Δύο σατιρικά ποιήματα από τον Παύλο Πολυχρονάκη.

ΜΙΑ ΣΚΗΝΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ

Ένας «ηγέτης εθνικός», γυρίζ’ απ’ την Αγγλία

που του επισκευάσανε πρωτίστως την αντλία…

μα και το εργαλείο του ως λέν «οι κακιές γλώσσες…»∙

και του ‘καμαν και ρεκτιφιέ σ’ όλες τις συνιστώσες.

Λιπόσαρκο το σώμα του απ’ τις υπερ-πηδήσεις…

κι έκδηλη η εξάντληση από τις εγχειρίσεις.

Ειν’ η φωνή του σιγανή και εξασθενημένη

κι απ’ τα πεσμένα χείλια του με δυσκολία βγαίνει.

Τα δόντια του δεν τα φορεί διότι δεν μπορούνε

στα φυραγμένα ούλα του, καθόλου να σταθούνε.

Η ακοή του φαίνεται, τον έχ’ εγκαταλείψει

και πάρκινσον αρχόμενο τον έχει καταλήψει.

Είναι σωστό ερείπιο, μη κατεδαφιστέο…

κι είναι το πεπρωμένο μας, το μη αποφευκτέο…

Δυο – τρεις τον συνοδεύουνε, που μια τονε ξαπλώνουν

και μια τονε σηκώνουνε και τονε ξεδιπλώνουν.

Βγαίνουν στην πόρτα του «ΕΡ-ΜΠΑΣ» πρώτα ορθό τον στήνουν

κι ύστερα το μικρόφωνο (κάτι να πει), του δίνουν.

Μα πριν απ’ το μικρόφωνο, κινεί το δαχτυλάκι

και σαν να λέει «έλα δώ» δείχνει στο γκομενάκι.

Πάει εκείνη ντροπαλή, τον πιαν’ απ’ τους αγκώνες,

κι είναι αυτή μια άνοιξη! κι αυτός χίλιοι χειμώνες…

Παίρνει δυνάμεις απ’ αυτήν… κι αρχίζει να μιλάει

μα δεν γνωρίζει τι θα πει κι ακούστε που το πάει:

Αγαπημένε μου λαέ! κι αντίπαλοι και φίλοι,

τα νέα είναι όμορφα σαν ρόδα του Απρίλη!

Δεν παραιτούμ’ απ’ αρχηγός, δεν φεύγ’ από το κόμμα,

δεν φεύγ’ από πρωθυπουργός, είναι νωρίς ακόμα.

Δεν παραιτούμε απ’ το ΣΕΞ, το γήρας πήρε τέλος!

κι ο γέρος με τον έφηβο, ισότιμό ‘ναι μέλος!

Η επιστήμη του ‘δωσε φανταστικές ανέσεις

κι εφεύρε ενδοπεϊκές θαυματουργές ενέσεις,

που μ’ ένα τσίμπημα μικρό γίνεσαι πρώτα λαύρος

και στη συνέχεια σπούργιτας και κόκορας και ταύρος!  

Ετούτες τις θαυματουργές ενέσεις θα μοιράσω

σ’ όλους τους γέρους και μ’ αυτές, τα γηρατειά θα σπάσω!

Εγώ με τούτες έγινα σωστό παλικαράκι!

πηδάω όλο το λαό! κι έχω και γκομενάκι!

Όσο για την ανεργία, τι θα φάει ο λαός

την παιδεία και υγεία, θα τα φτιάξει ο Θεός!

 

ΠΡΩΤΑΠΡΙΛΙΑΤΙΚΗ ΣΑΤΙΡΑ

ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ ΤΕΡΤΙΠΙΑ

Ακούσετε τι έγινε την πρώτη Απριλίου

Που κράτησε απ’ ανατολής ως δύση του ηλίου.

Ο Σόϊμπλε κι η Άγκελα κλαίγαν με μαύρο δάκρυ

Γιατί, για λίγο να ‘βαναν τους Έλληνες στην άκρη….

Και μέσω – Κύπρου μήνυσαν του Γιάννη Βαρουφάκη

Να πάει να πάρει, αχρέωτο μπόλικο παραδάκι.

Κι αυτός από ευγένεια τους είπε: Τα λεφτά σας

Ως τάχετε κι ορίζετε ας είναι πάντα δικά σας.

Εγώ δυο χάρες σας ζητώ και κείνες θέλω μόνο

Κι ώστε να ζω και να μπορώ θα σας τις ξεπληρώνω.

Τ’ όνομα ’’του Μνημόνιου’’ πρώτα να μου αλλάξτε

Και ‘’γέφυρα οκτάμηνη’’ δώστε μου κι ας μας σφάξτε.

                                                                                                                                                            Μα μόλις εξημέρωσε η δύο του Απρίλη

Κι δύο οι δακρύβρεχτοι ..μας κάνανε ρεζίλι

Γιατ’ ‘είπαν: Φάρσα ήτανε το χθεσινό δελτίο·

Ένα πρωταπριλιάτικο σας κάναμε αστείο!