Τολμώντας ένα όνειρο...

Τολμώντας ένα όνειρο που η ζωή θεώρησε πολυτέλεια
βρήκα όλες τις χαμένες σπίθες της ψυχής να επαναστατούν,
σε ένα απογευματινό, ξέντυσα τη θλίψη κι από το στήθος σου
ελευθερώθηκε η χαρά, πετώντας μακριά κι έφτιαξε 
το σπίτι της μες τις καταιγίδες και τις τρικυμίες. 
Τόσο δύναμη πήρε το "σε αγαπώ", που σαν ανάσα έγινε 
ο άνεμος, που σαν φωτιά έκαψε το αδύνατο, 
που σαν δροσιά ομόρφυνε το κύμα. Μέσα στις φλέβες ανοίγονταν το πέλαγος κι η γλύκα των ματιών σου, 
βράχος μοναχικός, που ένας γλάρος επούλωνε 
το πληγωμένο του φτερό απ’ τον αγύρτη χρόνο.

22/01/2016

Λάσκαρης Π. Ζαράρης

"Σοκολάτα και Γλαδιόλες", ένα όμορφο διήγημα της Εύας Λόλιου.

    

   Γνώρισα τον έρωτα στο πικρόγλυκο φιλί μιας μαύρης καλλονής. Το βελούδινο σώμα της έλιωνε μέσα στον ουρανίσκο του άνθους μου. Οι αισθητήρες πάλλονταν δυνατά στο κάθε της λίκνισμα, αφήνοντας τη ζωή μου στα χέρια της.
   Καθώς το σαγηνευτικό της άρωμα μ’ έλουζε, ξυπνούσε κοιμισμένα θεριά του «είναι» μου. Χόρευε τις νύχτες, αφήνοντας ξωπίσω της, θρυμματισμένους κόκκους κακάου.
   Ως Γλαδιόλος ο Ιταλικός, μονομάχος των κακών συνειρμών, υπερασπιστής της ηθικής του άρχοντα μου, περήφανος για την τάξη των Ιριδίδων αντιστεκόμουν στην πολιορκία της λαγνείας. Ακονίζοντας τα ξίφη μου, λησμονούσα τον χάρο στους αιθέρες των κόψεων.
   Το λόγιεμο φεγγάρι εξυμνούσε εκείνη τη νύχτα τον έρωτα, παίζοντας κρυφτούλι με τα νεαρά άστρα τ’ ουρανού. Άνοιξα τα πέταλα μου για να γευτώ τις γρήγορες ανάσες του θέρους. Τεντώθηκα κοιτώντας τον Ορφέα να νανουρίζει τα ανήσυχα τριζόνια. Το σύρσιμο του έρωτα, που κλεφτά χυνόταν έξω απ’ τα καλούπια, ταλάντωσε τη γαλήνη. Τρομοκρατημένος θέλησα να σώσω την τιμή της. Μια λάθος στιγμή, μια ασημένια κόψη έριξε το άνθος της ζωής μου στο πικρόγλυκο πεδίο της μάχης.

21/1/2016 Εύα Λόλιου.

**  Ο τίτλος είναι του Γιάννη Φαρσάρη και δόθηκε ως άσκηση στους συμμετέχοντες του Εργαστηρίου Γραφής, υπεύθυνος του οποίου είναι ο Διονύσης Λεϊμονής.

Πρόσκληση-Λογοτεχνική βραδιά Τετάρτης της Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος.

Στις 27 Ιανουαρίου, ημέρα  Τετάρτη και ώρα 18.00

η συγγραφέας, δημοσιογράφος πολιτισμού, Βίκυ Κατράνα

παρουσιάζει το έργο της στη στέγη της Ε.Λ.Β.Ε.

στο πλαίσιο των λογοτεχνικών βραδινών.

Θα ακολουθήσουν απαγγελίες ποιημάτων

από τους παρευρισκόμενους ποιητές, λογοτέχνες.

1ος Λογοτεχνικός διαγωνισμός του Φανταστικού, από τις Εκδόσεις Ανάτυπο με θέμα “Το Άγνωστο”.

Ορισμένες λέξεις συμβαίνει να παραπέμπουν σε νοήματα ή συναισθήματα που συνήθως μένουν στο περιθώριο. Η καθημερινότητα δε θα επέτρεπε την επικέντρωση της προσοχής σε πεδία είτε πολύ θεωρητικά είτε απο τη φύση τους ανησυχητικά. Καμιά φορά σε όνειρα βρίσκει κανείς μπροστά του μικρά κομμάτια απο τα εδάφη που σε μικρότερη ηλικία μπορεί να έσκαψε αναζητώντας τις προσωπικές του μυστικές εικόνες. Ένα φοβερό πρόσωπο σε κάποιον εφιάλτη ίσως πολλά χρόνια αργότερα να εμφανιστεί σε μια ξεθωριασμένη φωτογραφία μέσα σε άλλο όνειρο. Ή και να μην επιστρέψει ποτέ πια, θαμμένο βαθιά στα μακρινά χώματα των περασμένων ονείρων...

Στον πρώτο λογοτεχνικό διαγωνισμό φαντασίας, των Εκδόσεων Ανάτυπο και της Άλλης Πύλης, οι συγγραφείς καλούνται να παρουσιάσουν κάτι δικό τους που το θεωρούν άγνωστο, είτε για τους άλλους ανθρώπους, είτε σε σημαντικό βαθμό και για τους ίδιους, ανεξερεύνητο, απρόσιτο, αλλά υπαρκτό...

Μπορεί κανείς να συμμετέχει με ένα διήγημα, που αριθμεί απο 1500 ως 5000 λέξεις.

Ακολουθούν οι όροι του διαγωνισμού:

Τα δεκαπέντε διηγήματα που θα ξεχωρίσουν θα δημοσιευτούν σε Ανθολογία απο τις εκδόσεις Ανάτυπο, ως μέρος της σειράς του Φανταστικού στη λογοτεχνία. Για την συγκεκριμένη έκδοση οι συγγραφείς παραχωρούν αυτοδίκαια στους οργανωτές τα πνευματικά τους δικαιώματα για το διήγημα τους, όμως διατηρούν τη δυνατότητα να δημοσιεύσουν μετά απο δύο έτη το ίδιο διήγημα οπουδήποτε αλλού επιδιώξουν.
Στα τρία πρώτα διηγήματα θα δοθεί βραβείο και στα επόμενα τρία έπαινος.

Τα διηγήματα πρέπει να σταλούν σε ηλεκτρονική μορφή doc στη διεύθυνση anatypo.ekdoseis@gmail.com με την ένδειξη “για τον διαγωνισμό”. Ερωτήσεις μπορούν να υποβάλλονται είτε στην ίδια διεύθυνση αλλά με άλλο τίτλο μηνύματος, είτε στη σελίδα της Άλλης Πύλης (https://www.facebook.com/GateofThessalonike/)

Τα κείμενα θα αποσταλούν με ψευδώνυμο και θα σημειώνεται στο μήνυμα επίσης ένα τηλέφωνο για να μπορούν οι εκδόσεις να επικοινωνήσουν με τους συγγραφείς στην περίπτωση που το διήγημα τους έχει διακριθεί.

Οι απονομές των βραβείων και των επαίνων θα γίνουν εντός τριών μηνών από τη λήξη του διαγωνισμού σε ειδική εκδήλωση στη Θεσσαλονίκη, που η ημερομηνία της θα ανακοινωθεί εγκαίρως στους συγγραφείς των διακριθέντων έργων.
Χρόνος διεξαγωγής του διαγωνισμού είναι απο την 1 Δεκεμβρίου 2015 έως την 31 Μαρτίου 2016.

Η κριτική επιτροπή θα επιλέξει τα 15 καλύτερα διηγήματα από όσα πληρούν τους όρους του διαγωνισμού, και τα οποία θα εκδοθούν σε βιβλίο από τις Εκδόσεις ΑΝΑΤΥΠΟ. Η τελική απόφαση της κριτικής επιτροπής είναι οριστική και δεν επιδέχεται αμφισβήτηση.

Λοιποί όροι του διαγωνισμού διηγήματος των ΕΚΔΟΣΕΩΝ ΑΝΑΤΥΠΟ

1) Οι διαγωνιζόμενοι να είναι άνω των 18 ετών.
2) Να μην έχουν εκδώσει ήδη σε έντυπη ή ηλεκτρονική μορφή το διήγημα τους.
3) Να μην ανήκουν ή να μην έχουν συγγενείς που ανήκουν στην εκδοτική ομάδα των ΕΚΔΟΣΕΩΝ ΑΝΑΤΥΠΟ.
4) Κάθε διαγωνιζόμενος έχει δικαίωμα να λάβει μέρος στον διαγωνισμό με ένα μόνο διήγημα.

Η συμμετοχή στο διαγωνισμό προϋποθέτει και συνεπάγεται την πλήρη και ανεπιφύλακτη αποδοχή απο τους συμμετέχοντες του συνόλου των παραπάνω όρων.

Καλή επιτυχία! Εκ μέρους των εκδόσεων ευχόμαστε να είναι ο διαγωνισμός η αφορμή για να γραφτούν πολλά όμορφα διηγήματα, και μακάρι πολλά απο αυτά να σημειωθούν απο τους μελλοντικούς τους αναγνώστες ως πολύτιμα μέρη της δικής τους συλλογής απο λογοτεχνήματα της φαντασίας...

Ένα όμορφο παραμύθι της Βίκης Κατράνα: "Τα Μυστικά της Πανσελήνου".

Τα Μυστικά της Πανσελήνου: ''Μοιάζει με ταξίδι στη χώρα του Ασημιού''.
Καλή χρονιά στο  blog Παράθυρο στα Όνειρα......
Kαλή χρονιά σε όλους γεμάτη αγάπη, νέους δρόμους και εμπνεύσεις!
                                                                                             Κατράνα Βίκυ
 

Επιλογή ποιημάτων του Δημήτρη Α. Δημητριάδη

 

Η φυλή μου

Οι φίλοι μου

διπλά

τρίδιπλα προδομένοι

ακολουθούν τα φεγγάρια τους.

Ολομόναχοι

με την ψυχή στα δάχτυλα

στα χείλη

στα ρουθούνια

τη συντριβή τους λιτανεύουν.

Λάμπει το πριόνι στο μεδούλι τους

θολά ποτάμια καλύπτουν τις κόρες των ματιών τους.

Με πόνο

με πόνο

στη στάχτη ρίχνουν ό,τι ωραίο αγάπησαν

με πόνο θέτουν την αποστροφή και τη ντροπή τους

σε θέα κοινή.

Μιλούν για τη μεγάλη ήττα

για την πνιχτή ήττα που τους ματώνει

κι άλλο μη θέλοντας πάντα

σπίθες μονάχα

άπτερες νίκες

παιδιά να παρελαύνουν στον ορίζοντα

σωπαίνουν

αφουγκράζονται

και δεν ακούνε τίποτα

παρά μονάχα τη σιωπή τους.

Αυτός ο πόλεμος δεν έχει τέλος

Δεν είναι πια ο ουρανός

το χώμα

το νερό

μα το νεκρό χρυσάφι

δεν είναι το ψωμί

ο ιδρώτας

η φλόγα στα μάτια

μα ένας αριθμός

μια υπογραφή

ο κήρυκας που παρελαύνει αλλάζοντας δέρμα

φίλε τι να σου γράψω

πως να ταρακουνήσω το τεράστιο μαύρο τίποτα

τι να σου πω για τα πισώπλατα χτυπήματα

τα ξεπουλήματα

γι’ αυτούς που δεν ακούνε

ούτε βλέπουν.

Αυτός ο πόλεμος δεν έχει τέλος.

Για μια ανύπαρκτη Ιθάκη

Η γενιά μου ήρθε από πληγωμένα βουνά

μ’ αγιάτρευτη τη νοσταλγία

ως το τέλος

για τα δάση και τα νερά

ξυπόλητη

τίγκα στη φυματίωση

με κουρεμένο κεφάλι

και τα κορίτσια να πεθαίνουν στη γέννα.

Μες στη φωτιά.

Πριν μάθει να διαβάζει

πριν μάθει να μετρά.

Έφυγε

φεύγει η γενιά μου

ρέοντα κατάμαυρα σύννεφα τη χαιρετάνε

φεύγει

με λαβωμένα μάτια

αναδεύοντας σπλάχνα και αίματα

υμνώντας στα σκοτεινά το αναστημένο γονάτισμα

τους καημούς και τα βάσανα των ποντοπόρων

για μια φούχτα φως

για μια ανύπαρκτη Ιθάκη

μαζί με τα ποτάμια

που δεν πρόλαβε να πιει νερό

μαζί με τα πλοία

που ποτέ δεν ταξίδεψε.

Οι νέοι μου ήρωες

Περνούν τα ναρκοπέδια του κόσμου

ψάχνοντας τη ζωή τους

χτυπούν την πόρτα μου

τσακισμένοι

ρακένδυτοι

ικέτες

άνδρες

γυναίκες

και παιδιά

οι νέοι μου ήρωες

Τα άταφα σώματα

Τις νύχτες ακούω μακρινές φωνές

τις αντηχήσεις των κραυγών τους μες στην ομίχλη

κόμπος μαζεύεται η μνήμη στο λαιμό

ίσκιοι γλιστράνε στα δωμάτια

ανάβουν κεριά

δε μιλούν

χειρονομούν

πλησιάζουν

με κοιτάζουν κατάματα

τα άταφα σώματα.

Χιονίζοντας

Χιονίζει

στα ψηλά της ψυχής μου χιονίζει

μια νάρκη στοργική γλιστράει σαν πυρετός

και με τραβάει

αποξύει μερόνυχτα

χρώματα

σιωπές

κάτοπτρα ονείρων μου θυμίζουν τη μίμηση

τη συνέχεια

τη συνάφεια

τη μήτρα

ίσως

της μάνας μου.

Μποτίλια στον άνεμο

Χαράμι πήγαν όλα.

Τι ήλιους

τι καταιγίδες

και τι φεγγάρια σου έταξα.

Το μήνυμά μου ακόμα ταξιδεύει

μποτίλια στον άνεμο.

Κανείς δε θα μάθει

Η άνοιξη είναι αλλοιώτικη

χωρίς τη μορφή σου.

Κανείς δε θα μάθει πόσο αλλοιώτικη.

Κάνε μου τη χάρη

Φοβάμαι τη μεγάλη νύχτα

τα μεγάλα μαύρα πουλιά.

Κάνε μου τη χάρη

άσε με να ταξιδεύω

κάτω απ’ τα άστρα των ματιών σου.

Προφητεία

Θα ζήσουμε μεγάλες στιγμές –

ως ανθρωπάκια.

Τελεία και παύλα

Ι.

Μακάριοι οι υποτελείς

έρποντες

λείχοντες

καρφώνοντες

ότι αυτοί «εξουσιάζουσιν».

ΙΙ.

Ουδείς συμβιβασμός.

Μηδενική ανοχή.

Ούτε καλημέρα στους προσκυνημένους.

Το άλλο νόημα των πραγμάτων

Ι

Μας περιμένουν οι ανοιχτές θάλασσες.

Εκεί

οικήτορες για πάντα

ΙΙ

Πρόσω ολοταχώς

κι ας μας μπατάρουν.

Ο Δημήτρης Α. Δημητριάδης γεννήθηκε το 1955 στο Τέμενος Παρανεστίου Δράμας και ζει στη Θεσσαλονίκη.

Πρωτοδημοσίευσε κείμενά του στα περιοδικά «Επίκαιρα» και «Ταχυδρόμος» της Αθήνας και συνέχισε να γράφει σε διάφορα έντυπα: «Ομπρέλα», «γιατί», «Ελίτροχος», «Εμβόλιμον», «Ανιχνεύσεις».

Τον τελευταίο καιρό συνεργάζεται με τις περιοδικές εκδόσεις λογοτεχνίας και τέχνης «Κοράλι», «Μανδραγόρας», «Άνευ», «Σίσυφος» κ.α. και με τις επιθεωρήσεις πολιτικής και πολιτιστικής παρέμβασης «Ενεργοί Πολίτες» και «Κοινωνική Επιθεώρηση».

Παράλληλα διατηρεί τη μόνιμη στήλη «Στην απέναντι όχθη» της εφημερίδας «Ενημέρωση», με θέματα κοινωνικού ενδιαφέροντος και συμμετέχει σε διάφορες ηλεκτρονικές σελίδες.

Άρθρα και μελέτες του μεταδίδονται από ραδιοφωνικές εκπομπές, ποιήματά του μελοποιήθηκαν και μεταφράστηκαν στα Γαλλικά, Ιταλικά και Πολωνικά κι έχουν συμπεριληφθεί σε διάφορες ανθολογίες και συλλογικές εκδόσεις. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές:

Χωρίς σύνορα

Τα ηχεία του κίνητρου και της υποταγής

Απέναντι

Τα μπλουζ είναι κόκκινα

Café Republic

Είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών και του Συνδέσμου Ιστορικών Συγγραφέων.

"Αγαθήν Μούσα", ένα όμορφο ερωτικό αφήγημα της Εύας Λόλιου.

   Τα μάτια σου είχαν το χρώμα του πρωινού μετά από μία μπόρα. Δακρυσμένα τα κιτρινοπράσινα πέταλα του άνθους τους, καθάρια, λυτρωμένα από όποια κακία του κόσμου τούτου. Ατόφια. Διεσταλμένες οι κόρες, μπροστά στον Θεό του έρωτα. Να με κοιτούν, να κολυμπώ στην κρυστάλλινη λίμνη τους, καθαρίζοντας τη συνείδηση μου. Γιατί εγώ αγάπησα τα μάτια, το μυαλό, την καρδιά της ψυχής σου. Σε μαγικούς δρόμους κάλπασα με τα ασημένια φτερά του Πήγασου,  χορευτή της υπέρτατης θεότητος σου.
   Δεν μπόρεσα να εξηγήσω τη λύπη σου στην άγνοια της νύχτας, χαϊδεύοντας με τα δάκρυα μου την αγαλματένια μορφή σου. Και έπιασα τον εαυτό μου να ψάχνει μέσα του την ευθύνη ενός παιδικού τραύματος, αιτία κρυφή, για κάποια κουβέντα που σου είπα ή κάτι που παρέλειψα να κάνω για σένα.
   Πολλές φορές αναρωτήθηκα, γιατί αυτό το λουλούδι με τα πύρινα άνθη, ο έρωτας, δεν αντέχει τις χαμηλές θερμοκρασίες της καρδιά σου. Σαν μέδουσα ήσουν χρόνια μόνη, χωρίς παλμό στην άβυσσο του σύμπαντος. Εγώ ν’ ακολουθώ το κύμβαλο της ψυχής σου, αντίλαλο στο χρυσαφένιο φεγγάρι, να μη σε χάσω.
   Πόσο υπέροχη θα ήταν η ζωή, αν τις ώρες που ένιωθα μοναξιά μ’ έπαιρνε ένα άγνωστο κύμα και με απόθετε σε μια ζεστή αγκαλιά που δεν είχα φανταστεί πως θα έμοιαζε με εξωτικό νησί, όνειρο θαλασσινό.
   Πόσο υπέροχη θα ήταν η ζωή αν ήσουν αληθινή, μούσα της έμπνευσης μου.... 

Εύα Λόλιου

Στα ίχνη λογοτεχνικών ταλέντων μαθητών στο 3ο Γυμνάσιο και Λύκειο Βόλου.

Την Τρίτη 12 Ιανουαρίου 2016 πραγματοποιήθηκε εκδήλωση στο 3ο Γυμνάσιο και Λύκειο Βόλου και συμμετείχα με άλλους τέσσερις συγγραφείς (Μαρία Αρφέ, Διονύση Λεϊμονή, Ηλία Καλλέ και Κώστα Νίκα). Από την πλευρά μου έδωσα έμφαση στα οφέλη που προκύπτουν από τη γραπτή κατάθεση σκέψεων και ιδεών των μαθητών, ενώ τους παρότρυνα να δοκιμάσουν τις ικανότητες τους σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, χωρίς να πτοηθούν με την πρώτη αποτυχία και να έχουν πάντα υπόψη τους ότι οι σκόρπιες σκέψεις τους στο χαρτί, στο πέρασμα του χρόνου και με την ανάγνωση καλών λογοτεχνικών βιβλίων, μπορεί να οδηγήσουν σε οργανωμένα ποιήματα και ιστορίες που μπορούν να τραβήξουν την προσοχή για τις λογοτεχνικές αρετές τους. Αλλά και ακόμη, αν οι προσπάθειές τους δεν ανταμειφτούν μ' έναν έπαινο ή ένα βραβείο, μένει το κυριότερο όλων: η χαρά της δημιουργίας που αποτελεί σημαντική και αδιαπραγμάτευτη ψυχική ανάγκη.

Σύντομη κριτική αποτίμηση του Μιχάλη Σταφυλά για τον Λάσκαρη Π. Ζαράρη.

Ο συγγραφέας και κριτικός Μιχάλης Σταφυλάς έγραψε λίγα λόγια στις κριτικές του αποτιμήσεις, στη σελίδα 76 του νέου τεύχους (222) του λογοτεχνικού περιοδικού "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ":

"Ο Λάσκαρης Π. Ζαράρης έχει ως τώρα δώσει σημαντικό λογοτεχνικό έργο που επαινέθηκε σε διαγωνισμούς και κριτικές. Πρόσφατα κυκλοφόρησε ένα διπλό ποιητικό βιβλίο: "Τριάντα σταγόνες τ' ουρανού" που είναι εμπνευσμένο από τα πνευματικά και σωματικά σύνορα του ανθρώπου και το δεύτερο: "Η φλεγόμενη πόλη", για μια αλησμόνητη Πατρίδα του Εύξεινου Πόντου. Η πρωτοτυπία αυτού του βιβλίου είναι δυο υποθέσεις που κάθε σταγόνα ζωής γίνεται ξεχωριστό ποίημα. Δυο αγαπημένα πρόσωπα κάνουν "Το μεγάλο ταξίδι" για να βρουν ουράνια κατοικία δίπλα στο Θεό. Και η "Φλεγόμενη Πόλη" είναι ο Εύξεινος Πόντος που με μαρτυρίες και διηγήσεις αναδείχνονται οι πολιτιστικές του ιδιαιτερότητες. Ένα βιβλίο πρωτότυπο που αιχμαλωτίζει τον αναγνώστη".

Λίγα λόγια για το εικονογραφημένο παραμύθι της Φωτεινής Βασιλείου: «Το φεγγάρι γλίστρησε στην καμινάδα», σε εικονογράφηση Φωτεινής Τίκκου, εκδόσεις Κόκκινη κλωστή δεμένη, Πάτρα, 2015.

   Η ενδιαφέρουσα ιστορία μας αρχίζει σε μια πόλη με ένα όμορφο λιμάνι. Ο μικρός αναγνώστης είναι σε θέση να καταλάβει ότι, η συγγραφέας περιγράφει την πόλη στην οποία κατοικεί, δηλαδή τον Βόλο. Σε μία από τις αμέτρητες ταράτσες των πολυκατοικιών, συναντιούνται τρείς αταίριαστοι φίλοι: Ο Κάπτεν, ο Ρομπέν κι η Ιζαμπέλ. Τι κοινό έχουν λοιπόν ένας γλάρος, ένας ποντικός και μια χελώνα;

   Η απάντηση δίνεται στις σελίδες του βιβλίου, όπου τα συγκεκριμένα ζώα που παρουσιάζονται προσωποποιούν ανθρώπινες αρετές, οι οποίες έχουν σημαντική αξία για τη ζωή των ενηλίκων και πολύ περισσότερο για την άγουρη ζωή των ανήλικων. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως οι μικροί αναγνώστες της πρώτης σχολικής ηλικίας ψάχνουν να βρουν τα πατήματά τους στη ζωή κι έχουν την ανάγκη ικανών καθοδηγητών.

   Η επιτυχία της συγγραφέως Φωτεινής Βασιλείου, οφείλεται στο ότι αντιμετωπίζει την ιστορία της και τους πρωταγωνιστές της με τη χαριτωμένη και παιχνιδιάρικη διάθεση ενός παιδιού. Μητέρα δύο παιδιών, φαίνεται πως έχει εξασκηθεί στους πλέον κατάλληλους τρόπους επικοινωνίας με αυτά. Γι’ αυτό μεταφέρει εύληπτες εικόνες δράσης, με λέξεις καλά υπολογισμένες που μπορούν εύκολα να ανακαλέσουν στη μνήμη τους τα παιδιά.

   Οι μικροί αναγνώστες μπορούν να ταυτιστούν με τους ήρωες του παραμυθιού, παρόλο που δεν παρουσιάζουν υπερφυσικές ιδιότητες και είναι εντελώς συνηθισμένοι. Ξεχωρίζουν όμως για την προσωπικότητα τους και τα εσωτερικά τους χαρίσματα, που γίνονται άμεσα αντιληπτά, λόγω της ζέστης ατμόσφαιρας που δημιουργούν με τις πράξεις τους και τους διαλόγους τους.

   Αν δεν είναι τόσο απαραίτητο ν’ απαντηθεί το ερώτημα: «γιατί το φεγγάρι γλίστρησε στην καμινάδα;», θα ήταν πολύ πρακτικό και ωφέλιμο, να στραφούν τα παιδιά στην έρευνα κάθε ουράνιου και γήινου φαινομένου, που τους κεντρίζει την προσοχή και τους απασχολεί το μυαλό με απορίες. Το πιο ουσιώδες όμως, είναι να δώσουν προσοχή και να προβληματιστούν σε κοινωνικά φαινόμενα, όπως με ποιον τρόπο μπορούν να ελέγξουν έντονα συναισθήματα (θυμό, οργή) και πώς μπορούν να διαχειριστούν εκρηκτικές καταστάσεις. Αρκετές φορές, η έλλειψη ελέγχου οδηγεί σε κρίση τις αξιόλογες φιλίες και σε διάλυσή τους, μα όλο το θέμα βασίζεται στη μεγάλη πίστη στις κοινωνικές σχέσεις.

   Η Φωτεινή καταλήγει να γράψει: «Δεν χωράει αμφιβολία! Οι φίλοι μου είναι αθώοι! Πόσο άδικο είχα που τους κατηγόρησα!» έκαναν όλοι την ίδια σκέψη και άφησαν μαζί με έναν αναστεναγμό και κάθε αμφιβολία τους να πετάξει μακριά σαν μπαλόνι που λύθηκε».

   Η συγγραφέας, μας μεταφέρει αυθόρμητα τον σεβασμό στη διαφορετικότητα και τη συνεργασία, όχι ως διδαχή, αλλά ως προϋπόθεση μιας ποιοτικής συμβίωσης με τους γύρω μας.

   Η πολύ όμορφη εικονογράφηση της Φωτεινής Τίκκου συντελεί στο να έρθουν σε γόνιμη επαφή με το κείμενο οι μικροί αναγνώστες. Η επιμονή της εικονογράφου στις σημαντικές λεπτομέρειες, όπως το λευκό αραχνοΰφαντο σεντόνι στην ταράτσα των τριών φίλων και οι ραγισματιές του φλιτζανιού με τρόπο που να σχηματίζουν ένα χαμόγελο, βοηθούν ώστε να δοθεί η αρμόζουσα προσοχή στην αξία του διακριτικού χιούμορ. Δημιουργούνται παράλληλα οι κατάλληλες συνθήκες ώστε τα παιδιά να αντιμετωπίζουν θετικά την αναγκαιότητα να ρυθμίζουν τη ζωή τους, με γνώμονα τις μεγάλες ανθρώπινες αξίες.

12/01/2016

Λάσκαρης Π. Ζαράρης

Αποτελέσματα Παγκόσμιου Διαγωνισμού Ποίησης "Κ. Π. Καβάφης" της Διεθνούς Ακαδημίας Τέχνης.

Παγκόσμιος Διαγωνισμός Ποίησης

"Κ. Π. Καβάφης"

 

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

1o ΒΡΑΒΕΙΟ	Ευστράτιος Αθανασάκης
	"Η ευδαιμονία της ανηδονίας"
2ο ΒΡΑΒΕΙΟ	Λίτσα Μοσκιού
	"Απ’ της ψυχής τ' απόσταγμα"
3ο ΒΡΑΒΕΙΟ	Έλλη Φρεγγίδου
	"Λάθη απροσεξίας"
ΒΡΑΒΕΙΟ ΟΜΗΡΟΣ	_
ΒΡΑΒΕΙΟ ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ	_
ΒΡΑΒΕΙΟ ΑΙΣΧΥΛΟΣ	_
ΒΡΑΒΕΙΟ ΣΟΦΟΚΛΗΣ	_
ΒΡΑΒΕΙΟ ΑΝΑΚΡΕΩΝ	Φωτεινή Κουφογάζου
	"23 Σονέτα"
ΒΡΑΒΕΙΟ ΣΑΠΦΩ	Νίκη Ταγκάλου
	"Δαιμόνιες Λέξεις"
ΒΡΑΒΕΙΟ ΑΡΧΙΛΟΧΟΣ	Λάσκαρης Ζαράρης
	"Της αγάπης ο απέραντος Ωκεανός"
ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΛΛΙΜΑΧΟΣ	Φίλιππος Δημητρέλλος
ΒΡΑΒΕΙΟ ΑΝΥΤΗ	Αναστασία Παπαδάκη
	"Πυράντοχη Λήθη"
ΒΡΑΒΕΙΟ ΜΕΝΑΝΔΡΟΣ	Θανάσης Αγγέλου
	"Μ’ άλλη ματιά"
ΒΡΑΒΕΙΟ ΑΝΤΙΜΑΧΟΣ	Στέλιος Λύκος
	"Σιωπηλά έγχορδα"
ΒΡΑΒΕΙΟ ΕΡΑΤΟΣΘΕΝΗΣ	Βασίλης Παππάς
	"Κάποιος φώναξε το όνομά σου"
ΤΙΜΗΤΙΚΑ ΒΡΑΒΕΙΑ
	Νικόλαος – Στέφανος Κωσταγιόλας
	"Ο Μέγας Παν τεθνηκώς εστί"
	Κώστας Παπαποστόλου
	"Ασφόδελος Λειμώνας"
	Μαίρη Γαβαλά
	"Αγάπης Αλφαβητάρι"
	Μαρία Παπακωσταντίνου
	"Γυάλινη απόδραση"
	Γεώργιος Τερζής
	"Ω Λατρεία των αυτουργών"
	Γιώργος Μουτσινάς
	"Παρένθεση"
ΕΠΑΙΝΟΙ
	Αιμιλία Δρίμα
	"Φευκτικά"
	Μαρία Τριγωνάκη
	"Λόγου Χάρη"
	Δημήτρης Αλεξόπουλος
	"Βίος βραχύς"
	Παναγιώτης Αθιανάς
	"Μεμέντο"
	Γιώργος Κωτσόπουλος
	"Πι όμικρον ταυ έψιλον"
	Λεωνίδας Γκέλος
	"Αγαπητή μου επιβίωση"
	Νικολέτα Γιαλελή
	"Περιπλανώμενος νους"
	Κώστας Σιώκος
	"Το μοιραίο θαλασσί"
	Κατερίνα Τσικουράκη
	"Ανακαλύπτοντας τα όρια"
	Νίκος Καραπανάγος
	"Θυμήσου είναι όλα αληθινά"
	Χρήστος Γαρδίκης
	"Φτερουγίζω άρα υπάρχω"
	Ελένη Χιωτάκη
	"Κάδμεια Νίκη"
	Παναγιώτης Ντούρος
	"Λίγα κρίνα"
	Άννα Ζανιδάκη
	"Ο τραμπουκισμός"
	Μαρία Ελένη Αραμπατζή
	"Αίγινα"
	Ελένη Βλάχου
	Ανάμεσα σε δυο πατρίδες"
	Μαρία - Ελευθερία Συρίγου
	"Σταγόνες ονείρων"
	Χρήστος Γιουσμαδόπουλος
	"Ενέχυρο"
	Νατάσσα Συμεωνίδου - Θάνου
	Κυριάκου Κλεοπάτρα