Μη δεις το χέρι που τρέμει...
Είναι που το συναίσθημα προχωρά...
Διασχίζει τα μεγάλα σου πράσινα μάτια,
ξεχωρίζει τοπία κρυφά.
Κι ώρες, μικρές ή μεγάλες γράφει
στης ψυχής τη γαλήνια λίμνη,
που έχει γεμίσει με άνθη,
εκείνα τα άοσμα δειλινά.
Μη δεις το φεγγάρι που τρέμει,
στων χειλιών τον αέναο ψίθυρο,
την ξεγνοιασιά του απλώνει πάνω σου,
αίσθηση ζεστού σώματος,
που η δροσιά του είναι ο έρωτας.
Εκεί θα σε πίνω ατέλειωτα...
στης αφής την ακέραιη κατάνυξη.
Έχει καταγραφεί στη μνήμη
η ανάσα του πόθου
κι οι σπίθες σου σκάβουν στις σκέψεις μου,
οικοδομώντας το άπειρο
στο γαλήνιο χαμόγελό σου.
14/07/2018
Λάσκαρης Π. Ζαράρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου