φοιτητών της ΑΣΚΤ. Παρακολούθησε  εργαστήριο Γραφικών Τεχνών της ΑΣΚΤ με σκοπό τη δημιουργία βιβλίων Τέχνης.

Έχει λάβει μέρος στις παρακάτω ομαδικές εκθέσεις:“Livres d’ Artistes – Κείμενα και αντικείμενα”, Γκαλερί 7, Αθήνα 2000, “Τομέας Ζωγραφικής της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών”, Δημοτική Πινακοθήκη Καρδίτσας, 2002,“Biennale Νέων Καλλιτεχνών”, Creta Maris, Κρήτη 2002,“Απόφοιτοι του εργαστηρίου Δ΄ της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών”, ΕΠΑΣΚΤ, Αθήνα 2002, Έκθεση συνεργατών της γκαλερί Αστρολάβος, Αστρολάβος, Δεξαμενή 2005, “Εικόνα- Χώρος- Δράση”, Εικαστικό Επιμελητήριο Ελλάδας, 2006,“4 νέοι καλλιτέχνες”, Πινακοθήκη Σοφίας Λαζαρίδου, Καλλιθέα 2006, “Exclusives”, γκαλερί Αστρολάβος, Δεξαμενή, 2006,“Σύγχρονοι Δημιουργοί της Αφαίρεσης”, γκαλερί Αστρολάβος, Δεξαμενή 2006, “ Εικόνα- Χώρος- Δράση 2 ”, Τεχνόπολις του Δήμου Αθηναίων 2008.

  Έχει κάνει ατομική έκθεση το 2010 στην Γκαλερί Αστρολάβος, Αθήνα.

O καθηγητής - κριτικός τέχνης Μάνος Στεφανίδης αναφερόμενος στο έργο της ζωγράφου τονίζει: « Κάποτε η ζωγραφική ήταν το παράθυρο που άνοιγε στον κόσμο μιαν αποκάλυψη του ορατού. Σήμερα η ζωγραφική βιώνοντας κατάσαρκα την κρίση της, αν δεν θέλει ν' αναλωθεί σε εικονογραφικές αφέλειες, οφείλει να καταδυθεί στο βάθος του αόρατου. Και να το καταστήσει αισθητό. Μ' άλλα λόγια να αισθητικοποιήσει τον εσωτερικό βίο. Δύσκολα πράγματα! Με ανάλογα, δύσκολα πράγματα καταπιάνεται η τολμηρή, ως τα όρια του θράσους, Άννα-Μαρία Παπαδημητρίου. Η ζωγραφική της είναι χρωματικά χυμώδης κι ευαίσθητη, διαμερίζοντας τα ιμάτια της σε ίσα ποσά ελεύθερου αυτοσχεδιασμού και συνειδητής αυτοσυγκράτησης. Παίζει μ' άλλα λόγια, με τα όρια (ως τα όρια τους). Οι συνθέσεις της διεκδικούν ένα ένδον φως, υποβάλλουν εσωτερικά τοπία, ψηλαφούν μυστικά της νύχτας με ερωτήματα της μέρας. Συχνά ευφρόσυνες, διακοσμητικές λύσεις εξορκίζουν το κακό που κουβαλούν τα ψυχρά πράσινα ή μαύρα. Pas mal. Κοντολογίς πρόκειται για μια χειρονομιακή, συναισθηματική ζωγραφική που ψάχνει να βρει το δρόμο της ανάμεσα σε κορυφαίους εκφραστές της λυρικής αφαίρεσης, όπως ο Soulages, o Wols, o Riopelle, o Hartung, o Mathieu, αλλά και οι ημέτεροι Μαλτέζος, Σβορώνος, Λεφάκης, Κεσσανλής κ.α. Το θέμα είναι να υπάρχει μια συνέπεια και μια συνέχεια στην ιστορία των εικαστικών μορφών έτσι ώστε τα πράγματα να μη γίνονται επί ματαίω. Και τα έργα να μη σαπίζουν εμπρός στα αδιάφορα μάτια αδαών η επηρμένων θεατών και η κάθε γενιά να μαθαίνει απ την προηγούμενη... - Έχει λόγο ύπαρξης σήμερα μια τέτοια ζωγραφική;- Μπορεί να διαμορφώσει αλλιώς ένα κοινό που καθημερινά μπουκώνεται από την τηλεοπτική χυδαιότητα; (αφού καταντήσαμε λαός τηλε-εξαρτημένων).- Υπάρχει χρόνος για στοχασμό εμπρός σε μια ζωγραφισμένη εικόνα που διεκδικεί το αυτονόητο, δηλαδή να συγκινήσει αισθητικά, χωρίς ταυτόχρονα να εκβιάζει την συγκίνηση;- Μη βιαστείτε να απαντήσετε. Είπαμε: μιλάμε εδώ για δύσκολα πράγματα...  Άκου τη σιωπή. Άκου τους σιωπηλούς. Δεν υπάρχει πιο εκκωφαντική γλώσσα από εκείνη του βλέμματος».

Επαγγελματικά έχει συνεργαστεί με  την ΕΡΤ ΑΕ, με σχέδια και πλαστικές μακέτες βασισμένες σε ιδέες του Σπύρου Ορνεράκη. Επιβράβευση της ελληνικής παρουσίασης στην Ουγγαρία. Διετέλεσε βοηθός του σκηνογράφου Σίμωνα Καραφίλη, στις παραστάσεις της Εθνικής Λυρικής Σκηνής “Simon Boccanegra” και της παιδικής σκηνής του Εθνικού Θεάτρου “Ωραία Κοιμωμένη”. Σκηνογράφησε και σχεδίασε τα κοστούμια και το έντυπο υλικό για το έργο του Σβιχ Κρούκερ “Φτιάχνουμε έναν παιχνιδότοπο”, που ανέβασε η Παιδική Σκηνή του Θεάτρου της Γης. Συνεργάστηκε με το αρχιτεκτονικό γραφείο Δημητρόπουλου-Σκλαβούνου σε     θέματα σχεδιασμού εσωτερικών και εξωτερικών χώρων, σχεδιασμού προοπτικών – rendering στην παρουσίαση των νέων εγκαταστάσεων της Ελευθεροτυπίας κ.λπ. Εικονογράφησε το παιδικό διήγημα “Ο Ναβίντ δεν ήρθε για διακοπές” του Πάνου Χριστοδούλου , Εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ. Από το 1996 έως σήμερα διδάσκει σε δημοτικά σχολεία και νήπια εικαστικά.

Παράλληλα από το 1994 συμμετέχει σε μουσικές παραστάσεις και συναυλίες σε όλη την Ελλάδα και στο εξωτερικό, συνεργαζόμενη με τα μουσικά σχήματα της Μαρίζας Κωχ, Λουδοβίκου των Ανωγείων κ.α.

Ζει και εργάζεται στην Αθήνα, είναι ερωτευμένη με το Πήλιο και στο Πήλιο.

Το Σύνταγμα της Hδονής από τον Κωνσταντίνο Π Καβάφη

Mη ομιλείτε περί ενοχής, μη ομιλείτε περί ευθύνης. Όταν περνά το Σύνταγμα της Hδονής με μουσικήν και σημαίας· όταν ριγούν και τρέμουν αι αισθήσεις, άφρων και ασεβής είναι όστις μένει μακράν, όστις δεν ορμά εις την καλήν εκστρατείαν, την βαίνουσαν επί την κατάκτησιν των απολαύσεων και των παθών.
      Όλοι οι νόμοι της ηθικής - κακώς νοημένοι, κακώς εφαρμοζόμενοι - είναι μηδέν και δεν ημπορούν να σταθούν ουδέ στιγμήν, όταν περνά το Σύνταγμα της Hδονής με μουσικήν και σημαίας.
      Mη αφήσης καμίαν σκιεράν αρετήν να σε βαστάξη. Mη πιστεύης ότι καμία υποχρέωσις σε δένει. Tο χρέος σου είναι να ενδίδης, να ενδίδης πάντοτε εις τας Eπιθυμίας, που είναι τα τελειότατα πλάσματα των τελείων θεών. Tο χρέος σου είναι να καταταχθής πιστός στρατιώτης, με απλότητα καρδίας, όταν περνά το Σύνταγμα της Hδονής με μουσικήν και σημαίας.
      Mη κλείεσαι εν τω οίκω σου και πλανάσαι με θεωρίας δικαιοσύνης, με τας περί αμοιβής προλήψεις της κακώς καμωμένης κοινωνίας. Mη λέγης, Tόσον αξίζει ο κόπος μου και τόσον οφείλω να απολαύσω. Όπως η ζωή είναι κληρονομία και δεν έκαμες τίποτε δια να την κερδίσης ως αμοιβήν, ούτω κληρονομία πρέπει να είναι και η Hδονή. Mη κλείεσαι εν τω οίκω σου· αλλά κράτει τα παράθυρα ανοικτά, ολοάνοικτα, δια να ακούσης τους πρώτους ήχους της διαβάσεως των στρατιωτών, όταν φθάνη το Σύνταγμα της Hδονής με μουσικήν και σημαίας.
      Mη απατηθής από τους βλασφήμους όσοι σε λέγουν ότι η υπηρεσία είναι επικίνδυνος και επίπονος. H υπηρεσία της ηδονής είναι χαρά διαρκής. Σε εξαντλεί, αλλά σε εξαντλεί με θεσπεσίας μέθας. Kαι επί τέλους όταν πέσης εις τον δρόμον, και τότε είναι η τύχη σου ζηλευτή. Όταν περάση η κηδεία σου, αι Mορφαί τας οποίας έπλασαν αι επιθυμίαι σου θα ρίψουν λείρια και ρόδα λευκά επί του φερέτρου σου, θα σε σηκώσουν εις τους ώμους των έφηβοι Θεοί του Oλύμπου, και θα σε θάψουν εις το Kοιμητήριον του Iδεώδους όπου ασπρίζουν τα μαυσωλεία της ποιήσεως.

Ενδύματα από τον Κωνσταντίνο Π Καβάφη

Mέσα σ' ένα κιβώτιο ή μέσα σ' ένα έπιπλο από πολύτιμον έβενο θα βάλω και θα φυλάξω τα ενδύματα της ζωής μου.
      Tα ρούχα τα κυανά. Kαι έπειτα τα κόκκινα, τα πιο ωραία αυτά από όλα. Kαι κατόπιν τα κίτρινα. Kαι τελευταία πάλι τα κυανά, αλλά πολύ πιο ξέθωρα αυτά τα δεύτερα από τα πρώτα.
      Θα τα φυλάξω με ευλάβεια και με πολλή λύπη.
      Όταν θα φορώ μαύρα ρούχα, και θα κατοικώ μέσα σ' ένα μαύρο σπίτι, μέσα σε μια κάμαρη σκοτεινή, θα ανοίγω καμιά φορά το έπιπλο με χαρά, με πόθο, και με απελπισία.
      Θα βλέπω τα ρούχα και θα θυμούμαι την μεγάλη εορτή - που θα είναι τότε όλως διόλου τελειωμένη.
      Όλως διόλου τελειωμένη. Tα έπιπλα σκορπισμένα άτακτα μες στες αίθουσες. Πιάτα και ποτήρια σπασμένα κατά γης. Όλα τα κεριά καμένα ώς το τέλος. Όλο το κρασί πιωμένο. Όλοι οι καλεσμένοι φευγάτοι. Mερικοί κουρασμένοι θα κάθονται ολομόναχοι, σαν κ' εμένα, μέσα σε σπίτια σκοτεινά - άλλοι πιο κουρασμένοι θα πήγαν να κοιμηθούν.

Τριμηνιαίο Έντυπο Λογοτεχνίας «ΜΟΥΣΩΝ ΜΕΛΑΘΡΟΝ», Τεύχος 30, Απρίλιος – Μάιος – Ιούνιος 2013.

   Κυκλοφόρησε το τεύχος 30 του τριμηνιαίου λογοτεχνικού περιοδικού «ΜΟΥΣΩΝ ΜΕΛΑΘΡΟΝ», το οποίο εκδίδει η Ένωση Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος.

   Η ύλη του περιλαμβάνει ποικίλα κι ενδιαφέροντα άρθρα από εκλεκτούς συνεργάτες, πνευματικούς ανθρώπους και σημαντικούς λογοτέχνες: 

   1)  Μία ελεγεία της Ελένης Μούζουρα: «Τελευταίο αντίο στην επίτιμη πρόεδρο της Ένωσης ΕΛΒΕ Πόπης Αντωνίου-Σφαλαγκάκου.

   2) Ένα χρονογράφημα του προέδρου της Ένωσης, κ. Νικηφόρου-Βύρωνα Καμπά: «Ο μονόλογος του «καλού» μαθητή».

   3) Άρθρα του Αντώνη Λυγούρα, του Βασίλη Κομπορόζου και της Αναστασίας Λειβαδοπούλου.

   4) Μία προσωπογραφία από τον π. Κωνσταντίνο Χαλβατζάκη: «Ένας καλόγερος λογοτέχνης».

   5) Ένα αφιέρωμα στη Ζωή Καρέλλη για τα δεκαπέντε χρόνια από τον θάνατό της από τη Δέσποινα Στρίγκου με τίτλο: «Ζωή Καρέλλη (1901-1998). Η «Αρχόντισσα της Θεσσαλονίκης».

   6) «Γεώργιος Θ. Βαφόπουλος. Ο ευεργέτης-ποιητής της πόλης μας (1903-1996)» της Πόπης Αντωνίου-Σφαλαγκάκου.

   7) Ένα οδοιπορικό της Σίσσης Σιγιουλτζή-Ρουκά: «Θεσσαλονίκη. 100 Χρόνια μετά…».  

   8) Σκέψεις προσωπικές του Αντώνη Δούκα: «Στιγμές περισυλλογής, απολογισμού κι ελπίδας».

   9) Ένα αφιέρωμα στην Κύπρο από την Ελένη Μούζουρα.

   10) Ποιήματα των Νικηφόρου-Βύρωνα Καμπά, Αντώνη Λυγούρα, Πόπης Αντωνίου-Σφαλαγκάκου, Αναστασίας Λειβαδοπούλου, Αγγελικής Ζήση-Τσάκου, Αντώνη Δούκα, Νικόλαου Γ. Σούλα, Φωτεινής Ιωάννου Φωτιάδου, Νίκου Κωφίδη, Λάσκαρη Π. Ζαράρη, π. Γεώργιου Ι. Διαμαντόπουλου, Θανάση Ι. Στεφανή, Ανθής Αυγέρη, Δέσποινας Στρίγκου, Μελίνας Γαλέα, Πάρη Βορεόπουλου, Νανάς Στ. Παπαϊωάννου, Νεόφυτου Ιορδανίδη, Ανδρέα Γ. Λίτου και άλλων.

   11) Διηγήματα των: Νικόλαου Γ. Σιούλα: «Της μάνας το προστάτεμα», Κώστα Μπούζα: «Μια ιστορία με συνθήματα», Παναγιώτη Μποκοβού: «Το χρηματοκιβώτιο», Νεόφυτου Ιορδανίδη: «Αφήγηση μιας αλήθειας», Ευστάθιου Γαϊτανίδη: «Η ψυχολόγος» και Ματούλας Λασπίδου: «Τα χρυσά της μαλλιά...».   

   12) Στο τέλος του περιοδικού γίνονται παρουσιάσεις των βιβλίων των: Άγγελου Δελιακίδη, Σοφίας Καρολίδου-Μπουτσιάδου, Λάσκαρη Π. Ζαράρη, π. Κωνσταντίνου Χαλβατζάκη, Αντώνη Δούκα, Νίκου Βουργουτζή, Ανδρέα Γ. Λίτου, Γεωργίας Αλεξίου-Γοργούς και Πόπης Αντωνίου-Σφαλαγκάκου.

Προκήρυξη του 4ου διαγωνισμού διηγήματος «ΛόγωΤέχνης 2013»

                                                                                                        Ημερομηνία: 08/08/2013

Η αστική μη κερδοσκοπική εταιρία πολιτισμού Artspot διοργανώνει για τέταρτη συνεχή χρονιά τον διαγωνισμό διηγήματος «ΛόγωΤέχνης» (http://logotexnis.artspot.gr), που έχει επιτύχει να καθιερωθεί ως ο μεγαλύτερος ελληνικός λογοτεχνικός διαγωνισμός. Ο φετινός 4ος διαγωνισμός «ΛόγωΤέχνης 2013» είναι αφιερωμένος στον Κωνσταντίνο Π. Καβάφη, με αφορμή τη συμπλήρωση 150 χρόνων από τη γέννηση του.
Ο διαγωνισμός πραγματοποιείται με την υποστήριξη των Εκδόσεων Μεταίχμιο, που θα κυκλοφορήσουν βιβλίο με τα 40 καλύτερα διηγήματα.
Την Κριτική Επιτροπή του διαγωνισμού αποτελούν οι συγγραφείς Μάνος Ελευθερίου, Κώστας Κατσουλάρης, Αμάντα Μιχαλοπούλου, Σώτη Τριανταφύλλου, η Ελένη Μπούρα, υπεύθυνη ελληνικής πεζογραφίας των Εκδόσεων Μεταίχμιο και ο Γιάννης Φαρσάρης, εκπρόσωπος του φορέα διοργάνωσης Artspot.
Ως ημερομηνία έναρξης του Διαγωνισμού ορίζεται η 1η Σεπτεμβρίου 2013 και ως ημερομηνία λήξης η 15η Οκτωβρίου 2013.
Το θέμα του διαγωνισμού είναι ελεύθερο, όμως οι συμμετέχοντες θα πρέπει να συμπεριλάβουν στην πλοκή του διηγήματός τους τις ακόλουθες επτά συγκεκριμένες λέξεις (σε οποιαδήποτε πτώση ή αριθμό):
Δρόμος, Ηδονή, Λιμάνι, Κεχριμπάρι, Ταξίδι, Γέρος, Καλοκαίρι(Οι λέξεις περιέχονται στο ποίημα «Ιθάκη» του Κ.Π. Καβάφη).
Τα διηγήματα δεν θα πρέπει να ξεπερνούν σε έκταση τις 1.000 λέξεις.
Η Κριτική Επιτροπή θα αξιολογήσει την πρωτοτυπία, το λογοτεχνικό ύφος, την πλοκή, την δομή, τη σκιαγράφηση των ηρώων και τη δημιουργική σύνθεση ιστοριών που συμπεριλαμβάνουν τις επτά παραπάνω λέξεις. (Η ανάπτυξη του θέματος και της πλοκής των διηγημάτων είναι απολύτως ελεύθερη για τους συμμετέχοντες και δεν είναι απαραίτητο να σχετίζεται με τις ιδέες και το περιεχόμενο του ποιήματος «Ιθάκη» του Κ.Π. Καβάφη. Η επιλογή των επτά λέξεων στο θέμα του διαγωνισμού έγινε μόνο για να τιμηθεί ο ποιητής).
Η φόρμα υποβολής συμμετοχών θα ενεργοποιηθεί την 1η Σεπτεμβρίου 2013.
Διαβάστε αναλυτικά τους Όρους Συμμετοχής του Διαγωνισμού πριν αποστείλετε το διήγημά σας.

Ένα πνευματικό απόγευμα στην Μητροπολιτική κατασκήνωση Καλλιράχης Θάσου με την Ανδρομάχη Διαμαντοπούλου-Φιλιππίδου

Την Εκκλησιαστική κατασκήνωση Καλλιράχης Θάσου, επισκέφθηκε η ποιήτρια Ανδρομάχη Διαμαντοπούλου Φιλιππίδου και συνομίλησε με τα 85 !! παιδιά (ηλικίας 8  έως και 18),  τα οποία όλο παλμό ενέργεια και ζωντάνια την  υποδέχθηκαν μαζί με τον πνευματικό τους πατέρα Χερουβίμ και τους ομαδάρχες.

Μετά το πέρας της συζήτησης, επικράτησε ενθουσιασμός και συγκίνηση ανάμεσα στην διδάσκουσα και στους διδασκόμενους μαθητές, οι οποίοι επικοινώνησαν σαν συγκοινωνούντα δοχεία  και οι ψυχές πλημμύρισαν με τέρψη και αγαλλίαση, τα παιδιά ζήτησαν από την κυρία Ανδρομάχη να τα ξαναεπισκεφτεί.

Αξίζει να σημειωθεί, ότι η εκκλησιαστική κατασκήνωση Καλλιράχης Θάσου βρίσκεται σε ένα μοναδικά σε θέα τοπίο ανάμεσα σε πεύκα και θάλασσα και φιλοξενεί κυριολεκτικά εις δόξαν Θεού 85 παιδιά , παρά την δυσκολία των εποχών αποδεικνύοντας ότι το έργο της εκκλησίας είναι και ουσιαστικό και μεγάλο και υπαρκτό, αλλά κυρίως αθόρυβο!

Από βάθους καρδίας, θα ήθελα να συγχαρώ τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Φιλλίπων Νεαπόλεως και Θάσου κύριον κύριον Προκόπιο για το σπουδαίο έργο που επιτελεί εδώ και δεκαετίες με την εν λόγω κατασκήνωση και να τον ευχαριστήσω από τα βάθη της καρδιάς μου για την μεγάλη τιμή αλλά και ευκαιρία που μου έδωσε  να ανταμώσω με αυτά τα υπέροχα παιδιά και στο λίγο της διδακτικής ώρας να οικοδομήσω το πολύ!

Η συνάντηση μας ήταν πραγματικά μια πνευματική συνάντηση, η οποία μας ωφέλησε όλους μας. Ευχαριστώ και τον Πατέρα Χερουβίμ για την ωραία φιλοξενία αλλά και για την ξενάγηση που μου έκανε στις άρτιες εγκαταστάσεις της κατασκήνωσης, η οποία αποτελεί μια όαση Ανθρωπιάς και χριστιανικής Αλληλεγγύης στις δύσκολες μέρες μας.

Ανδρομάχη Διαμαντοπούλου-Φιλιππίδου

Πρώτη νίκη από την Πηνελόπη Δέλτα

Mια μέρα είδα την πόρτα του κήπου ανοιχτή και βγήκα στο δρόμο. Eίχα χαρά μεγάλη που βρέθηκα στ' ανοιχτά. Mου φάνηκε ξαφνικά ο κόσμος όλος δικός μου. Δεν είχα μπροστά μου κάγκελα και περικοκλάδες που σταματούν το μάτι. Ήμουν ελεύθερος να πάγω όπου θέλω, να κατακτήσω καινούρια μέρη, να δω καινούρια πράγματα.
    Mόλις όμως έτρεξα λίγα βήματα, ακούω φωνές:
    ― Mάγκα! Mάγκα!
    Kαι καθώς σταμάτησα να δω τι τρέχει, με αρπάζει ο Άλης καταλαχανιασμένος από το τρέξιμο, και με φέρνει πίσω, σηκωτό, σκλαβωμένο, κι έκλεισε πάλι την καγκελόπορτα πίσω μας.
    Eίχα φούρκα τον Άλη που εξασκούσε απάνω μου τυραννική κηδεμονία. Πλήγωνε και το φιλότιμό μου.
    Kατσουφιασμένος πήγα και κάθησα στον ήλιο, εμπρός στο σπιτάκι μου, και ακούμπησα κακιωμένος το σαγόνι μου στ' απλωμένα μου πόδια.
    H Nτέιζη ήταν ζεμένη στο λαφρύ δίτροχο αμαξάκι και περίμενε να κατέβει ο αφέντης.
    Eίχε παρακολουθήσει όλη τη σκηνή. Mε είδε θυμωμένο, κατάλαβε το λόγο και με κοίταζε περιφρονητικά.
    Σε κάθε άλλη περίσταση θα την περιφρονούσα κι εγώ. Mα έτυχε να έχω τα μπουρίνια μου.
    ― Tι μου κάνεις την καμπόση; της είπα.
    Eκείνη δεν αποκρίθηκε. Aκίνητη κοίταξε ίσια μπροστά της, το κεφάλι σηκωμένο, το σαγόνι χαμηλωμένο στο λαιμό, καμαρωτή, όπως βλέπετε τα υπερήφανα άλογα στις εικόνες.
    Mε θύμωσε ακόμα περισσότερο.
    ― Tι τάχα! Πως θα πας εσύ έξω, ενώ εγώ μένω στο σπίτι;
    Πάλι αυτή δεν αποκρίθηκε. Στέκουνταν ξιπασμένη και ακατάδεχτη. Mε φούρκισε.
    ― Eγώ είμαι ελεύθερος, εσύ είσαι σκλάβα, της είπα. Mες στο περιβόλι πάγω όπου θέλω, στο σπίτι, στο στάβλο, στην άμμο, στο γρασίδι. Eσύ ούτε στο στάβλο δεν είσαι λυτή! Kαι για να βγεις, σε υποχρεώνουν να σέρνεις αμάξι! Kαι δεμένη απ' τα δόντια σε βαστούνε! Kαι σα δεν πας ίσια, τρως και καμτσικιές. Mη μου σηκώνεις λοιπόν τη μύτη σου! T' ακούς κερα-Nτέιζη;
    Aυτή δεν ταράχθηκε καθόλου. Mε την ίδια περιφρονητική ματιά κοίταζε από ψηλά και είπε:
    ― Ποιος σου μιλά σένα, νάνε;
    Όρμησα στα πόδια μου και πήδηξα στη μύτη της.
    Tο θυμωμένο μου γάβγισμα τρόμαξε μια γάτα που απαρατήρητη παραμόνευε, κουλουριασμένη μες στο πυκνό φύλλωμα, στο πλαγινό ψηλό δέντρο. Πήδηξε χάμω και τόβαλε στα πόδια.
    Mα μεταξύ μας δεν είχε πια κάγκελα και περικοκλάδες.
    Ξέχασα φιλότιμο, θυμό, φοράδα, και περνώντας πλάγι στον αφέντη μου, που κατάφθανε με τον Mήτσο και τα παιδιά, ρίχθηκα πίσω από τη γάτα.
    Έτρεχε σα να είχε σούστες στα πόδια. Άλλο τόσο κι εγώ. Πέρασε σα σαΐτα μέσα στα λουλούδια. Πίσω της κι εγώ. Όρμησε ξετρελαμένη κατά τη βεράντα και ανέβηκε με δυο πήδους τα σκαλοπάτια. Tην ακολούθησα κι εγώ. H ανόητη δεν είχε δει πως οι λινές κουρτίνες της βεράντας, από καραβόπανο χοντρό, ήταν κατεβασμένες και δεμένες στα κάγκελα, αφήνοντας μόνο τη σκάλα ανοιχτή, πως έμπαινε σε φάκα.
    Mα το ένιωσε. Kαι τότε έγινε θηρίο.
    Πριν προφθάσω να πηδήξω πάνω της, ρίχθηκε στο κεφάλι μου και μου έχωσε όλα της τα νύχια στο πρόσωπο.
    Έβγαλα μια στριγλιά, και αυτή, περνώντας πάνω μου, πήδηξε στο περιβόλι.
    Mα ο πόνος μ' έκανε και μένα θηρίο. Mεμιάς βρέθηκα κοντά της και την άρπαξα από το σβέρκο, τη στιγμή που σκάλωνε τα νύχια της στον κορμό του πρώτου δένδρου που βρέθηκε μπροστά της.
    Δε βάσταξε πολύ το πάλεμα. Mε δυο τινάγματα της έσπασα το ραχοκόκαλο κι έμεινε ξερή.
    ― Γεια σου, Mάγκα! φώναξε ο Mήτσος.
    Γύρισα να δω. Όλοι είχαν μαζευθεί. O αφέντης, ο Mήτσος, τα παιδιά, οι σαΐσηδες και οι περιβολαραίοι.
    ― Kαι είναι μεγάλη, είπε ο αφέντης εξετάζοντας τη σκοτωμένη γάτα. Eίδες πώς την έπνιξε!
    Σίμωσα και κοίταξα. Ω χαρά! Ήταν η κιτρινομούτσουνη της άλλης μέρας! Στη φωτιά του κυνηγιού δεν την είχα αντιληφθεί.
    Tέτοια υπερηφάνεια με φούσκωσε, που μου φάνηκε πως μεγάλωνα, μεγάλωνα και γίνουμουν ψηλός σαν την Nτέιζη που στέκουνταν αδιάφορη εκεί κοντά!
    ― E, κερα-φοράδα, της φώναξα. Mε λες ακόμα νάνο;
    Aυτή γύρισε μεγαλόπρεπα το κεφάλι και κοίταξε την πεθαμένη γάτα.
    ― Xειρότερα, είπε. Έγινες φονιάς!
    ― Zουλιάρα! της φώναξα πεισμωμένος.
    Kαι γύρισα στην Άννα που δεν ήξερε τι χάδια να μου κάνει.
    ― Kαλός Mάγκας, έλεγε χαδιάρικα. Γενναίος Mάγκας! Kοίταξε, Λουκά, τον καημένο, πώς τον έκανε η γάτα! Όλο αίματα είναι το κεφάλι του!
    O Λουκάς με κοίταξε με συμπάθεια. Mα στα μάτια του είδα κάποιο δισταγμό.
    Γύρισε στη Λίζα που, χλωμή και μαζεμένη, στέκουνταν παράμερα, ακουμπισμένη σ' ένα δέντρο.
    ― Nαι... αποκρίθηκε, είναι γδαρμένος... Mα η καημένη η γάτα.
    Tι; O Λουκάς μ' απαρνιούνταν; O Λουκάς έκαμνε κόμμα με τη Nτέιζη;...
    ― Tη λυπήθηκες; ρώτησε ο πατέρας του.
    Kαι χαμογέλασε.
    ― Όχι, όχι, αποκρίθηκε κατακόκκινος ο μικρός. Oι γάτες είναι λαίμαργες και κλέφτρες. Kαι ανεβαίνουν στα δέντρα και τρων τα μικρόπουλα!...
    Nαι, βέβαια, οι γάτες τρων τα μικρόπουλα! Kαλά και το θυμήθηκε ο Λουκάς και μ' έβγαλε από την άσχημη αμφιβολία όπου με είχαν ρίξει τα πρώτα του λόγια. Bέβαια, ήταν κλέφτρες οι γάτες, και ήθελαν όλες σκότωμα. Kαι θα τις σκότωνα όλες.
    Kαι με λαφρωμένη καρδιά έτρεξα στη Nτέιζη και της είπα:
    ― Oι γάτες τρων τα μικρόπουλα, κερά μου!
    ― Kαι οι σκύλοι τα τρων, σαν τα βρουν, είπε ακατάδεχτη αυτή, μόνο που δεν ξέρουν, σαν τις γάτες, ν' ανεβαίνουν στα δέντρα.
    Θύμωσα.
    ― Δεν τρώμε ποτέ μικρόπουλα! της φώναξα. Δεν το καταδεχόμαστε.
    H Nτέιζη ξεκίνησε.
    ― Σαν τα σταφύλια της αλεπούς, μου φώναξε, «όμφακες εισί...»
    Tα παρακάτω χάθηκαν στην απόσταση.
    ― Όμφακας είσαι συ, και φαίνεσαι! της αποκρίθηκα θυμωμένος.
    Γύρισα και μπήκα στο στάβλο να βρω το φίλο μου τον Mπόμπη.

από το "Mάγκας", Oι Φίλοι του βιβλίου 1947

Η συντροφικότητα ως παράγοντας ανάπτυξης των υγιών δυνάμεων μιας κοινωνίας.

    Η συντροφικότητα ως έννοια και περιεχόμενο εκφράζει όλες τις υγιείς απόψεις και ωφέλιμες πλευρές που ενώνονται κάτω από μία ισχυρή θέληση να τονιστεί η σημασία της οποιασδήποτε μορφής συλλογικής δραστηριότητας.

   Στις μέρες μας η συντροφικότητα έχει χάσει μεγάλο ποσοστό από τη δυναμική και την ουσία της, αφού συγκαταλέγεται ανάμεσα στις μεγαλύτερες αξίες οι οποίες υποχώρησαν από τις συνειδήσεις των ανθρώπων τον τελευταίο αιώνα, λόγω της αυξανόμενης υλιστικής και τεχνολογικής θεώρησης της ζωής και της υιοθέτησης μηχανιστικών τρόπων σκέψης και δράσης.

   Αποποιείται εύκολα το βαρύ ένδυμα της μοναξιάς, το μεγάλο βάρος των ευθυνών μιας ατομικής ενέργειας, αφού ως γνωστόν ο πόνος μοιράζεται μεταξύ δύο ερωτικών συντρόφων ή ακόμη στα πλαίσια της πολιτικής και κοινωνικής οργάνωσης, όπου περισσότεροι σύντροφοι συγκροτούν μία ομάδα με κοινά ενδιαφέροντα και παρόμοιες επιδιώξεις.

   Στο συναισθηματικό τομέα προσφέρει ασφάλεια σε άνδρα και γυναίκα, επικοινωνιακή ευχέρεια, κάλυψη ψυχικών αναγκών και πνευματική ολοκλήρωση.

   Στον τομέα των φιλικών και κοινωνικών σχέσεων προάγει τις συλλογικές δραστηριότητες, μέσα από ένα πνεύμα κατανόησης, αλληλεγγύης και ανταλλαγής γόνιμων στοιχείων μεταξύ των μελών που συνεργάζονται για την επίτευξη ενός κοινού σκοπού.

   Κατά γενική ομολογία, ο άνθρωπος ως ατομική και κοινωνική ύπαρξη αναπτύσσεται μέσα από διαύλους επικοινωνίας, όπου όλη η αποκτηθείσα γνώση βρίσκει την κατάλληλη εφαρμογή της στις σχέσεις αλληλεπίδρασης. Η θέση μπορεί να δώσει άρση, μία δράση να δημιουργήσει αντίδραση, μία σκέψη να προκαλέσει ενστάσεις. Ολόκληρη η διαδικασία ενσωμάτωσης ενός συνόλου πνευματικών λειτουργιών από ένα άτομο σ’ ένα άλλο άτομο ή σε μια ολόκληρη κοινωνία, αν δεν εμφορείται από τη διάθεση ενός ειλικρινούς διαλόγου, καταλήγει σε μια άνευ προηγουμένου σύγκρουση για την επιβολή της ασυνείδητης ατομικότητας, του κυρίαρχου εγωισμού, που ασφαλώς κινείται πάντα με γνώμονα το συμφέρον.

   Η συντροφικότητα εκ φύσεως περιλαμβάνει την κάλυψη μιας νομιμότητας, ενός αδιαμφισβήτητου δικαίου· το σεβασμό του ενός ανθρώπου στον άλλον, την μη άλωση του ψυχικού κόσμου του ενός από τον άλλον με τακτικές που σε αντίθετες περιπτώσεις προξενούν ψυχική και σωματική βία.

   Για να αξιοποιηθεί κατά τον καλύτερο τρόπο η δημιουργική της τάση, πρέπει να υπερκαλυφθεί η ατομική μονάδα με εύκαμπτα υλικά αλλά και να συνειδητοποιηθεί ότι κάτι που είναι ωφέλιμο για κάποιον κι επιδρά ευεργετικά στην πρόοδό του, για κάποιον άλλον αποτελεί τροχοπέδη και ανυπέρβλητο εμπόδιο. Εδώ ακριβώς βρίσκεται η μεγαλύτερη αξία της συντροφικότητας, πέρα από τις διάφορες θετικές σε νόημα ιδέες που προασπίζεται, αμβλύνει την επιθετικότητα και αποτελεί εστία ανάπτυξης της σκέψης και του πνεύματος, ένα θαυμάσιο κόσκινο όπου εκεί ξεχωρίζεται ο γονιμοποιός σπόρος από τις ακαθαρσίες.

   Παρόλο που στο πεδίο αυτό δίνονται ακατάπαυστες μάχες, η ύλη έχει δηλητηριάσει σε τέτοιο σημείο τον σύγχρονο άνθρωπο κι έχει συντελέσει στην εκούσια τυφλότητα του, στην αναπηρία της ψυχής του. Έτσι, τα σωτήρια υλικά και μέσα για την ποιοτική ύπαρξη του ανθρώπου πετιούνται ως άχρηστα στις χωματερές των συναισθημάτων, όπου θρηνούνται καθημερινά άπειρα νεκροταφεία του πνεύματος και της κοινωνικής συνύπαρξης.

   Είναι εύλογο να θυμηθούμε, στα πλαίσια των εθνικών αγώνων και της πολιτικής οργάνωσης, ότι η λέξη «σύντροφος» αντικατόπτριζε απόλυτα την ακριβή σημασία της συντροφικότητας. Υπό το εκτυφλωτικό φως ενός διακαούς σκοπού, τα μέλη της ομάδας αποδέχονται οποιεσδήποτε θυσίες για την επίτευξή του, οι τρυφηλές ατομικότητες παραμερίζονται προς χάριν του κοινωνικού συνόλου, ενώ οι ζωές παύουν να έχουν τη συνήθη αξία για τους αγωνιζόμενους που προσπαθούν ν’ απεξαρτηθούν από τον σωματικό πόνο· πράγμα που αποτελεί το πρώτο σταθερό βήμα για την ανάδειξη ηρώων.

   Η συνταύτιση πολλών ατόμων -ενωμένων μέσα σε μία ομάδα- μ’ ένα χρέος υψηλό, ενισχύει την περηφάνια ενός λαού και την αποτελεσματικότητά του να διεκδικεί το μέλλον του, σεβόμενος πάντα τις αξίες που κληροδότησε από τους προγόνους του. Ο πόθος για την ελευθερία ακονίζεται συνεχώς πάνω στον τροχό της συντροφικότητας, όπου υπέρ του δέοντος ατομικοί χαρακτήρες δουλεύονται με αγνότερα υλικά και ενθουσιάζονται από ανθοφόρες σκέψεις και ζωογόνες ιδέες. Εν γένει και η πέτρα αλλοιώνεται από τον ήλιο και την αλμύρα, ακόμη και ο σκληρός βράχος σπάει σ’ ένα ευαίσθητο ερωτικό άγγιγμα, σε μια αγνή πρόθεση για συμπαράσταση, σ’ ένα κάλεσμα για συσπείρωση των υγιών δυνάμεων της κοινωνίας, στην πρωτοβουλία για πολιτική οργάνωση και γκρέμισμα των σαθρών θεμελίων ενός αποτυχημένου κατασκευάσματος, παρόλο που ενδεχομένως αυτή η αλλαγή θα ξεβολέψει αρκετούς από τους συμμετέχοντες στην όλη φιλόδοξη προσπάθεια.

   Η συντροφικότητα κάνει τον άνθρωπο να ξεφεύγει από την αμεριμνησία και την αδράνεια, τον μπολιάζει με την ελπίδα και τα όνειρα που είναι τα αδιαπραγμάτευτα αγαθά όλης της ανθρωπότητας. Τον οδηγεί σε στοχαστικές και φιλοσοφικές αναζητήσεις, τον οπλίζει με θάρρος για την προστασία ζωτικών χώρων που χάνονται σιγά-σιγά. Στηρίζει ανθρώπους που υποφέρουν δίνοντας τους, σωτήριες ανάσες.

   Δυστυχώς, πολλοί άνθρωποι χαμηλής ηθικής υπόστασης χρησιμοποίησαν και χρησιμοποιούν ακόμη την έννοια της συντροφικότητας ως καμουφλάζ, ώστε να περνούν απαρατήρητες απ’ το σύνολο των κοινωνιών οι άνομες δραστηριότητες και δοσοληψίες τους. Εκμεταλλεύονται υψηλές θέσεις εξουσίας για να δημιουργήσουν πλούτο, χλιδή και να τροφοδοτούν με κάθε τρόπο την ματαιοδοξία τους. Η συντροφικότητα λοιπόν, σ’ αυτούς τους ευτελείς κύκλους ανθρώπων φθείρεται, κουρελιάζεται, γίνεται υποκριτικό ένδυμα και καταντάει φάντασμα του αληθινού, υπέροχου εαυτού της.

   Όμως εκείνη, ως εικόνα φιλική για τον κάθε άνθρωπο, είναι πλασμένη με καρπερά ιδανικά, δεν αντέχει για πολύ χρόνο ανάλογες ατιμωτικές στάσεις και γρήγορα επαναστατεί αποκαλύπτοντας την απάτη των διαφθορέων της. Μονάχα μεγάλες αξίες τής ταιριάζει να υπηρετεί και να ρίχνει κάτω τα τείχη που εμποδίζουν την αλήθεια να φανεί. Όποιον άνθρωπο κυριέψει με τα χαρακτηριστικά της, αυτό από μόνο του αποτελεί μία μεγάλη νίκη και ελπίδα του μέλλοντος.

   Ανάλογα με το πόσο η συντροφικότητα έχει διεισδύσει στο νου και στην ψυχή κάθε ανθρώπου, κρίνεται και το ποιοτικό υπόβαθρο όλης της κοινωνίας, αξιολογούνται οι δυνάμεις της και προβλέπεται η πορεία της. Η ανθρωπότητα αντικρίζει τη μοίρα της μέσα στα πηχτά σκοτάδια, ένα αμυδρό φως όμως πάει να εξαπλωθεί για να γοητεύσει τις πιο υγιείς ανθρώπινες οντότητες, αλλά και τις υπόλοιπες που ξυπνούν ξαφνικά απ’ το λήθαργο μιας δήθεν μοναχικής «ευμάρειας».

   Όλοι μας, ως ακέραιες προσωπικότητες, πρέπει να σκεφτούμε τα σφάλματά μας και να αναλάβουμε τις ευθύνες μας για την έλλειψη τόλμης, την αδράνεια ή την ακόμη πιο επιλήψιμη συμμετοχή μας στον υπολογισμένο σύγχρονο απαγχονισμό της «συντροφικότητας» από τον φοβερό και αμείλιχτο δήμιο της ύλης και του ατομικού συμφέροντος.

Λάσκαρης Π. Ζαράρης

**  2^ο Βραβείο στο δοκίμιο από το λογοτεχνικό περιοδικό «Νέα Αριάδνη» το έτος 2012.