Πίσω από τις λέξεις που έχουν ορίσει το σχήμα σου...

Πίσω από τις λέξεις που έχουν ορίσει το σχήμα σου

που αθόρυβα τοπογραφούν τα αισθήματα σου

αν μπορούσα, αν...

να ακυρώσω τον χρόνο

θα φύτευα μια ανάσα δροσιάς στο πρόσωπο σου

μια μικρή ρυτίδα θα σκάλιζα

με τις άκρες των δαχτύλων μου

αυλάκι να ποτίζει το μέλλον

σκέψη πολύφυλλη να ξαποσταίνουν

οι περαστικές σου ανησυχίες

να σβήνω με τη γομολάστιχα της αγάπης

τις άστοχες λέξεις,

στα μάτια σου οι ώρες μου να κυλούν.

Θυμήθηκα ξαφνικά το ποτάμι που πόθησα και αρνήθηκα

γυρνά ανά διαστήματα με το βουητό του

να με αγγίξει και να με πλάσει

ρωτώντας για το θαύμα που βρίσκεται στις ρίζες ενός ταξιδιού.

Διάλεξα το πράσινο χρώμα σου

για να ζωγραφίσω τις μέρες που ξέχασαν να καλέσουν

στη ζωή μου την αγάπη

κι ύστερα τις άφησα να φύγουν βιαστικά

για την κοιλάδα του ονείρου.

Μα όταν τις νύχτες τα μάτια παίρνουν φωτιά

μια λέξη μονάχα με οδηγεί

σε τοπία γαλήνης

κι αυτή η λέξη κλείνει πληγές

περπατώντας στο σώμα σου

κάνει τη φωλιά της μες στα μάτια σου

κι αν προσπαθήσω να την ονομάσω

θα την πω:

Πλημμυρίδα της αλήθειας.

02/09/2015

Λάσκαρης Π. Ζαράρης