"ΟΜΟΡΦΟ ΓΑΛΑΖΙΟ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ", ένα ποίημα από τη διπλή ποιητική συλλογή: "Τριάντα σταγόνες τ' ουρανού και η φλεγόμενη πόλη".

Σαν ανοίξεις διάπλατα τα χέρια σου...

Σαν ανοίξεις διάπλατα τα χέρια σου

αγγίζεις θάλασσα ζεστή

κι αν φωνάξεις βγάζοντας φωτιά απ’ τα σπλάχνα σου

ο άνεμος σού δίνει δροσερό φιλί.

Πλησίασε το κύμα που θυμώνει

τη σκέψη που ματώνει

για ταξίδια που έμειναν στα λόγια

άγγελοι φτερουγίζουν σε ουράνια αλώνια

κι όπου νιώθουν θλιμμένο βλέμμα

κατεβαίνουν στη γη

για μια ανθισμένη αγκαλιά.

Αν το παρελθόν σε πληγώνει

με αισθήματα που πνίγονται στη μοναξιά

δάκρυ πληρώνεις εισιτήριο για το όνειρο

κι όλοι οι θησαυροί κρυμμένοι στην καρδιά!

Στρώσε χαλί αληθινής αγάπης

άκου τους ήχους του δελφινιού που σε ζητά

χάδι δικό σου να διατρέξει το υδάτινο κορμί του

φεγγάρι αυγουστιάτικο

έλα να διώξεις της νύχτας τη σκιά.

29/08/2015

Λάσκαρης Π. Ζαράρης

Προσκλήσεις εκδηλώσεων πανσελήνου-Αύγουστος 2015, στον Βόλο και στη Νέα Αγχίαλο.

Σκέφτομαι...

Σκέφτομαι τις αθόρυβες στιγμές που στη ζωή περνάνε

τις μολυβιές που αφήνει ο χρόνος

και ξεθυμαίνουν γρήγορα στην αμμουδιά...

Κι όμως το τραγούδι δεν μπορεί να μη φτάνει μέχρις εδώ

το ψιθυρίζουν στους ώμους τα μαλλιά σου

με μια νότα γαλήνης διασχίζει ο ουρανός το βλέμμα σου

το ρίζωμα της ελπίδας στην ψυχή σου είναι μοιραίο.

Τυλίχτηκες τους αστερίες μιας δυνατής ανάμνησης

κι ακόμη δεν έσβησε η μοσχοβολιά του νυχτολούλουδου

μάταια η θάλασσα προσπαθεί να βρέξει τα φτερά σου...

Σε ντύσανε οι άνεμοι με το φόρεμα της νύχτας

γαλάζιο ανόθευτο σε οδηγεί

μια λέξη πάει να πιαστεί στα δίχτυα του ονείρου

κι ως να την προφέρεις

καίγονται τα μάτια σου

από του πόθου τη στεριά.

28/08/2015

Λάσκαρης Π. Ζαράρης

Κοιτώντας τη φωτογραφία σου.

Ζωγραφίζω το ανώδυνο λευκό

με αισθήματα που αγγίζουν και τους βράχους

κι ύστερα γνέφω του ονείρου να σε βρει

στάλα κυματισμός να μη χαθεί

από μια ματιά κρυφή

που τον έρωτα μυρώνει με αλμύρα.

Πώς διψάς για το λιόγερμα στα χείλη

πώς σκιρτάς στο χάδι θάλασσας πλατιάς

πώς βυθίζεις μια αγάπη για ν’ αντέχει

κόσμους πανέμορφους που μίσος δε χαλά!

Φτερουγίζεις γλαροπούλι σε ταξίδι

ανασαίνεις του ανέμου τα φιλιά

φως στα χέρια σου μεθυσμένο τρεμοπαίζει

μοιάζει τέλεια η φύση

τη στολίζει η δική σου ομορφιά!

28/08/2015

Λάσκαρης Π. Ζαράρης

Τα σύννεφα των λογισμών...

Πέρασε η ώρα κοιτώντας το φεγγάρι...

Παρουσίαση του βιογραφικού σημειώματος της ταλαντούχας Μαρίας Νούτσου.

   Η Μαρία Νούτσου είναι δημοσιογράφος-καλλιτέχνης- τραγουδίστρια-στιχουργός-μοντέλο (Journalist-Musical Artist- Singer-Song Writer-Fashion Model) και χρησιμοποιεί το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο "Μανού".
    Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, στη Χώρα του Φωτός, στις  9/1/91. Εργάστηκε ως ραδιοφωνική παραγωγός ( Heart-Fm Θεσσαλίας) το 2008. Αποφοίτησε από τη σχολή Δημοσιογραφίας και εργάζεται ως αρχισυντάκτρια στην ηλεκτρονική εφημερίδα www.enallaxnews.gr. Παράλληλα, ήταν ραδιοφωνική παραγωγός στον www.enallaxradio.gr με τηλεοπτικές παραγωγές (συνεντεύξεις, ρεπορτάζ, Πλανήτη Γη, αφιερώματα στον πολιτισμό και την Τέχνη) στο www.enallaxtv.gr.
    Ασχολείται επαγγελματικά με το τραγούδι τα τελευταία 3 χρόνια με πολλές εμφανίσεις σε γνωστούς χώρους της Θεσσαλονίκης. Έχει πάνω από 70 διασκευές γνωστών επιτυχιών στο ενεργητικό της στο ''You Tube''. Στις 29 Νοεμβρίου 2014 κυκλοφόρησε το πρώτο της single με τίτλο ''Νοσταλγώ'' σε στίχους: Βασίλη Μανωλακάκη και μουσική Αντώνη Ζαφειρόπουλου.
    Γράφει στίχους και ποιήματα από την παιδική ηλικία των 11. Ζωγραφίζει με κάρβουνο αλλά και pop art. Σπουδάζει Θέατρο και λατρεύει τον χορό! Ασχολείται επαγγελματικά και με τον χώρο της μόδας ως μοντέλο στο πρακτορείο ''Top Class International'' http://topclass.gr/project/maria-noutsou/.
    Ονειρεύεται να βοηθήσει τους Ανθρώπους να Ενωθούν ως Μία Ψυχή με Αγάπη και Αιώνιο Φως της Βαθιάς Αλήθειας- της Ειρήνης μέσα από τη Μουσική...

Translation in English
 
   She was born in Thessaloniki-Greece- in the ''Land of Light''- in 9/1/1991. She worked as a radio producer (Heart Fm-in Volos, Greece) in 2008. She has studied Journalism and now she is an article writer in web sitewww.enallaxnews.gr. She was a radio producer in www.enallaxradio.gr and she worked as a tv presenter in www.enallaxtv.gr about: Interviews, Art, Planet Earth, Cinema, Music.
    She is working as a professional singer in popular musical stages in Thessaloniki (Greece) the last 3 years. She has more than 70 covers in ''You tube''. On 29th of November 2014 she has released her new personal single with the title: ''Nostalgia'' (lyrics: Vasilis Manwlakakis, musical production: Antonis Zafiropoulos).
    She also loves to dance, to write lyrics and poems and to drawing Pop Art. She is studying in Theatre School (Greece) and she is working as a professional  Fashion model in ''Top Class International'' agency http://topclass.gr/project/maria-noutsou/.
    She wants to make the People One Unity as ONE Soul with Love and Eternal Light from Deeper Truth-Peace with Music... Thanks a lot for your interesting.

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ.

Για την αγάπη που πρέπει να ξεχειλίζει απ' την ψυχή του κάθε ανθρώπου, αιθέριο και πολύτιμο πλάσμα που κλείνει κάθε πληγή και κάθε βάσανο διαγράφει απ' τον χρόνο.

Καθρέφτης το πρόσωπό σου
λίμνη των θαυμάτων που ριγά
χαμόγελο-δροσιά που ομορφαίνει
κι εκεί στο βάθος σιγαλιά.
Ακούς του αηδονιού το μόνο λάλημα
και της καρδιάς τούς τοξευτούς ήχους
σώμα που λάμπει την αγνότητα στο "είναι" του
και μία γεύση αλήθειας ακουμπά σαν γύρη
στα πολυταξιδεμένα χείλη.
Κι αν βάδισα όλον τον δρόμο
ψυχής σκοτάδια αρνήθηκα
έψαξα στην αγάπη το γιατρικό μου για τη λήθη
κι άνοιξα την πόρτα της καρδιάς σ' ένα παράπονο γλυκό
χέρι ανθρώπου να μη δω να τρέμει από το κρύο και την πείνα
γιατί είναι πόνος που τρυπά και με ματώνει
τις ώρες που η μοναξιά αγριεύει
κι ένας ακούραστος λυγμός με συνταράσσει,
ατόφιο αίσθημα...
άνθρωπε μου αποκοιμήσου με χαρά
κρεβάτι στρώσε σε όνειρα ζεστά
και στης ελπίδας το μαξιλάρι σκέψου
αν η αγάπη είναι της ευγνωμοσύνης δώρο που ξυπνά.

24/08/2015

Λάσκαρης Π. Ζαράρης

Πέντε σατιρικά ποιήματα του Παύλου Πολυχρονάκη.

Το ποίημα αυτό κατέκτησε τη δεύτερη θέση στον φετινό Διαγωνισμό Έμμετρης Σάτιρας.

ΜΙΑ ΑΥΡΙΑΝΗ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ

Είμαι η Λίτσα η Ξανθιά, εταίρα ξακουσμένη

Κι ασκώ το πρώτο επάγγελμα που ‘ρθε στη Οικουμένη.

Μα δεν το θεωρώ ντροπή, (αν έχετε απορίες)

Κι ας με κοιτούν ειρωνικά οι έντιμες ….κυρίες.

Το θεωρώ λειτούργημα που είναι ψυχοφθόρο

Μα ‘ χει το πλεονέκτημα να ΄ναι  προσοδοφόρο.

Κινούμαι από το Σουφλί μέχρι τη Νότια Κρήτη

κι ένα φωτάκι κόκκινο μου βάνουνε στο σπίτι.

Την πιο τρανή απόλαυση παρέχω στα αγόρια

Και σ’ όσους ατυχήσανε, διώχνω τη στεναχώρια.

Αν δεν υπήρχα πρόβλημα θα ‘χαν οι στρατευμένοι,

Γεροντοκόροι, εργένηδες, έγχρωμοι, κουνημένοι,

Κουτσοί, μουγκοί, αλλήθωροι, βλάκες, κακοφτιαγμένοι,

ψυχοπαθείς, ανώμαλοι, κι άλλοι δυστυχισμένοι.

Σ’ όλους ανοίγω μια αγκαλιά, τονώνω το αντριλίκι

Κι ας λένε για <<το κάγκελο… και το χαλαμπαλίκι…>>

Ποτέ δεν έκαμα κακό και βλάβη σε κανένα

Και μόνο οι πουριτανοί έχουν να λεν για μένα.

Των παντρεμένων γυναικών τσ’ άντρες δεν ξελογιάζω

Και τσ’ άθλιους πολιτικούς, ποτέ δεν πλησιάζω.

<< Την προστασία.. >>προ πολλού την έχω κάνει πέρα

Και είμαι αυτεξούσια. Είμαι η παλιά εταίρα,

Η θεοδώρα η Λαΐς, η Φρύνη, η Ασπασία

Που παντρευτήκανε τρανούς κι άσκησαν εξουσία

Έχω για τα γεράματα στην μπάντα παραδάκι

Και δεν φοβούμαι, Σοϊμπλε, Τσίπρα και Βαρουφάκη.

Πληρώνω τις κρατήσεις μου, πληρώνω εφορία,

θα πάρω  σύνταξη καλή και θα ‘μαι μια κυρία!

Κι αφού ‘χω κι ένα όνομα, ο Χάρος να με πάρει

αν δεν γινώ πρωθυπουργός, πριν απ’ τον Κασσιδιάρη…

Και τότε θα φωνάξετε :<< Έπρεπε μια εταίρα  

να κυβερνήσει για να δει η χώρα άσπρη μέρα…>>

Ο ΑΘΩΟΣ!

Δικαστής:                   Λέγε κατηγορούμενε, Γιάννη Δαιμονογιάννη

                                    αν είν’ αλήθεια όλ’ αυτά που λεν πως έχεις κάνει.

Κατηγορούμενος:      Δεν είν’ αλήθεια Δικαστή, και ρώτα ένα – ένα,

                                    να δεις πως είναι ψόματα γι δικαιολογημένα.

            Δ          :           Δεν σκότωσες το Λιμαντζή μες του χωριού το μαγαζί;

            Κ         :           Του παίξαμ’ άλλοι δυό μαζί, τον σακατέψαμε, μα ζει.

            Δ          :           Το δυό χιλιάδες το εφτά, δεν λήστεψες γέρους εφτά;

            Κ         :           Καζάντια μου ρεζιλευτά, ψείρες τους πήρα για λεφτά…

            Δ          :           Έδειρες κι είπες «τραμπαπά» της Ενορίας τον παπά.

            Κ         :           Μα.. μου ‘παν πως δεν μ’ αγαπά και πως με λέει «αρτσουπά»! 

            Δ          :           Εξήντα έχνη του Μπαρνιά, δεν τα ‘σφαξες με τα αρνιά;

            Κ         :           Κι ο προπαππούς του μια χρονιά, μας έσφαξε μια κοπανιά.

            Δ          :           Ελιές πενήντα μια βραδιά, δεν τσι’ κοψες με τη σοδειά; 

            Κ         :           Είχαν πολύ κακή λαδιά, αν λες για κείνες του Ξυδιά.

            Δ          :           Εσύ, δεν επυρπόλησες του Δήμαρχου τ’ αμάξι;

            Κ         :           Έβγαζε καυσαέρια κι έπρεπε να τ’ αλλάξει.

            Δ          :           Απ’ τη δασκάλα, έρωτα ζήταγες όπως όπως. 

            Κ         :           Με γράμμα τση το ζήτουνα κι όχι αυτοπροσώπως.

            Δ          :           Εις το Δημοτικό σκολειό έβαλες δυναμίτη. 

            Κ         :           Με ‘δερνε ο δάσκαλος παλιά∙ δεν άνοιξε όμως μύτη. 

            Δ          :           Τους γεωπόνους που ‘ρχονταν για να επιδοτήσουν

                                    τσ’ αίγες σου, τσοι μπαλότερνες να μη σου τις μετρήσουν.

            Κ         :           Αν τσ’ άφηνα τις αίγες μου μια – μια να τις μετρούσαν,

                                    το μέτρημα ‘ναι γρουσουζιά κι ούλες θα μου ψοφούσαν.

            Δ          :           Έδειρες τσ’  αστυνομικούς που ‘ρθαν να σε συλλάβουν.

            Κ         :           Ήμουνα αμυνόμενος και να το καταλάβουν.

            Δ          :           Πες μου κατηγορούμενε, Γιάννη Δαιμονογιάννη

                                    εάν υπάρχει έγκλημα που να μην το ‘χεις κάνει;

            Κ         :           Υπάρχει, ένα Δικαστή: «Τον πιο ωραίο φόνο!...»

                                    Το ‘πίθετό μου τα ‘κανε γι’ αυτό και το σκοτώνω!

                                    Και όπου έκανα κακό, σαν, «ο Δαιμονογιάννης»,

                                    εκειά θα κάνω το καλό, μα σαν Αγγελογιάννης…

ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ

Ας τάξω ο κακορίζικος πως δεν σ’ είδα ποτέ μου

κι ένα κερί αυτούμενο εκράτουν κι έσβησέ μου,

είπα κι εγώ σαν μ’ άφησες και πήρες άνδρα γέρο

γιατ’ είχε κάποια χρήματα κι ειλικρινά δεν ξέρω

εάν θα πρέπει να χαρώ που ‘σαι δυστυχισμένη

ή να λυπάμαι πιο πολύ άπιστη αγαπημένη.

                                       Στην ΠΟΛΥΛΟΓΟΥ

Η γλώσσα σου όταν λαλεί σταματημό δεν έχει

κι όλοι απορούν, ο άνδρας σου ο δόλιος πως σ’ αντέχει,

που μια φορά εξέχασες, λέει, να σταματήσεις

                     και πέρασαν μέρες εφτά, που ‘χες να του μιλήσεις. 

 ΤΟ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΗΓΕΤΗ

Αν θέλεις στην Ελλάδα μας πρωθυπουργός να γίνεις

μα και στη θέση σου αυτή πολύ καιρό να μείνεις,

σε μια στιγμή που αστάθεια πολιτική υπάρχει

και δεν υπάρχει πρόσωπο αξιόλογο για να άρχει,

μάζεψε μες το κόμμα σου τους δυσαρεστημένους,

τους καιροσκόπους, άνεργους και τους μη βολεμένους.

Τάξε τους όσα σου ζητούν κι ας μην μπορούν να γίνουν

κι όταν θα σε ψηφίσουν, ζήτα, αυτοί να δίνουν.

Κι αν θα σου πουν δεν έχουνε γιατί ειν φτωχοί ανθρώποι,

πες τους, για την κατάντια τους πως φταίει η Ευρώπη

που δεν μας δίνει δανεικά και αγύριστα η σκρόφα

και θα την φάνε στην στιγμή οι άμοιροι την μπλόφα.

Κι όταν στο απροχώρητο τα πράγματα θα φτάσουν

κάνε την κωλοτούμπα σου προτού να σου χαλάσουν

το έργο σου και το προφίλ οι συνεργοί και φίλοι

που την Ελλάδα διεθνώς την κάνουνε ρεζίλι.

Παύλος Πολυχρονάκης

"ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΣΑΤΙΡΑΣ", ένα άρθρο του Παύλου Πολυχρονάκη.

   Οι απανταχού διαβαστές και ακουστές της σάτιρας θα πρέπει να γνωρίζουν για αυτήν:

   Είναι το αρχαιότερο και ωραιότερο είδος του λόγου. Είναι υπόθεση καθαρά Ελληνική και οι αρχαίοι Έλληνες που δεν είχανε άλλα μέσα ψυχαγωγίας μαζευότανε στα διάφορα στέκια όπου κορόιδευε ο ένας τον άλλο μόνο για να γελάνε και χωρίς να παρεξηγιούνται ποτέ. Αργότερα με τον Αρχίλοχο και τον Αριστοφάνη απέκτησε τεράστια δύναμη και αποτέλεσε τον φόβο και τον τρόμο των τυράννων. Παράλληλα ήτανε διδακτική, παραβολική και πολύ γλυκιά. Στις μέρες μας ο ρόλος της έχει περιοριστεί μόνο στην ψυχαγωγία και τη διδαχή σύμφωνα με τον παρακάτω προσδιορισμό. «Αν βγάζει τέρψη, διδαχή, κι ειν΄ όμορφη και λίγη/και κάνει ακόμα να γελούν κι εκείνοι που τους θίγει/τότε μονάχα η σάτιρα είναι πετυχημένη/αν δεν παρέχει όλα αυτά καλύτερα να μένει.»

   Θα πρέπει λοιπόν να καταλάβατε ότι μιλάμε για τη σωστή και όμορφη, έμμετρη σάτιρα του Σουρή και της εποχής του. Αυτή τη σάτιρα προσπάθησε να αναστήσει πριν έξι χρόνια «ο Παγκόσμιος Διαγωνισμός Έμμετρης Σάτιρας» που έχει έδρα τα Χανιά και τα κατάφερε με τη βοήθεια του Ίντερνετ και των εραστών της και χάρις στους υπέροχους όρους του που θέλανε τη σάτιρα να είναι: Απλή, σύντομη, εύκολα κατανοητή από το κοινό, να βγάζει αβίαστο γέλιο, να βγαίνει νόημα, να έχει ειρμό, ρυθμό και φυσικά απόλυτη και γλυκιά ομοιοκαταληξία. Αντίθετα δεν την θέλανε: Κομματική, μεροληπτική, δεικτική, εκδικητική, κατευθυνόμενη, προσωπική, υβριστική, συκοφαντική, πληρωμένη, και να μην βασίζεται στη βρωμολογία και τις λάσπες.

   Κλείνοντας θα πρέπει να τονίσουμε ότι τη σάτιρα δεν τη γράφει ο σατιριστής, αλλά ο ίδιος ο σατιριζόμενος με την πράξη του που προκαλεί τη σάτιρα. Και επειδή είμαστε Έλληνες δεμένοι με τη σάτιρα και την πολιτική, η σάτιρα μας σήμερα σχεδόν στο σύνολό της απαρτίζεται από πολιτική σάτιρα και φυσικά με το να σατιρίζει την εκάστοτε κυβέρνηση. Στις μέρες μας που τα δεινά είναι πολλά, η σάτιρα πρέπει να είναι προσεκτική, σωστή, ενωτική και συμφιλιωτική και να τη χρησιμοποιούμε μόνο για να διδάσκει, να προβληματίζει, να ποδηγετεί και να ψυχαγωγεί αν το κατορθώνει.

   Εύχομαι να μας ωφελήσει έστω και λίγο.

                                                                                    Παύλος Πολυχρονάκης

Τέσσερα ποιήματα του Παύλου Πολυχρονάκη.

ΑΚΟΥΡΑΣΤΟΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ

Τόσα λάθη κάθε μέρα να τα κάνει πως μπορεί,

ο πρωθυπουργός της χώρας, ο κοσμάκης απορεί.

Κι ο Κυβερνο-εκπρόσωπος χωρίς αργοπορία,

με ελαφρό μειδίαμα λύνει την απορία.

Πολύ πρωί σηκώνεται γι' αυτό τα προλαβαίνει,

μα και πως είν' τόσα πολλά δεν το καταλαβαίνει.

γιατί 'ναι νιος και δυνατός και του Ισοκράτους ξέρει

τη ρήσι , ''Μόχθος γαρ ουδείς τοις νέοις σκύψιν φέρει''*

*Η γνωστή ρήση του φιλοσόφου Ισοκράτη που σημαίνει. Καμία κούραση δεν είναι ικανή να καταπονήσει τους νέους.

Ο ΚΟΥΜΑΝΤΑΔΟΡΟΣ

Την τελευταία έχω ‘γω στο σπίτι μου, τη λέξη

κι είναι η λέξη, «συμφωνώ», σε ότι επιλέξει

η σύζυγός μου, που απλά… παίρνει τις αποφάσεις.

Κι έτσι είμαι ‘γω το αφεντικό σ’ όλες τις περιστάσεις.

Ο ΣΩΤΗΡΑΣ…

Ο Θοδωρής κι ο Νικολής και χωριανοί και φίλοι

από μικροί που τρώγανε ένα τσαμπί σταφύλι

φτάσανε στα εξήντα τους μα ούτε εις τον δείπνο

δεν εχωρίζανε ποτέ και ούτε εις τον ύπνο.

Συνταξιούχοι και οι δυο απ’ ΤΗΝ ΚΑΘΑΡΙΟΤΗ

του Δήμου, δεν παντρεύτηκαν, σαν το ‘θελε η νιότη.

Και ξαφνικά τον Νικολή, τον έπιασε η λόξα

να πάει να πολιτευτεί στο κόμμα ΝΕΑ ΔΟΞΑ

που ήτανε ασήμαντο, πολύ μπατιρημένο

στους ψηφοφόρους άγνωστο και κακοφημισμένο.

Ο Θοδωρής προσπάθησε να τονε προσγειώσει

μα κείνος του απάντησε: Τη χώρα μας θα σώσει!

οπότε του ‘πε: Αφού ‘ναι τσα, εγώ θα σε ψηφίσω

μα για λεφτά να μην σκεφτείς ότι θα σου δανείσω

γιατί αν έχω δυο Ευρώ στην μπάντα για τα γέρα*

και μου τα φας στις εκλογές, εγώ θα τρώγω αγέρα…

Οι εκλογές εγίνανε κι επόμενο ως ήταν

το κόμμα του κι ο Νικολής βαριά γνωρίσαν ήττα(ν).

Και τότε λέει ο Νικολής του Θοδωρή μπετάτα:

-          Σίγουρα δε με ψήφισες γι’ αυτό ‘μεινα στη στράτα.

-          Νικόλα εγώ σε ψήφισα κι όρκο βαρύ σου κάνω

κι ανέ σου λέω ψέματα, μια μέρα να πεθάνω!

Την άλλη μέρα ο Νικολής στη Νομαρχία πάει

κι όταν γυρίζει άσχημα στο Θοδωρή μιλάει:

-          Ο λόγος σου κι ο … μώλος σου άντρα ξεφτιλισμένε,

υποκριτή, ψευτόφιλε, βρώμε, γιβεντισμένε!

Στην Νομαρχία μου ‘πανε κατά κακή σου μοίρα

ότι σταυρούς προτίμησης ένα μονάχα πήρα∙

κι αφού χαμένε Θοδωρή επήρα ένα μόνο

αν ξαναπείς: Με ψήφισες, εγώ θα κάνω φόνο

γιατί δεν το ανέχομαι γαμώ το κέρατό μου!

να λες πως δεν εψήφισα εγώ τον εαυτό μου!

* Γεράματα

Εις ΑΝΑΞΙΩΣ ΛΑΒΟΝΤΑ ΣΥΝΤΑΞΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ

Σύνταξη αντιστασιακού σου ‘δωσαν… για φαντάσου!

μα όταν έφυγε ο εχθρός έχεζες τα βρακιά σου,

γιατ’ ήσουνα τριών ετών κι η μόνη αντίστασή σου

                    ήταν στα χέρια του παπά, κατά την βάφτισή σου.