ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΝΕΑΣ ΑΓΧΙΑΛΟΥ.

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ Ν. ΑΓΧΙΑΛΟΥ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ο Σύλλογος Γυναικών Ν. Αγχιάλου το πρώτο τρίμηνο του 2013 είχε τις παρακάτω δραστηριότητες:

Κοπή της Πρωτοχρονιάτικης πίτας στις 27 Ιανουαρίου 2013 στο κέντρο Γαλαξίας. Η εκδήλωση ήταν ιδιαίτερα επιτυχής και πλαισιώθηκε με μουσική και τραγούδια από το κο Στέλιο Μουτζούρη και τη κα Μίτσα Αποστολοπούλου. Στην εν λόγω εκδήλωση ανακοινώθηκε από τη Πρόεδρο του Συλλόγου κα Πίνα Αμαλία, η λήξη της διετούς θητείας του Δ.Σ. και πραγματοποιήθηκε Γενική Συνέλευση και εκλογή εφορευτικής επιτροπής, για τη διεξαγωγή των εκλογών εντός δεκαπέντε ημερών.

Στις 3 Φεβρουαρίου 2013 ημέρα Κυριακή, πραγματοποιήθηκαν οι εκλογές του Συλλόγου Γυναικών, σύμφωνα με το καταστατικό του Συλλόγου, όπου προέκυψε το κάτωθι νέο Δ.Σ. και η  νέα Εξελεγκτική Επιτροπή.

ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ                                                          

Καρανικόλα Χριστίνα                          Πρόεδρος

Πολυβρόχου-Πίνα Αμαλία                  Αντιπρόεδρος

Δάενα-Ρούμπου Ελένη                       Γραμματέας

Βογιατζάκη-Μακρή Ρένα                    Ταμίας

Μπογιατζή-Παπαγεωργίου Στέλλα     Μέλος

Φλαμουρίδη-Παπάτζελου Δέσποινα   Μέλος

Γκίνη  Ελένη                                        Μέλος

             

ΕΞΕΛΕΓΚΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

Πετρίδη Βαλασία                                   Πρόεδρος

Αποστολοπούλου-Σκούμα Ολυμπία     Μέλος

Μπογιατζή Κατερίνα                              Μέλος

Ο Σύλλογος Γυναικών συμμετείχε μαζί με 11 ακόμη Συλλόγους της Νέας Αγχιάλου, στη διοργάνωση «ΜΟΥΣΙΚΉ ΒΡΑΔΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ» στις 17 Φεβρουαρίου, και η εκδήλωση είχε μεγάλη επιτυχία και ανταπόκριση από τους κατοίκους της Ν. Αγχιάλου και όχι μόνο.

Στις 10 Μαρτίου γιορτάστηκε με όλες τις πρέπουσες τιμές, η «ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ» και πάλι στο κέντρο «Γαλαξίας».Η προσέλευση των μελών του Συλλόγου ήταν μεγάλη. Με την έναρξη της γιορτής, η Πρόεδρος Καρανικόλα Χριστίνα παρουσίασε τη σύνθεση του νέου Δ.Σ. και της Εξελεγκτικής Επιτροπής και έκανε μία σύντομη αναφορά στο θέμα της ημέρας Γυναίκα. Κύρια ομιλήτρια, ήταν η κα Πετρίδη Βαλασία, ενώ απαγγελίες ποιημάτων έγιναν από τη κα Μπογιατζή-Παπαγεωργίου Στέλλα και από τη κα Ζαράρη Άννα με ένα δικό της ποίημα. Το Δ.Σ. με απόφασή του προσέφερε στα μέλη του Συλλόγου από ένα μπουκετάκι λουλούδια, και η κα Βογιατζάκη Ρένα έδωσε από ένα γλυκό εις μνήμη της μητέρας της. Αμέσως μετά ο Σύλλογος, συμμετείχε στη παρουσίαση του βιβλίου της ποιητικής συλλογής με τίτλο «Ταξιδευτές Ονείρου» της κας Ζαράρη Άννας, διακεκριμένου μέλους του Συλλόγου μας, μαζί με το Φιλοπρόοδο Σύλλογο στο Αμφιθέατρο του Δήμου.

Στις 20 Μαρτίου πραγματοποιήθηκε η καθιερωμένη γιορτή τα «ΤΡΙΗΜΕΡΑ» στο τσιπουράδικο «Γιούσουρι» του Κυριάκου Ίλτσογλου, με ζωντανή μουσική από το μουσικό σχήμα του συμπατριώτη μας Στάθη Θεοχαράκη, το οποίο διασκέδασε τις Γυναίκες του Συλλόγου με κέφι, χαρά ενώ διάφορα σκετς και αποκριάτικα ευτράπελα, τόνισαν το χαρακτήρα της ξεχωριστής αυτής Αγχιαλίτικης γιορτής. Η Πρόεδρος του Συλλόγου, αφού αναφέρθηκε στο παλαιό αυτό έθιμο, που γιορτάζεται κάθε χρόνο από τις Αγχιαλίτισες Γυναίκες, ευχαρίστησε το Φιλοπρόοδο Σύλλογο που συνέβαλε τα μέγιστα στη πραγματοποίηση της γιορτής, με τη παραχώρηση της μικροφωνικής. Γενικά επικράτησε ένα ιδιαίτερο κεφάτο γλέντι, δημιουργώντας μία χαρούμενη ατμόσφαιρα, όπως ακριβώς άρμοζε στη γιορτή των τριημέρων.

Στις 29 Μαρτίου 2013 πραγματοποιήθηκε απογευματινή εκδρομή για τη παρακολούθηση των δεύτερων Χαιρετισμών, στο μοναστήρι της Παναγίας Άνω Ξενιάς (το αντρικό) στη Βρύναινα.

ΤΟ Δ.Σ.

«Ζητείτε Ανθρωπιά!!!» από τη Μαρία Κολοβού-Ρουμελιώτη.

Μέρες τον βασάνιζε κάτι.

«Παντού Απανθρωπιά !» έλεγε, κουνώντας το κεφάλι.

Φαίνεται πως την είχε ζήσει ως το κόκαλο.

Σήμερα μπήκε στην τάξη με άλλον αέρα.

«Η Ανθρωπιά μάχεται με την Απανθρωπιά!» είπε

και κάθισε στον θώκο με σχετική ενάργεια.

Περίμενε διαλεύκανση του θέματος.

«Βγάλτε μια κόλα χαρτί» είπε.

«Σήμερα θα διαγωνιστείτε στην Ανθρωπιά».

«Δύσκολο θέμα» είπαμε  εμείς.

«Τα αισθήματα κι οι πράξεις μπαίνουν σε Λογική με τη Λογική» είπε

με αυστηρότητα κι ανακάθισε.

Καθημερινώς διαμαρτυρόταν για την Απανθρωπιά.

Σήμερα θέλησε να βάλει άλλους στον στόχο.

Πώς να ερμηνεύσω την τόση αποκοτιά;

Έσπασα το κεφάλι μου!...

Πήρα την πένα κι άφησα να χύσει το μελάνι της σαν τη σουπιά...

Πώς να ορίσω την Ανθρωπιά,

που μες την ανθρώπινη φύση πηγάζουν πληθώρα αισθημάτων κι αντιδράσεων

που προκαλούν μίσος, ζήλια, χαιρεκακία κι αδιαφορία

ισόποσα κι ανάμικτα με την Αγάπη, τον Έρωτα, την Αλληλεγγύη,

τον Οίκτο και τη Συμπόνια; Έγραψα.

Τη βοήθεια ενός έχοντος σε έναν επαίτη, τη λέγω Ελεημοσύνη ή Ευεργεσία.

Την αλληλοβοήθεια ανθρώπων την χαρακτηρίζω  Αλληλεγγύη ή Υποστήριξη.

Την βοήθεια κάποιου σε κάποιον χωρίς αντάλλαγμα, χωρίς καμιά απαίτηση,

τη λέγω Ανιδιοτέλεια.

Η έλλειψη ηθικού αξιακού  κώδικα είναι Αμοραλισμός.

Οι πράξεις με μοναδικό κίνητρο το προσωπικό όφελος είναι Υστεροβουλία.

Η κακή συμπεριφορά ανθρώπου απέναντι στον ευεργέτη του

είναι Αχαριστία - Αγνωμοσύνη.

Ανθρωπιά κι Απανθρωπιά πλευρές του ίδιου νομίσματος είναι.

Ευγενή αισθήματα  και τρόποι συμπεριφοράς εξυψωμένοι

στο «κατ’ εικόνα κι ομοίωση» του Δημιουργού ημών,

εστί Ανθρωπιά  

και διαφοροποιούν τον άνθρωπο από κάθε άβουλο ον.

Στο τέλος έβαλα την υπογραφή μου

Και κατέθεσα την κόλα μου με το υστερόγραφο:

Ζητεiτε Ανθρωπιa!

Κάποιοι την έχασαν.

Και κάποιοι άλλοι την ψάχνουν!!!

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΔΙΟΡΓΑΝΩΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΟ ΛΑΜΙΕΩΝ Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ ΛΑΣΚΑΡΗ ΖΑΡΑΡΗ: «ΤΟ ΝΗΣΙ ΚΑΙ ΤΟ ΑΘΑΝΑΤΟ ΝΕΡΟ».

ΠΟΙΕΙΝ - ΠΟΙΗΤΙΚΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ

Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης διοργανώνει για 1η χρονιά η Επιθεώρηση Ποιητικής Τέχνης «Ποιείν». Οι διαγωνιζόμενοι μπορούν να συμμετάσχουν με ένα ανέκδοτο ποίημα με ελεύθερο θέμα. Το ποίημα δεν θα υπερβαίνει τους 47 στίχους και δεν θα είναι λιγότερο από 11 στίχους.

Θα δοθούν τρία βραβεία, τρεις έπαινοι και τρεις τιμητικές διακρίσεις. Όλα τα βραβευμένα ποιήματα θα παρουσιαστούν διαδικτυακά στο Ποιείν, μαζί με τα βιογραφικά σημειώματα και τις φωτογραφίες (προαιρετικό) των νικητών και σε ειδική εκδήλωση που θα γίνει μέσα στον Ιούνιο σε χώρο που θα ανακοινωθεί σύντομα.

Οι διαγωνιζόμενοι θα πρέπει να στείλουν τα έργα τους σε 4 αντίτυπα με ψευδώνυμο. Σε δεύτερο φάκελο ο οποίος θα αναγράφει εξωτερικά το ψευδώνυμο θα υπάρχουν ονοματεπώνυμο, η διεύθυνση και το τηλέφωνο του δημιουργού.

Οι υποψήφιοι μπορούν να στείλουν τα έργα τους μέχρι 30 Απριλίου (σφραγίδα ΕΛΤΑ) στη διεύθυνση: Ελ. Βενιζέλου 12Α, 17121 Νέα Σμύρνη με την ένδειξη: Για το διαγωνισμό ποίησης.

ΥΓ: επί του πιεστηρίου: Η επιτροπή του διαγωνισμού αποφάσισε να δημοσιεύσει σταδιακά όλα τα ποιήματα που θα φτάσουν ηλεκτρονικά στη διεύθυνση poiein@poiein.gr

1ο ανοιχτό Πολιτιστικό συνέδριο από τον Δήμο Κερατσινίου - Δραπετσώνας.

ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ   19 /3 / 2013

ΑΡ.ΠΡΩΤ. 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ                                                                                                          

ΔΗΜΟΣ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ-ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ                                                                            

ΓΡΑΦΕΙΟ ΔΗΜΑΡΧΟΥ

ΕΛ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ 200-ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ

Τ.Κ. 187-56                                                                                           

ΤΗΛΕΟΜΟΙΟΤΥΠΟ: 210-4610808

ΤΗΛΕΦΩΝΟ: 213-2074606, 607

E-mail: ltzanis@Keratsini.gr                                                                                    

                                                                                  

Φίλες και φίλοι,

Το 1^ο ανοιχτό Πολιτιστικό συνέδριο βρίσκεται στο δρόμο της υλοποίησης του. Η δημοτική μας αρχή πιστεύει και κάνει πράξη από την πρώτη στιγμή της  ανάληψης των  καθηκόντων μας, τη συμμετοχή των πολιτών σε κάθε πτυχή της ζωής και της δραστηριότητας της πόλης μας.

-Ήδη 80 μικρασιάτικα πιθάρια στολίζουν γωνιές της πόλης μας – δημιουργήματα των σχολικών κοινοτήτων.

-Είναι παράλληλα σε εξέλιξη ο λογοτεχνικός – καλλιτεχνικός διαγωνισμός στα σχολεία μας.

-Δημιουργούμε πρώτοι πανελλαδικά το πιλοτικό πρόγραμμα της βιβλιοθήκης του μέλλοντος (future library) .

Ήρθε λοιπόν η ώρα ΝΑ ΑΝΑΖΗΤΗΣΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΜΑΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ.

Ο τόπος μας (όπως και κάθε τόπος) δεν καθορίζεται από την γεωμορφολογία του ή το φυσικό του περιβάλλον. Ο τόπος μας, το Κερατσίνι και η Δραπετσώνα είναι οι λαϊκές γειτονιές του μόχθου , του τίμιου ιδρώτα για το μεροκάματο, των νοικοκυραίων , των προσφύγων της Μ. Ασίας και του Πόντου , των οικονομικών μεταναστών της ενδοχώρας.

-Των πνευματικών ανθρώπων , του Π. Τσουτάκου , του Αλ. Χρυσοστομιδη , του Θ.Καρακατσανη και των σύγχρονων συνεχιστών τους.

-Είναι ο τόπος της λεβεντιάς και της νίκης , της Ναυμαχίας- ορόσημο για την παγκόσμια ιστορία πριν από 2.500 χρόνια, των Ταμπουρίων  του αρχιστράτηγου Γ.Καραισκάκη , της μάχης της power- Ηλεκτρικής ,με την Εθνική μας Αντίσταση πρωταγωνιστή των αγωνιστών συμπολιτών μας  στα μεταπολεμικά χρόνια , για τη Δημοκρατία , την Ειρήνη και την πρόοδο.

- Της νέας γενιάς που έχει χρέος να συνεχίσει να ζει , να εργάζεται και να αγωνίζεται για ένα καλύτερο περιβάλλον , μια καλύτερη ποιότητα ζωής , μα πάνω από όλα μια πόλη που θα αναπνέει με την ανάσα του κάθε πολίτη.

Ο τόπος μας είναι η ψυχή μας. Ψυχή μας είναι ο εσωτερικός μας κόσμος .Ο πολιτισμός μας.

Ας αναδείξουμε  λοιπόν ο κάθε Κερατσινιώτης , ο κάθε Δραπετσωνίτης την δική του ατομική πολιτιστική ψηφίδα και ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ  ας δημιουργήσουμε το όμορφο πολύχρωμο ψηφιδωτό της ιστορικής  γειτονιάς μας.

Η σύγχρονη αρχιτεκτονική δεν αναζητά πια το χρώμα των πόλεων ΑΛΛΑ το άρωμα   τους.

Είμαι βέβαιος έχουμε τις αρετές και τις αξίες. Μπορούμε να δημιουργήσουμε το πιο ευωδιαστό Άρωμα στο μπουκέτο των πολιτιστικών συλλογικοτήτων.

                                                                                              Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ

«ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΞΑΝΑΖΟΥΝ» από τον Θεόδωρο Σαντά.

 

Οι λαοί οφείλουν να ξεθάβουν τους ήρωες

όταν οι μέρες βογκούν απ’ αδράνεια

και η νιότη τρυπιέται με θάνατο.

Οι λαοί οφείλουν να σκύψουν ξανά στα καντήλια τους

να μην ξαναζήσουν τη Χιροσίμα τους.

Κάποτε ο εχθρός σε πολεμούσε αντίκρυ

με νταϊφάδες και ημισέληνους

με δερβεναγάδες  και σιλιχτάρηδες.

Τώρα σε καθηλώνει  με εικόνες και λέξεις

σε αλλοτριώνει με ήχους

σε ευνουχίζει  με παραισθήσεις

σου εσωκλείει  τα θέλω του.

Κάποτε ο εχθρός σ’ εχθρευόταν στα ίσια

τώρα αδυνατείς να ξεχωρίσεις το δίκιο απ’ τ’ άδικο.

Οι καιροί τοποθετούν τις κεραίες

να δολοφονούν την ιδέα

να κρεμάν τον ήρωα απ’ το πρώτο του βήμα

έχουν στείλει το τραγούδι το λάγνο

να εγκλωβίσουν τον Οδυσσέα

να μη φτάσει ποτέ του στην Τροία.

Κάποτε οι καιροί δολοφονούσαν

το γιο της  Καλόγριας

γκρεμοτσάκιζαν το Δυσσέα.

Τώρα σε ξαπλώνουν στο αραξοβόλι του πελάγου

στου υπνωτικού το λειμώνα.

Ο εχθρός πάντα φροντίζει

να εξασφαλίζει εγκαίρως

το αναισθητικό της παραλυσίας μας!

Ας αντισταθούμε με το φως

της αρχέγονης Μοίρας μας

στον ανταγωνισμό του αθέμιτου

στον παραλογισμό της ισχύος.

Τούτοι οι καιροί έχουν ανάγκη

απ’ αλλιώτικους ήρωες

έχουν ανάγκη από ποίηση

ν’ αποδιώχνει των ανθρώπων την κόλαση

έχουν  ανάγκη από ποίηση

να ξεσκεπάζει το σαθρό και το ύποπτο

ν’ αποδιώχνει της φυλής τη διχόνοια

να μας διατηρήσει αμιγείς, περήφανους Έλληνες.

Τούτοι οι καιροί έχουν ανάγκη

απ’ την  Ορθόδοξη πίστη μας

χωρίς φανατισμούς και ακρότητες

πριν επιτελεσθεί η  αναγκαστική μας προσγείωσή

στην πίστα της παγκοσμιοποίησης!

Θεόδωρος Σαντάς, 23-3-2006

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΜΕ ΤΟ ΕΡΓΟ «Ο ΤΡΟΜΑΡΑΣ» ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΒΙΖΥΗΝΟΥ.

                                               ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΜΗ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ

                                               ΣΤΑΔΙΟΥ-ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ Ν. ΙΩΝΙΑ, ΤΗΛ. 6944388045

Βόλος  25-3-2013

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Μέχρι τέλος Απριλίου θα συνεχίζονται οι παραστάσεις της Παιδικής Σκηνής της Πειραματικής Σκηνής με το έργο «Ο Τρομάρας» του Γεωργίου Βιζυηνού για τους μαθητές της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης.

Η παράσταση  βασίζεται στο ομώνυμο έργο του Γ. Βιζυηνού, που αποτελεί το πρώτο παιδικό διήγημα της ελληνικής λογοτεχνίας στη δημοτική και παρουσιάζεται για πρώτη φορά σε θεατρική παράσταση.

Αυτό το παιδικό αριστούργημα του Βιζυηνού έμεινε άγνωστο για πολλά χρόνια πριν την πρώτη δημοσίευσή του στο περιοδικό «Η Διάπλασις των Παίδων», το 1884, με το οποίο συνεργαζόταν στενά για τη δημιουργία ζωντανής παιδικής λογοτεχνίας στην Ελλάδα. Μεγαλωμένος ο ίδιος με την Παλαιά Παιδαγωγική, όπου τα παιδιά έπρεπε να αποστηθίζουν νερό ολάκερα κατεβατά γραμμένα σε γλώσσα που δεν την καταλάβαιναν ούτε οι μεγάλοι, τράβηξε πολλά για να μορφωθεί και να προκόψει. Έτσι σαν έγινε μεγάλος πια υπερασπιζόταν σ’ όλη του τη ζωή τα παιδιά και ήθελε να τα βοηθήσει στο δρόμο της μόρφωσης και της προκοπής. Γι’ αυτό μίλησε για τα παιχνίδια και τις εικόνες των παιδιών, τους χάρισε τραγούδια, ποιήματα και ιστορίες γραμμένες σε απλή, δημοτική γλώσσα για να την καταλαβαίνουν, να την αγαπούν και να βάζουν μέσα στην καρδιά τους ότι διαβάζουν σ’ αυτή τη γλώσσα ώστε να μην το ξεχνούν ακόμα κι όταν μεγαλώσουν. Ο Βιζυηνός τολμά σε μια εποχή που όλοι καταφρονούσαν την δημοτική γλώσσα, με το πρόσχημα της παιδικότητας του ήρωα να δώσει το διήγημα πέρα για πέρα στη δημοτική θεμελιώνοντας έτσι τη νέα παιδική λογοτεχνία.

«Ο Τρομάρας» μας περιγράφει την ιστορία ενός παιδιού που φοβόταν και τρόμαζε με το κάθε τι . Και όμως με τη σιδερένια του θέληση και την εξυπνάδα του κατάφερε να νικήσει το φόβο του και να γίνει φοβερός και τρομερός στους άλλους, αληθινός Τρομάρας, που και το ληστή έβαλε στο χέρι και την αρκούδα ξεγέλασε και στη σπηλιά κοιμήθηκε. Όμως είναι να γελάει και να απορεί κανείς μ’ αυτό το παιδί που τα πήγε τόσο καλά με τον εαυτό του που στο τέλος βγήκε νικητής κι έγινε μεγάλος και τρανός, γαμπρός του νομάρχη του τόπου. Σ’ αυτό όπως μας λέει ο ίδιος στο τέλος, τον βοήθησε η εξυπνάδα και όχι η δύναμη. Η προσπάθεια να αποδεχτεί το ελάττωμά του και η θέληση να το νικήσει. Το μήνυμα που ο συγγραφέας μεταδίδει στα παιδιά είναι πως τον φόβο εμείς τον γεννούμε με την ιδέα μας και πως σ’ όποιο κίνδυνο κι αν βρεθούμε, αν δεν φοβηθούμε θα τα βγάλουμε πέρα. Στα  χρόνια του Βιζυηνού που η Ελλάδα ήταν ακόμη μικρή και χρειαζόταν γενναίους μαχητές για να ξελευτερώσουν τους σκλαβωμένους τόπους της, τα ελληνόπουλα έπρεπε να μάθουν να μη φοβούνται τίποτα στη ζωή τους. Ας αναλογιστούμε τι πρέπει να μάθουν τα σημερινά ελληνόπουλα!

Το έργο παρουσιάζεται σε θεατρική διασκευή και σκηνοθεσία Δημήτρη Πανταζή, σκηνικά-κοστούμια Χριστίνας Δημητρίου, μουσική Γρηγόρη Σουλτάνη, φωτισμούς Δημήτρη Δημητριάδη, στίχοι τραγουδιών Μαρία Κολίτσα, φωτογραφίες Χρήστου Κουζιώκα-BestInk, ζωγραφική σκηνικού Άκη Προφυλλίδη.

Τους ρόλους ερμηνεύουν (με σειρά εμφάνισης) οι : Θάλεια Κόγκα, Σπύρος Χαλκιάς, Δημήτρης Πανταζής, Γιάννης Σεχίδης.

Παραστάσεις για τα σχολεία του Βόλου δίνονται στο κινηματοθέατρο «Αχίλλειον» και για τα σχολεία εκτός της πόλης του Βόλου θα δίνονται στα Πολιτιστικά Κέντρα των Δήμων ή στις αίθουσες εκδηλώσεων των σχολείων, καθημερινές και ώρες μαθημάτων, μέχρι το τέλος Απριλίου. Έτσι δίνεται η ευκαιρία να παρακολουθήσουν μια θεατρική παράσταση αξιώσεων και οι μαθητές που είναι εκτός Βόλου, χωρίς να επιβαρύνονται με το κόστος μεταφοράς.

Πληροφορίες για κλείσιμο παραστάσεων στο τηλέφωνο 6944388045.

Κριτικό σημείωμα για την ποιητική συλλογή: «Λόγια Καρδιάς» (Στην Αιώνια Μάνα) της Ρένας Τζωράκη - Μανουκάκη.

   Η ποιήτρια Ρένα Τζωράκη - Μανουκάκη με την ποιητική συλλογή της: «Λόγια Καρδιάς» αποτίει φόρο τιμής στην «αιώνια μάνα», τη δημιουργό της ζωής και την ανεξάντλητη πηγή χαράς, αγάπης και ανυστερόβουλης προσφοράς.

   Γράφοντας «Αντί προλόγου», κάνει ευδιάκριτες τις πρώτες στιχουργικές της επιλογές, που μέσω βαθιών κι έντονων συναισθημάτων αποκτούν σιγουριά και σταθερότητα καθώς αποτυπώνονται στο χαρτί με γνησιότητα κι ελκυστική μουσικότητα:

«Για σένα…
που είσαι μαζί μου
και μου λείπεις,
γιατί απ’ τη ζωή…έχεις χαθεί,
μα σε αισθάνομαι κοντά μου,
κάθε λεπτό,
κάθε στιγμή…».

   Η κυρία Τζωράκη μάς δίνει στίχους λιτούς, χωρίς πολλά στολίδια, μα που μιλάνε απευθείας στην καρδιά και στην ψυχή:

«Ματωμένες λέξεις
καρδιά που αιμορραγεί
αφήνει πάνω του τη θλίψη,
που κουβαλώ στης νύχτας
την ατέλειωτη σιωπή…».

   Ο πόνος λοιπόν, μετουσιώνεται σε δημιουργική έμπνευση και παρασύρει όλες τις προσωπικές αναμνήσεις, καθιερώνοντας τες στη σκέψη ως πολύτιμους και ανεκτίμητους θησαυρούς. Το συγκεκριμένο φορτίο όμως είναι ιδανικό για να φτερουγίσει ο εσωτερικός κόσμος της ποιήτριας και να μας ταξιδέψει σε όμορφα ψυχικά τοπία, κυρίως με φαντασία και λυρισμό αλλά και συναίσθηση των γήινων διαστάσεων ενός επίγειου αγγέλου, όπως ακριβώς πρέπει να αισθάνεται τη μάνα κάθ’ ένας γιος ή κάθε μία κόρη.

   Το θρηνητικό τραγούδι που απελευθερώνει η ποιήτρια, σηματοδοτείται από μία παιδική ηλικία που έχει καθορίσει σε μεγάλο βαθμό την ευαισθησία και τη θεώρηση της ποιήτριας απέναντι στη μάνα:

 

«Πες μου, πώς να λησμονηθείς;
Μόνο αν το τραγούδι αφανιστεί
κι η ποίηση…ξεριζωθεί…».

   Γράφει πολύ επιτυχημένα σε κάποιο σημείο η ποιήτρια:

«Μιλά για Σένα

η σιωπή»,

  

γιατί πριν εξωτερικευτεί το συναίσθημα με στίχους κι εκτονωθεί η ψυχική οδύνη, πριν δουλευτεί και ολοκληρωθεί η έκφραση, ένα ορμητικό ποτάμι κυκλώνει τις σκέψεις και ο «χρόνος-Κρόνος» ενισχύει την απόφαση να αφεθούν ελεύθερα τα βιώματα και να τραγουδηθεί με χείλη και χέρια που τρέμουν από τον συγκλονισμό της στιγμής, η πολλή ευεργετική σχέση μάνας-κόρης.

   Η ποιήτρια αναρωτιέται εύλογα:

«Τι να ’ναι κείνο
άραγε που δεν πεθαίνει
και στην αιωνιότητα
για πάντα ταξιδεύει;».

Και η δική της απάντηση έρχεται αμέσως: «Μονάχα η αγάπη παραμένει». Μ’ αυτόν τον τρόπο «αποκτάει ουσία ο χάρτινος κόσμος της».

   Αποτελεί ατομική υποχρέωση της ποιήτριας να συμπληρώσει το αληθινό μέγεθος της αξίας της μάνας για να συνεχίσει ν’ ακούγεται επ’ άπειρον ο ανεξάντλητος εξόδιος ύμνος της:

«Μάνα,
πανόλβια Θεά
στα τρίσβαθα του νου μου
πολύφθογγη,
νυχτόδρομη,
αστέρι τ’ ουρανού μου!».

«Ω Μάνα!
χορηγία της ζωής
χαριτοδότρα της ψυχής
και φλογοκλαίουσα αστραπή
βάλσαμο Εσύ στου κόσμου μας τη συντριβή».

   Οφείλουμε να κοιτάξουμε με θετικό βλέμμα την ποιητική προσπάθεια της Ρένας Τζωράκη - Μανουκάκη, η οποία δουλεύοντας ένα απεριόριστο σε νοηματικές παραμέτρους και προοπτικές θέμα, όπως είναι η μάνα, πρόσθεσε στην εγχώρια, σύγχρονη ποιητική παραγωγή μικρά ποιήματα, όμορφα λιθαράκια που ανεβάζουν σκαλί-σκαλί τον αναγνώστη σε μια έντονη συγκινησιακή ατμόσφαιρα. Τον κάνουν μύστη και κοινωνό μιας βαθιάς ριζωμένης αγάπης που λυτρώνει από τη βάσανο του πόνου, γιατί «γεννήθηκε μια νέα βελούδινη / και τρυφερή καρδιά». Η ποιήτρια διαθέτει αναμφισβήτητα όλες τις προϋποθέσεις ώστε να  δώσει μελλοντικά ώριμους και αξιομνημόνευτους στίχους.

   Κλείνοντας αυτή την αναφορά στην ποίηση της Ρένας Τζωράκη - Μανουκάκη, έχω να παρατηρήσω πως αρκετοί άνθρωποι με ανεπτυγμένη ευαισθησία και κλίση στη γραφή, ενώ στις αρχές της πορείας τους δίσταζαν να παρουσιάσουν το έργο τους, με το θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου τους -μητέρας ή πατέρα- τόλμησαν να κάνουν το μεγάλο «άλμα» και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία, λες και ο χαμός εκείνος απελευθέρωσε τις πιο δημιουργικές τους δυνάμεις και ο πόνος, ναι ο πόνος ενίσχυσε την πίστη στον εαυτό τους και αυτός ήταν η κύρια αιτία που οδήγησε το χέρι τους στην πένα.

24/03/2013

Λάσκαρης Π. Ζαράρης

«ΑΝΑΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΜΟΙΡΑΙΟ» από τον Θεόδωρο Σαντά.

«Εκείνες», αφού ξόδεψαν

και τα τελευταία υπολείμματα της υπομονής

έμειναν δυο αποκαμωμένα

λευκοπράσινα τριαντάφυλλα

που τα μάδησε η βροχή!

Κι «Εκείνος» ένας διαποτισμένος αγέρας

με σκόνη και ήλιο

με βροχή και κιτρινάδι των φεγγαριών

από Χειμώνα σε Άνοιξη

κι από Καλοκαίρι σε Φθινόπωρο

ανάμεσα σε αρωματισμένα

τραγούδια που λικνίζονταν

πάνω στη σποδό των Αμαρυλλίδων

του λευκού και του πράσινου

που διεκδικούσαν το στέμμα του.

«Εκείνος» έμεινε στην καταγραφή

των χαμένων συντρόφων

με τον καπνό αναθρώσκοντα

πάνω απ’ τα μάτια της Πηνελόπης του.

Τόσα χρόνια τον κούρασε

η στιλβιδώνα των άστρων

η μαύρη πέτρα της Σαντορίνης

Ζύγισε τη μαρμαρυγή απ’ τους χτύπους του

πήρε ένα κλωναράκι

με κίτρινα φύλλα στο χέρι του

κι ένιωσε το άρωμα απ’ το δυόσμο

να πασπαλίζει το σώμα του.

Όλα τα έζησα, είπε

καιρός να επιστρέψω στο δώμα

της Πηνελόπης μου, στον πιστό μου τον Άργο

στην έμπιστή μου Ευρύκλεια

που γνωρίζει το σημάδι στο πόδι μου.

Αναπολώντας τις κόκκινες παπαρούνες

που έσταζαν αίμα στο περιβόλι του

πριν ακούσει τον τελευταίο λυγμό

του λευκού και του πράσινου

έμεινε να κοιτάζει βαθιά τον ορίζοντα.

ενώ ο συριγμός απ’ το κύμα

δυνάμωνε τη φυγή του!

Θεόδωρος Σαντάς, 21-3-2013

Ένα ποίημα για την Εθνική Επέτειο από τον Νίκο Κυριακίδη.

ΠΡΟΥΣΟΣ

Φτάσαμε σύντροφοι:
Εδώ χτίστηκε ο μικρός αυτός πύργος, «τιμής ένεκεν».
Εδώ φοβήθηκε φωναχτά, «τιμής ένεκεν».
Έχουμε το σώμα μας,
σταματάει εκεί το «έχω»:
κομματάκια τού φεύγουν
κομματάκια τού χαρίζονται
κι αυτό μένει εκεί.
Με τη μυρωδιά της αλήθειας, της φθοράς, της ανυπομονησίας.
Το ποτάμι μέσα απ’ την ομίχλη.
Πατήματα στη μοναξιά.
Ο στρατηγός Καραϊσκάκης μέγας φοβητσιάρης
-ένας πυρετός με μουστάκι-
κοντούλης, μαυριδερός
δεν του ’λειπε η μάνα του
βιαζόταν.

Aφιέρωμα στην Εθνική Παλιγγενεσία λόγω της επετείου της 25 Μαρτίου.

                                                                     Εις τον Ιερόν Λόχον

   Ας μη βρέξει ποτέ                                    Ας το δροσίσει πάντοτε                               Ω γνήσια της Ελλάδος                   

   Το σύννεφον, και ο άνεμος                     Με τ’ αργυρά της δάκρυα                             Τέκνα: ψυχαίς που επέσατε     

   Σκληρός ας μη σκορπίση                       Η ροδόπεπλος κόρη:                                   Εις τον αγώνα ανδρείως

   Το χώμα το μακάβριον                            Και αυτού ας ξεφυτρώσουν                         Τάγμα εκλεκτόν Ηρώων

         που σας σκεπάζει.                                   Αιώνια τ’ άνθη.                                             Καύχημα νέον.

                                                                                                                                                              Ανδρέας Κάλβος

                                                    Ύμνος εις την ελευθερίαν ( Επιλογή στροφών 82-87)

                  82                                                               83                                                               84

   Και εσύ αθάνατη, εσύ θεία,                       Στη σκιά χεροπιασμένες                             Στο χορό γλυκογυρίζουν

   όπου ό,τι θέλεις ημπορείς,                        στη σκιά βλέπω κ’ εγώ                               ωραία μάτια ερωτικά,

   εις τον κάμπο, Ελευθερία,                         κρινοδάχτυλες παρθένες,                           και εις την αύρα κυματίζουν

   ματωμένη περπατείς!                               όπου κάνουνε χορό.                                    μαύρα, ολόχρυσα μαλλιά.

                 85                                                                86                                                                87

   Η ψυχή μου αναγαλλιάζει,                          Μεσ’ στα χόρτα στα λουλούδια                 Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένη

   πως ο κόρφος καθεμιάς                             το ποτήρι δε βαστώ·                                  των Ελλήνων τα ιερά,

   γλυκοβύζαστο ετοιμάζει                             φιλελεύθερα τραγούδια                               και σαν πρώτα ανδρειωμένη,

   γάλα ανδρείας, και ελευθεριάς.                  σαν τον Πίνδαρο εκφωνώ.                         χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!

                                                                                                                                                          Διονύσιος Σολωμός