Οι λέξεις που ποθώ.

Οι λέξεις που ποθώ,

στο περιθώριο ξεφεύγουν,

αρνήσεις επιφυλάσσουν,

δυσβάστακτες έννοιες φορτώνονται.

Και ιδού το ερώτημα

που έπλασε η μνήμη:

"Μήπως είσαι τυφλός στα αλήθεια

και βλέπεις με τις λέξεις;"

ή "Μήπως με σκέψεις

ομορφαίνεις το τοπίο;".

Ό,τι και αν συμβαίνει

συναίσθημα λάμπει στον ήλιο,

κραυγή διακόπτει τον ύπνο

και τ' όνειρο πόθησε τον στίχο.

13/08/2014

Λάσκαρης Π. Ζαράρης