Το αύριο

Το "αύριο" ξεστομίζουν σοβαρά τα χείλη

κι οι σκέψεις σφίγγονται από θλίψη,

το βλέμμα την προσδοκία αποζητά

κι η καρδιά την αβεβαιότητα του πηγαδιού αποφεύγει.

Το "αύριο" που εμείς οι άνθρωποι στολίζουμε

με ονόματα επιθετικά,

αγρίμι καταντά άχρηστης γνώσης

καθώς ξεσκίζει τον φλοιό της ύπαρξης μας

με κάτι αιχμηρά ερωτηματικά

και κάθε χρόνο που περνά τον εξορύσσει

απ’ το μεταλλείο της ψυχής.

Το "αύριο" χωρίς παρόν θα προχωρά

μ’ ένα κουρελιασμένο ρούχο σαν ζητιάνος

κι ας κάποτε ποθούσε να πολεμά

με το κοντάρι ενός ιππότη.

25/01/2014

Λάσκαρης Π. Ζαράρης