ΓΙΟΡΤΙΝΕΣ ΕΥΧΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΡΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ.

Η διεύθυνση και το προσωπικό της εταιρίας μας,

 σας εύχονται καλά Χριστούγεννα

και ευτυχισμένος ο καινούριος χρόνος.

Υγεία, ειρήνη, αγάπη, ευτυχία. 

Ας γίνουν οι ευχές σας... πραγματικότητα.

Ήρα Εκδοτική

ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΒΟΛΗΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΡΩΜΥΛΙΑΣ ΒΟΛΟΥ.

"Σχοινοβάτες" από τον Αντώνη Πυροβολάκη.

Όλοι  είμαστε  βουβές  κραυγές.
Ξεθωριασμένες  οπτασίες  ανεκπλήρωτων  ερώτων.
Μες  την  κοιλιά  του  κήτους  τραγουδάμε και  καπνίζουμε  σπείρες  γαλαξιών.
Τραγούδια, που  εξιστορούν  υγρούς  θανάτους  μεταρσιωμένης  σάρκας,
εξαγνισμένης  από  πέλαγα,  φλεγόμενα  καμίνια  της  αρμύρας.
  Στις  κορυφές,  στα  Ιμαλάια,  στις στέγες των  θεών
  κατακρεουργημένους,  οι  ενοχές,  στους  κόνδορες  θα  μας  ταΐσουν.
Κάποτε  που  και που  κρυφοκοιτάζουμε    το Ναζωραίο
να  ακροπατά  στις  ρεματιές  του  παραδείσου.
Μετά  αποκοιμιζόμαστε  στο  μαξιλάρι  της  αστροφεγγιάς,
                    νανουρισμένοι  από  των  μαινάδων  και  των
δράκων  τους  ρυθμούς,
    θωρακισμένοι  αλιείς  εκρήξεων, στο ναρκοπέδιο  του  πόνου.
Κρύβομαι  τις  γιορτές  μας  στη  σιωπή.
Τα  χρόνια  μας  σαν λυγισμένες  βέργες,  χτίζουν  χατιρικά  φωλιές
ανάπηρων  χελιδονιών,
που  φεύγουν κι  έρχονται με  δεκανίκια
και  τιτιβίζουν μες  το μέτωπα  μας,  νύχτες  από  συρματόπλεγμα  κι  αφιόνι.
Όλοι  είμαστε  οι  απόηχοι  μιας  απουσίας.
Τα  χείλη  μας  ροδοπέταλα,  που  κάποτε τα  φίλησε  ένας  πιωμένος
Ισκαριώτης.
  Νεκρών  είμαστε,  αρρυθμίες,  στα  φυλλοκάρδια  των  μαρμάρων
και  σπάμε με  τις  μολυβένιες  λέξεις  μας  των ρολογιών  τους  λεπτοδείκτες.
Τα  σμαραγδένια  ακροδάχτυλα  μας  ακουμπάμε  στις  φωτιές  της  τρέλας
ενώ  στο φως  μιας αθωότητας,  αντιφεγγίζει  στην ψυχής  μας  ενός
Ρεμπώ  ο  σκόλοπας.
Όλοι  αναμνήσεις  είμαστε, θολές  σκιές  σε  δακρυσμένες  καταχνιές.
Διαξιφισμοί  σημείων στίξης  έγινε  η  δίψα  μας  για  ελευθερία.
Του  σκοταδιού  οι  μαριονέτες  κι  οι  κομπάρσοι,
της  νύχτας,  γίναμε  οι  αργυραμοιβοί.
  Τα  έργα    με  χέρια αναιμικά  αυνανίζονται    αθανασίες.
Όλοι  είμαστε  στιγμιαίες οσμές  σύννεφων  περαστικών, στη  χημική
μας ζάλη  ευτυχισμένοι,
  φαύλοι, κενόδοξοι  και  μόνοι.
Του  μάταιου  οι  ακτιβιστές, από  της  πίκρας  το σχοινί,  οι
καταδικασμένοι  σε  μια πτώση,  σχοινοβάτες.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΑΘΗΝΩΝ - ΠΙΝΑΚΑΣ ΤΙΜΩΜΕΝΩΝ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΗΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣ 2013.

ΔΕΛΤΙΑ ΤΥΠΟΥ
24/12/2013 ΠΙΝΑΚΑΣ ΤΙΜΩΜΕΝΩΝ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΗΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣ 2013
ΤΑΞΗ ΤΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ & ΤΩΝ ΚΑΛΩΝ ΤΕΧΝΩΝ 1. Βραβείο Γ. Αθάνα, με χρηματικό έπαθλο 5.000 ευρώ, για την καλύτερη εκδεδομένη ποιητική συλλογή νέου, κατά προτίμηση ποιητού, στην κυρία Βάγια Κάλφα για την ποιητική της συλλογή "Απλά πράγματα" (Εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2012). 2. Βραβείο Λάμπρου Πορφύρα, με χρηματικό έπαθλο 5.000 ευρώ, για τη βράβευση Έλληνα λυρικού ποιητή, στον κ. Κώστα Κουτσουρέλη για την ποιητική του συλλογή "Αέρας Αύγουστος" (Εκδόσεις Περισπωμένη, 2012). 3. Βραβείο Αικατερίνης Σταθοπούλου, με χρηματικό έπαθλο 5.000 ευρώ, για τη βράβευση μιας εκ των καλυτέρων ποιητικών συλλογών που έχει εκδοθεί την τελευταία τριετία, στον κ. Γιάννη Παπαϊωάννου για την ποιητική του συλλογή "Πέρασμα" (Εκδόσεις Καπόν, 2012). 4. Βραβείο Ελένης Τιμ. Μυκονίου, εις μνήμην των γονέων της Ανδρομέδας και Τιμολέοντος Μυκονίου, με χρηματικό έπαθλο 5.000 ευρώ, απονεμόμενο σε αριστούχο διπλωματούχο πιανίστα, στην κυρία Μαρία Στρατηγού. 5. Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών, με χρηματικό έπαθλο 5.000 ευρώ, για νέο διαπρέποντα Έλληνα ζωγράφο, ηλικίας μέχρι 40 ετών, στον κ. Τζουλιάνο (Ιουλιανό) Καγκλή. 6. Βραβείο Ελένης και Πάνου Ψημένου, με χρηματικό έπαθλο 5.000 ευρώ, για έργο αναφερόμενο στη Νεοελληνική Ιστορία ή Φιλολογία από το 1669 μέχρι σήμερα, στον κ. Μανόλη Κούμα για το βιβλίο του "Μικρά κράτη, συλλογική ασφάλεια, κοινωνία των Εθνών: η Ελλάδα και το ζήτημα του αφοπλισμού 1919 - 1934" (Πανεπιστημιακές εκδόσεις Κύπρου, 2012). 7. Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών, με χρηματικό έπαθλο 5.000 ευρώ, για την καλύτερη ερμηνευτική μονογραφία ή κριτική έκδοση έργου κλασσικής φιλολογίας, οίκοθεν, στον κ. Κυριάκο Τσαντσάνογλου, για το βιβλίο "Of Golden Manes and Silvery Faces: The Partheneion 1 of Alcman (de Gruyter, Βερολίνο, 2013)". 8. Βραβείο εις μνήμην Αλέκου Δράκου, με χρηματικό έπαθλο 5.000 ευρώ, για ιστορική μελέτη ή δοκίμιο επί θεμάτων της ελληνικής ιστορίας, στον κ. Μάρκο Φώσκολο για το βιβλίο "Η Οξωμεριά της Τήνου κατά τον ύστερο Μεσαίωνα" (Αδελφότης των Τηνίων εν Αθήναις, Αθήνα 2012). 9. Βραβείο Γεωργίου Π. Οικονόμου, με χρηματικό έπαθλο 5.000 ευρώ, για εργασία επί αρχαιολογικών ή ιστορικών θεμάτων από την περιοχή της Μακεδονίας, στον κ. Γιώργο Καλπαδάκη για το βιβλίο του "Το Μακεδονικό ζήτημα 1962 -1995. Από τη σιωπή στη λαϊκή διπλωματία" (Εκδόσεις Καστανιώτη, 2012). 10. Λυκούργειο βραβείο, από τα έσοδα της δωρεάς Παναγιώτη Γραμματικάκη, με χρηματικό έπαθλο 5.000 ευρώ, για μελέτη με θέμα από την ιστορία του ελληνικού έθνους από αρχαιοτάτων χρόνων, στον κ. Θεόδωρο Γ. Γιαννόπουλο για το βιβλίο του "Πόθεν και πότε οι Έλληνες;". Οι υπεύθυνες απαντήσεις της επιστήμης και η παρούσα κατάσταση της έρευνας για την πρώτη αρχή του ελληνικού πολιτισμού (Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, Ηράκλειο, 2013). 11. Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών, άνευ αντιστοίχου προκηρύξεως, στον κ. Γεώργιο Τόλια για τον τόμο "Ιστορία της Χαρτογραφίας του ελληνικού χώρου, 1420-1800. Χάρτες της συλλογής Μαργαρίτας Σαμούρκα" [Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών, Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, σελ. 540, Αθήνα, 2008], αποτέλεσμα σοβαρής έρευνας και ιστορικής τεκμηρίωσης, βασισμένης πάνω σε εξαίρετους όσο και σπάνιους χάρτες που με πάθος και γνώση, επί μακρόν συνέλεξε η κυρία Μαργαρίτα Σαμούρκα. 12. Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών, άνευ αντιστοίχου προκηρύξεως, στο ζεύγος Γιώργου και Εύης Μπεληγιάννη για το λεύκωμά τους "Πέτρινα τοξωτά γεφύρια της Ελλάδας" (Αθήνα, 2011). 13. Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών, άνευ αντιστοίχου προκηρύξεως, στην εικαστικό κυρία Μερόπη Στεφανάτου -Πρέκα, σε αναγνώριση του πλούσιου καλλιτεχνικού της έργου. 14. Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών, άνευ αντιστοίχου προκηρύξεως, στο Σωματείο "Σύλλογος οι Φίλοι της Μουσικής" (1953) για την πολυετή και εξέχουσα προσφορά του στο χώρο του πολιτισμού, των τεχνών, της παιδείας και ιδίως της μουσικής. 15. Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών, άνευ αντιστοίχου προκηρύξεως, στον αλεξανδρινό αρχιτέκτονα Mohamed Fouad Awad, για τις εξαιρετικές υπηρεσίες του υπέρ της διατηρήσεως και αναδείξεως της ιστορικής και αρχιτεκτονικής παρακαταθήκης του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας στην Αίγυπτο. 16. Βραβείο της Ακαδημίας, άνευ αντιστοίχου προκηρύξεως, στο Βιβλιολογικό Εργαστήρι "Φίλιππος Ηλιού" για το εθνικής σημασίας επιτελεσθέν έργο της συντάξεως της ελληνικής βιβλιογραφίας του 19ου αι. (46.500 εγγραφές) που βρίσκεται αναρτημένο στο διαδικτυακό τόπο του Μουσείου Μπενάκη. 17. Έπαινος, οίκοθεν, στην κυρία Καλλιόπη Πρωτοπαπά για τις λαογραφικές της έρευνες και τις μελέτες της "Έθιμα του παραδοσιακού γάμου στην Κύπρο, τόμος Α΄: από τα προξενιά ως το γάμο, Τόμος Β΄: από το γάμο στον αντίγαμο" (2005). "Έθιμα της γέννησης στην παραδοσιακή κοινωνία της Κύπρου" (2009). "Έθιμα του θανάτου στην παραδοσιακή κοινωνία της Κύπρου" (2012) (Δημοσιεύματα του Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών, Λευκωσία, Κύπρος). 18. Έπαινος, οίκοθεν, στον κ. Αριστοφάνη Χουρδάκη για το συγγραφικό και λαογραφικό του έργο με το οποίο συμβάλλει στη διάσωση της Κρητικής παράδοσης. ΙΔΡΥΜΑ ΚΩΣΤΑ & ΕΛΕΝΗΣ ΟΥΡΑΝΗ 1. Βραβείο Ποιήσεως, με χρηματικό έπαθλο 10.000 ευρώ, στον κ. Μάνο Ελευθερίου για το σύνολο του έργου του. 2. Βραβείο Διηγήματος, με χρηματικό έπαθλο 6.000 ευρώ, στον κ. Σωτήρη Δημητρίου για τη συλλογή του "Το κουμπί και το φόρεμα" (Εκδόσεις Πατάκη, 2012). 3. Βραβείο Δοκιμίου, με χρηματικό έπαθλο 10.000 ευρώ, στον κ. Νάσο Βαγενά για το σύνολο του έργου του. ΙΔΡΥΜΑ ΠΕΤΡΟΥ ΧΑΡΗ 1. Βραβείο Ποιήσεως, με χρηματικό έπαθλο 10.000 ευρώ, στον κ. Θανάση Χατζόπουλο για το σύνολο του έργου του. 2. Βραβείο Διηγήματος, με χρηματικό έπαθλο 6.000 ευρώ, στην κυρία Αμάντα Μιχαλοπούλου για τη συλλογή της "Λαμπερή ημέρα" (Εκδόσεις Καστανιώτη, 2012). 3. Βραβείο Δοκιμίου, με χρηματικό έπαθλο 6.000 ευρώ, στην κυρία Μαρία Δεληβοριά για το βιβλίο της "Διονυσίου Σολωμού, Η γυναίκα της Ζάκυθος, έχθρισσα θανάσιμη του Έθνους" (Εκδόσεις Άγρα, 2012).

ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ ΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΦΥΛΛΟ (69) ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ "ΚΥΠΡΙΑΚΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ", ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ - ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2014.

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΚΥΠΡΙΑΚΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ", ΦΥΛΛΟ 69. by Zararis

"ΧΙΟΥΜΟΡΙΣΤΙΚΑ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΑ ΚΑΛΑΝΤΑ 2013" από τον Παύλο Πολυχρονάκη.

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά κι αρχή καλός μας χρόνος

και την καινούργια τη χρονιά να μην υπάρξει πόνος.

Μα γίναμε μαζοχιστές κι ο πόνος μας αρέσει

γι’ αυτό αν πιάσει η ευχή, θα μας στεναχωρέσει….

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά κι από την Καισαρεία

ο άϊ Βασίλης έρχονταν μα του άλλαξε πορεία

και τονε πέταξε μακριά κάπου στη Σιβηρία

ο Ρώσικος ο πύραυλος που ερρίφθη απ’ τη Συρία.

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά, με τούτα και με κείνα

πάτησε το φεγγάρι μας πρόσφατα και η Κίνα

μα όταν του εζήτησε εδάφη να της δώσει

τση ‘πε πως τα μοιράστηκαν Αμερικανοί και Ρώσοι.

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά και έχει πιάσει τρέλα

τους μαύρους γιατί χάσανε τον Νέλσoνα Μαντέλα

που έλαμψε απ’ τη φυλακή ωσάν το φως των άστρων

και λύτρωσε το έθνος του απ’ τη σκλαβιά των άσπρων!

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά Ομπάμα γκομενιάρη

που στη Δανή πρωθυπουργό τα ‘ριξες, μα χαμπάρι

σε πήρε η γυναίκα σου που σου ‘κοψε το αίμα

όταν σε κάρφωσε άγρια με το σκληρό της βλέμμα.

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά κι έχουνε κάνει σκόνη

οι Δικαστές τον Ιταλό Σύλβιο Μπερλουσκόνι,

γιατί πολλά πηδήματα είχε να επιδείξει

και παρά λίγο, τον μισό πλανήτη… να πηδήξει…

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά και η Ελλάς αλλάζει

και βγάζοντας τα ρούχα της, αλλιώς τα ξαναβάζει

μια που δεν γίνεται αλλιώς αφού δεν έχει άλλα

γιατί της φάγαν τα λεφτά, λαμόγια τα μεγάλα.

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά πρωθυπουργέ Αντώνη

που λέν’ συντόμως θα του πεις: «Φίλε επί τέλους μόνοι…».

του Βενιζέλου του χοντρού, του αντιπρόεδρού σου

του πιο παλιά, αντίπαλου και άσπονδου εχθρού σου…

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά στον Τσίπρα τον Αλέξη

που εφικτό κι ανέφικτο πολύ τα έχει μπλέξει 

και πότε λέει: Στην ΕΟΚ πως δεν μας θέλει μέσα

κι άλλοτε συμβιβάζεται με την «απόξω μέσα».

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά χοντρομπαλά Βαγγέλη

που του ΠΑΣΟΚ συρρίκνωσες το σκουριασμένο τέλι

κι απόκειδά που ήτανε μέτρα σαρανταπέντε

τώρα υπολογίζουνε, δεν είναι ούτε πέντε.

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά «στου Ναζισμού την κόρη…»

άπου δεν καταδέχεται να πει τη λέξη «σόρυ»

για όσα την κατηγορούν και ρότα να αλλάξει

πριχού τη γούνα κι αυτηνής κι εμάς να τηνε κάψει.

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά κι ο Πάνος ο Καμμένος

αν δεν τ’ αλλάξει τ’ όνομα πάντοτε θαν’ καμένος….

Κι αν λέει, στην πολιτική το νέο ειν’ αστέρι

κάθε φορά στις εκλογές «θα χάνει από…χέρι…».

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά στον Φώτη που ‘πε αντίο

στην τριμερή και τα ‘καμε με μιας «τα τρία…δύο…»

τα κόμματα που σμίξανε τη χώρα για να σώσουν

κι ότι μπορούσαν κάνανε για να το κατορθώσουν.

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά Αλέκα Παπαρήγα

που τα κουκιά σου γίνονται συνέχεια πιο λίγα

κι όταν θα φθάσουνε στα δυό καθένας μας το ξέρει

θα τρέξεις να συνεργαστείς με τον Καρατζαφέρη!

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά κι ο χρόνος πριν περάσει

χιλιάδες κλέφτες πρόφθασε να μας τους ξεσκεπάσει

που ‘κλεβαν από μετρητά μέχρι και πινακίδες

και από ανάξιοι υπουργοί, κλεψιάς γίναν ατσίδες…

Και πρώτος και καλύτερος «ο Μπρούμελ ο ωραίος»

που παρά λίγο να γενεί πρωθυπουργός μοιραίος

έκλεψε τόσα χρήματα απ’ τους εξοπλισμούς μας

που θα ισοσκελίζανε προϋπολογισμούς μας!

Ο «Σαρδονιοχαμόγελος» Παπαντωνίου Γιάννος

και της οικονομίας μας, κάποτε δραγουμάνος,

στη φάκα πιάστηκε κι αυτός πολλά να έχει κλέψει

και με τον Άκη «στην ψειρού» ο νόμος θα τον πέψει.

Κι ο πιο ξεφτίλας υπουργός, ο Λιάππης ο Μιχάλης

που είναι και απόγονος γενιάς πολύ μεγάλης

και το πολυτελές του τζιπ το είχε παροπλίσει

με πινακίδες ψεύτικες το έβγαλε στη χρήση.

Αρχιμηνιά και αρχιχρονιά Χρήστο Μαρκογιαννάκη

που’ λειψες μέρες λιγοστές απ’ της Βουλής το τζάκι.

Τώρα που ξαναγύρισες εις της Βουλής το χάνι…

η βουλευτίνα η Ζωή λες πως θα σε πεθάνει.

Αρχιμηνιά καλή χρονιά σ’ όλη την οικουμένη

και την καινούργια τη χρονιά να ζουμ’ ευτυχισμένοι

Να’χουμ’ υγεία κι αγαθά και να περάσ’η κρίση

κι αυτούς που την προκάλεσαν μια κρίση να τους σβήσει.

ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗΣ ΣΚΗΝΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΠΑΝΤΟΠΩΛΕΙΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΒΟΛΟΥ.

                                                ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΜΗ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ

                                               ΣΤΑΔΙΟΥ-ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ Ν. ΙΩΝΙΑ, ΤΗΛ. 6944388045

 

Βόλος  26-12-2013

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Παράσταση της Πειραματικής Σκηνής για το κοινωνικό παντοπωλείο του Δήμου.

Η Πειραματική Σκηνή στο πλαίσιο της χρόνιας συνεργασίας με τον Δήμο Βόλου στα καλλιτεχνικά δρώμενα της πόλης μας και συναισθανόμενη το κοινωνικό γίγνεσθαι, πάντα πρόθυμη και πρωτοπόρα στην κοινωνική προσφορά, σε συνεργασία με την Αντιδημαρχία Πολιτισμού του Δήμου Βόλου, θα παρουσιάσει το παιδικό θεατρικό έργο «Οι τρεις φίλοι» της Γαλάτειας Καζαντζάκη, σε μια έκτακτη παράσταση, την Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου στις 6 το απόγευμα στο Θέατρο της Πειραματικής Σκηνής (Πολιτιστικό Κέντρο Ν. Ιωνίας – οδός Σταδίου) για το κοινωνικό παντοπωλείο του Δήμου. Οι θεατές αντί εισιτηρίου θα φέρουν τρόφιμα.  

Το έργο περιγράφει τις περιπέτειες τριών παιδιών, του Σπύρου, της Ανθούλας και του αδελφού της Νίκου σε ένα έρημο νησί, στο οποίο βρίσκονται ως οι μόνοι επιζήσαντες ναυαγοί από το πλοίο με το οποίο ταξίδευαν. Τα 3 αυτά παιδιά- ήρωες του βιβλίου χαρακτηρίζονται από την εργατικότητά τους, την εφευρετικότητά τους, το συλλογικό πνεύμα και το δυναμισμό τους.

Η ιδιαιτερότητα του έργου αυτού δεν βρίσκεται μόνο στη χρήση της δημοτικής γλώσσας, αλλά στο γεγονός, ότι εκφράζει τη νέα παιδαγωγική φιλοσοφία της εποχής του, η οποία έχει στο κέντρο της το παιδί και τον κόσμο του και κυριαρχείται από αντιαυταρχικό πνεύμα, συλλογικότητα και κοινωνικότητα.

Το έργο παρουσιάζεται σε θεατρική διασκευή και σκηνοθεσία Δημήτρη Πανταζή, σκηνικά Χριστίνας Δημητρίου, ζωγραφική σκηνικού Ράνιας Βελέτζα, κοστούμια Βασιλικής Μπέλιου, μουσική Γρηγόρη Σουλτάνη, φωτισμούς Δημήτρη Δημητριάδη, στίχοι τραγουδιών Μαρίας Κολίτσα, φωτογραφίες Αλκιβιάδη Μαρούγκα.

Τους ρόλους ερμηνεύουν (με σειρά εμφάνισης) οι : Σπύρος Χαλκιάς, Γιάννης Σεχίδης,  Άννα Παρασκευά, Θάλεια Κόγκα.

Οι παραστάσεις της Παιδικής Σκηνής συνεχίζονται κανονικά κάθε Κυριακή 11.30 το πρωί.

Παρουσίαση του παιδικού βιβλίου: «Το νησί και το αθάνατο νερό» του Λάσκαρη Π. Ζαράρη από την Αργυρώ Μουντάκη στο ένθετο «Διαδρομές» της εφημερίδας «Η ΘΕΣΣΑΛΙΑ» (Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2013).

   Στο ένθετο «Διαδρομές» της εφημερίδας «Η ΘΕΣΣΑΛΙΑ», σε άρθρο με τίτλο: «Τέσσερις Θεσσαλοί γράφουν για παιδιά», που υπογράφει η εκπαιδευτικός -συγγραφέας- Υπ. Δρ. Πανεπιστημίου Αθηνών κυρία Αργυρώ Μουντάκη, μεταξύ τεσσάρων Θεσσαλών συγγραφέων όπου προτείνονται τα έργα τους για πρωτοχρονιάτικα δώρα, παρουσιάζεται και το βιβλίο του Λάσκαρη Π. Ζαράρη: «Το νησί και το αθάνατο νερό» που σιγά-σιγά γίνεται το επίκεντρο του ενδιαφέροντος των μικρών αναγνωστών. Βραβευμένο ήδη με τον Α΄ Έπαινο από τον Φιλολογικό Σύλλογο «Παρνασσός» και με το Α΄ Βραβείο Παραμυθιού στον Παγκόσμιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό του Ελληνικού Πολιτιστικού Ομίλου Κυπρίων της Αθήνας, έχει αποσπάσει μέχρι τώρα άριστες κριτικές από αξιόλογους ανθρώπους των γραμμάτων, λογοτέχνες και παιδαγωγούς.

   Στο άρθρο της κυρίας Αργυρώς Μουντάκη αναφέρονται επακριβώς τα εξής: 

   «Ο Λάσκαρης Ζαράρης, γεννημένος στο Βόλο, ζει στη Νέα Αγχίαλο. Εργάζεται ως εξωτερικός φρουρός φυλακών, έχοντας όμως τη λογοτεχνία και την ποίηση στο επίκεντρο των ενασχολήσεών του. Με πολλά ποιήματα, πεζά, συμμετοχές σε διαγωνισμούς και βραβεύσεις αποδεικνύεται αρκετά δραστήριος. 

   Το βιβλίο του «Το νησί και το αθάνατο νερό» είναι βιβλίο του για παιδιά. Ήρωες του έργου είναι δύο παιδιά, που κάνοντας μια παρακινδυνευμένη ζαβολιά βρίσκονται σε ένα άγνωστο πρωτόγονο νησί. Εκεί βιώνουν την πρωτόγονη ζωή με τα θετικά και τα αρνητικά της. Οι συγκρίσεις με την πολιτισμένη ζωή είναι αναπόφευκτες όπως τελικά και ο εκπολιτισμός των ιθαγενών από τους μικρούς εισβολείς και όχι μόνο. Το βιβλίο είναι μια περιπέτεια ευφάνταστη με πολλές ανατροπές και ξαφνικούς ελιγμούς στην πλοκή, πράγμα που το καθιστά ενδιαφέρον για τα παιδιά που λατρεύουν να διαβάζουν περιπετειώδη βιβλία.

   Δεν λείπουν όμως και τα μηνύματα από το κείμενο, όπως οικολογικά, ηθικά, αντιρατσιστικά, και προβληματισμοί σχετικά με τις κατακτητικές τάσεις του ανθρώπου στη φύση και τον πολιτισμό των άλλων».  

Κριτική της κυρίας Τζένης Κουκκίδου για το παιδικό βιβλίο του Λάσκαρη Π. Ζαράρη: "Το νησί και το αθάνατο νερό".

 

Το νησί και το αθάνατο νερό

Παραμύθι επικής φαντασίας με περιπέτεια, δράση και όμορφα διδάγματα ή ένα μυθιστόρημα παιδικής λογοτεχνίας με τις διασκεδαστικές εμπειρίες των ηρώων του; Όπως κι αν το δεις -σίγουρα είναι όλα τα παραπάνω και ακόμη περισσότερα- το παραμύθι του Λάσκαρη Ζαράρη θα σε γοητεύσει, θα σε ταξιδέψει σε νέους, ανεξερεύνητους κόσμους, θα σου αφήσει όμορφα διδάγματα ενώ θα σε έχει διασκεδάσει στις σελίδες του.

Καθόλου τυχαίο που διακρίθηκε με έπαινο από τον Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό του Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός» ενώ αποδεικνύει περίτρανα ότι ο συγγραφέας του "το έχει" και με τους παραμυθένιους κόσμους πέρα από την ποίηση και το μυθιστόρημα.

Ο Πέτρος και η Ελένη πετούν με ένα παλιό μαχητικό και ανακαλύπτουν το Νησί της Ελπίδας όταν αναγκάζονται να προσγειωθούν πάνω του. Μια πολύ πολύ μικρή κουκκιδίτσα στον χάρτη, χαμένο στο άπειρο του Ειρηνικού Ωκεανού, κρυμμένο για αιώνες από τους ανθρώπους και τον πολιτισμό τους. Οι ιθαγενείς του νησιού, οι Καμόα, είναι αγέραστοι, αθάνατοι, δείχνουν φιλήσυχοι και ειρηνικοί και διαθέτουν βαθιά πίστη στις παραδόσεις και στις προφητείες τους.

Αιώνες πριν, ο τρομερός πειρατής Μπρατσέρα που κυριαρχούσε στις θάλασσες με το πλοίο του "Αννίβα", ανακάλυψε κι αυτός το νησί και μαζί με το νησί ανακάλυψε και τα δύο καλά κρυμμένα μυστικά του. Το Αθάνατο νερό και το πετρέλαιο. Κι ενώ αυτά τα αγαθά είναι υπερπολύτιμα για κάθε λαό που έχει πρόσβαση σε εκείνα, είναι τελείως άχρηστα για τους ίδιους τους κατοίκους του!

Επιστρέφει πολλά πολλά χρόνια μετά την πρώτη του "επίσκεψη" με σκοπό να πείσει το συμβούλιο της φυλής ώστε να εκμεταλλευτεί τα αγαθά αυτά. Εκτός, όμως, από τους ιθαγενείς που γνώριζε, θα συναντήσει και τους δύο μικρούς ήρωες, τους "ξένους" όπως τους αποκαλούν οι μόνιμοι κάτοικοι του νησιού, οι οποίοι τους περίμεναν ατελείωτα χρόνια ως εκλεκτούς για να εκπληρωθεί η προφητεία.

Το Νησί της Ελπίδας είναι ένας τόπος με μυστικά, παραδεισένιος και ανεξερεύνητος, δηλαδή το ιδανικό σκηνικό για να στηθεί μια εκπληκτική περιπέτεια εξερεύνησης και δράσης. Τον τόπο αυτό κατοικούν οι αγέραστοι Καμόα αλλά και ένα πλήθος πανίδας και χλωρίδας που, θα λέγαμε, μοιάζει με αυτό που γνωρίζουμε από τον δικό μας κόσμο, αλλά ταυτόχρονα είναι και τελείως διαφορετικό. Οι μέλισσες είναι τεράστιες και δολοφονικές, οι κροκόδειλοι κατοικίδια, τα φύλλα που δακρύζουν από τη μια, αλλά και οι πειρατές, οι μάγοι, οι ιθαγενείς, όπλα και αεροπλάνα -από εκείνα που μιλάνε!-, κοσμήματα και μαύρα μαργαριτάρια, προφητείες, θησαυροί, ηφαίστεια από την άλλη.

Ο Λάσκαρης Ζαράρης, καθόλου φειδωλός στη φαντασία, μήτε τσιγκούνης στις λέξεις, δημιούργησε έναν ολόκληρο δικό του κόσμο πάνω στο νησί της Ελπίδας και έφτιαξε μια ιστορία δράσης με όμορφα μηνύματα που σίγουρα θα απολαύσουν μικροί και μεγάλοι. Οι σελίδες περνούν αβίαστα, διδάγματα "κρύβονται" μέσα στην περιπέτεια για να ξεπηδήσουν από τις σκέψεις και πράξεις των ηρώων του ενώ γεμίζει το μυαλό με υπέροχες εικόνες εξωτικού παραδείσου. Απολαυστικό, αγαπησιάρικο -αλλού ρομαντικό- και χαρούμενο. Όπως πρέπει να είναι ένα παραμύθι.

Ένα ταξίδι σε μια πρωτόγονη γη και εποχή κάπου στον πλανήτη, ένα παιδικό παραμύθι περιπέτειας, μια εθιστική διασκεδαστική ιστορία, η Αγάπη σε περίοπτη θέση και διδάγματα που ξεπηδούν άναρχα στις σελίδες του θέτοντας ζητήματα όπως την αναγκαιότητα της τεχνολογίας, την άδολη αγνή αγάπη, τις παραδόσεις των λαών, τον σεβασμό στο περιβάλλον, τη φιλία... Ένα παραμύθι γραμμένο από την πλευρά των παιδιών που δίνει μιλιά και αισθήματα σε άψυχα αντικείμενα -κατά τους μεγάλους- που όμως τα παιδιά πιστεύουν πως έχουν τον δικό τους ευαίσθητο κόσμο.

Η Ελένη τοποθετείται σοφά όταν λέει ότι «οι άνθρωποι χάσανε την ευαισθησία τους και η φύση τούς εκδικείται».

Ο μάγος Μπούα-Μπούα έχει τη δική του άποψη: «Ο άνθρωπος γίνεται καλύτερος όταν σκέφτεται κι αντιμετωπίζει καθημερινά τον θάνατο» και οι ιθαγενείς συμφωνούν ότι «ζωή χωρίς τον θάνατο δεν μπορεί να υπάρξει».

Και ο παππούς; Πάντα το έλεγε: «Οι άνθρωποι αλλάζουν εύκολα ανάλογα με το συμφέρον τους».

Κριτική της κυρίας Αθηνάς Κανιτσάκη-Κατσαρού για το Υπναρούδι.

Σε κριτική της κυρίας Αθηνάς Κανιτσάκη-Κατσαρού για το βιβλίο της κυρίας Αργυρώς Μουντάκη: "Το Υπναρούδι και η Ελεάννα σε φανταστικές περιπέτειες", αναφέρεται μεταξύ άλλων:
   "Μελετώντας το βιβλίο της Αργυρώς -που είναι στην ουσία τρία παραμύθια σ' έναν τόμο- με τον ίδιο συμπαθή ηρώα σε μια συνεχή αναζήτηση να κατασταλάζει επιτέλους και να ηρεμεί εν μέσω πολλών συμβάντων, συνειδητοποιούμε ότι στην ουσία διαβάζουμε μια ιστορία που μιλά για αγάπη, για αλληλοκατανόηση, για την αξία της οικογένειας, της συντροφικότητας και της άδολης προσφοράς.
   Η συγγραφέας του, μια δραστήρια Χανιώτισσα που ζει κι εργάζεται στον Βόλο -εκπαιδευτικός στο επάγγελμα, με ειδικές σπουδές πάνω στο παραμύθι- στο πυκνό σε νοήματα γραπτό της καταφέρνει αβίαστα να πει πολλά, ενώ μιλά γι' απλά πράγματα και καταστάσεις που ενδιαφέρουν και συγκινούν το παιδιά. Ό,τι επιδιώκει να πει η Αργυρώ, ό,τι έχει επιλέξει να δώσει στον μικρό αναγνώστη, το εκφράζει με το κατάλληλο λεξιλόγιο, αυθόρμητα, με χάρη κι αμεσότητα. Σεβόμενη το παιδί και τις πολλές ευαισθησίες του, του δίνει τη δυνατότητα να σκεφτεί, να κάνει συγκρίσεις, να προβληματιστεί και να επιλέξει.
   Με το μάτι στις ασήμαντες, αλλά σημαντικές στιγμές των πρώτων χρόνων της ζωής του νέου ανθρώπου, τον στρέφει στον κόσμο της καλοσύνης και της συμπόρευσης, ενώ κατορθώνει να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του μέχρι την τελευταία σελίδα.
   Ένα προσεγμένο βιβλίο που μπορούμε να διαβάσουμε μαζί με τα παιδιά μας και ν' απολαύσουμε πραγματικά! 
   Συγχαρητήρια Αργυρώ και στο άλλο με το καλό!". 

Πηγή:  http://www.haniotika-nea.gr/129366

"Το μικρόβιο της ζήλειας": απελευθέρωση δωρεάν ebook!

 

 

Καλά Χριστούγεννα από έναν μικρό αλλά ξακουστό φούρνο όπου συνεργάζονται όλοι με αγάπη ώσπου μια μέρα μπαίνει, στα κρυφά, το φοβερό μικρόβιο της Ζήλειας. Ένα διαφορετικό παραμύθι από τη Μαρία Χατζή!

Μπορείτε να κατεβάσετε δωρεάν το ψηφιακό βιβλίο «Το μικρόβιο της ζήλειας» από τη διεύθυνση www.saitapublications.gr/2013/12/ebook.71.html (σε μορφή .pdf) ή να το διαβάσετε σε μορφή εικονικού βιβλίου, χωρίς να κατεβάσετε το αρχείο, μέσω της διεύθυνσης: http://issuu.com/saita.publications/docs/to_mikrovio_tis_zilias

Με εκτίμηση,

Ηρακλής Λαμπαδαρίου

Ο ΦΙΛΟΠΡΟΟΔΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΝΕΑΣ ΑΓΧΙΑΛΟΥ, ΣΑΣ ΕΥΧΕΤΑΙ: "ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ".

"ΕΝΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΣΤΙΓΜΗΣ" ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΤΖΑΝΗ.

Χριστούγεννα 2013

Κατέβαινα τον δρόμο έξω από την εκκλησιά. Οσία Ξένη, Χαριλάου (λέξεις με αρχέγονα, βαριά νοήματα).

- Ένα κορίτσι στη γωνία έξι με εφτά απέναντι στο βλοσυρό Βαρδάρη. Δεν είχε σπίρτα όπως στου Άντερσεν το παραμύθι. Πουλούσε χαρτομάντηλα και τύλιγε τα δάχτυλα με τα χαρτιά.

- Μελαχρινό, σαν Παναγιά της Παλαιστίνης. Μεγάλα μαύρα μάτια, πικραμύγδαλα. Απορημένα ανοιχτά μηδενικά με δυο ουρίτσες  δάκρυα. Ίδια τσιγγέλια –ερωτηματικά: ? ? 

- Στο άλλο πεζοδρόμιο είδα και τον Χριστό. Βρέφος κουκουλωμένο μες στην αγκαλιά της μάνας του. Έσκυψα για να προσκυνήσω μ’ ένα κέρμα. Ούτε μάγος ούτε και βοσκός. Συνταξιούχος δάσκαλος: Διδάσκαλε που δίδασκες «ο έχων δυο χιτώνας...» Τώρα πια τους χιτώνες, που τους αραδιάζαμε για μία χρήση και μετά στον κάδο, τους  φυλάμε για ακόμη δυσκολότερους καιρούς...

- Πιο κάτω στον σηματοδότη Τον συνάντησα έφηβο. Έδειχνε ένα κομμάτι από χαρτόκουτο με μια ξεψυχισμένη λέξη.

- Ύστερα Τον είδα τριαντάρη στον σταυρό της ανεργίας, εν μέσω ολοζώντανων, δραστήριων ληστών... Μου έγνεψε και πήγα. «Τώρα πια με τις δυο χιλιάδες χρόνια ιστορίας που διδάσκεις, θα  πικρογελάς», ψιθύρισε,  «με τα τραγούδια των αγγέλων Επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία. Εγώ σταυρώνομαι ακόμη για μια ελπίδα...»

Κι εγώ ελπίζω στους αγγέλους κι ας μην τραγουδούν, με δύο βροντερά ακουστικά στ’ αυτιά τους και τα χέρια να σκουριάζουν άπραγα στις καφετέριες, στου Γαβριήλ την καλημέρα, στην κραυγή του πελαργού, στο πρώτο κλάμα της ζωής... Κι ακόμη ψάχνω καμινάδες, με τη φαντασία μου έξι χρονών,  να δω τον Αη Βασίλη. 

Πιστεύω στο χαμόγελο, στη χειραψία της καρδιάς, στο χάδι, στο βαθύ φιλί, στου κρεβατιού το τρίξιμο, στου ονείρου το φτεράκισμα, στη φυσαρμόνικά μου... Ανήμερα Χριστούγεννα γίνομαι δυο χρονών, χωρίς καθόλου ιστορία, για να δείχνω με την εγγονή μου το μεγάλο αστέρι, όταν έχει ξαστεριά...

"Καλά Χριστούγεννα".

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΦΙΛΟΠΡΟΟΔΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ Ν. ΑΓΧΙΑΛΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΜΥΘΙΟΥ: "ΤΙΜΙΑ ΔΩΡΑ" ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΗ ΛΕΪΜΟΝΗ.

       Ο Φιλοπρόοδος Σύλλογος Νέας Αγχιάλου, σε συνεργασία με τον Εκδοτικό οίκο «Ήρα Εκδοτική», τους Συλλόγους Γονέων και Κηδεμόνων του 1^ου & 2^ου Δημοτικού Σχολείου Νέας Αγχιάλου (Ευγένειου & Βαρνάλειου), τον Σύλλογο Γυναικών Νέας Αγχιάλου, τον Σύλλογο Οξυωτών, την Ένωση Επαγγελματιών Υγειονομικού Ενδιαφέροντος Νέας Αγχιάλου και τους Αθλητικούς Συλλόγους «ΠΥΡΑΣΟΣ» & «ΦΘΙΩΤΙΔΕΣ ΘΗΒΕΣ-ΑΓΧΙΑΛΟΣ», αναλαμβάνει από κοινού την παρουσίαση του χριστουγεννιάτικου παραμυθιού τού εξαίρετου φιλόλογου και συγγραφέα Διονύση Λεϊμονή, ο οποίος θα επιδιώξει να έρθει σε άμεση επικοινωνία με τους μικρούς αναγνώστες του.

       Το  παραμύθι του με τίτλο: «Τίμια δώρα» που εικονογραφήθηκε από τον ζωγράφο «Ηριδανό» και εκδόθηκε πρόσφατα από τον Εκδοτικό Οίκο «Ήρα Εκδοτική» στο Βόλο, έχει χαρακτηριστεί σε κριτικές που δημοσιεύτηκαν στον τοπικό τύπο ως «ένα πολύ καλό, στέρεο σε ιδέες παραμύθι, που περιέχει πολλές οσμές και γεύσεις σαν το παλιό καλό κρασί και μπορεί να γοητεύσει τον κάθε αναγνώστη και ακροατή. Η κυριότερη όμως ευεργετική επίδρασή του, είναι η «μέθη της ψυχής» που επιτυγχάνεται καθώς αρχίσουν να μεστώνουν σιγά-σιγά οι «πνευματικοί θησαυροί» που αποκόμισε ο μικρός αναγνώστης, γεγονός που οφείλεται αναμφισβήτητα στην ειλικρίνεια των προθέσεων και στη γνησιότητα που διακρίνει τον δημιουργό του βιβλίου αυτού ως αξιόλογο άνθρωπο και σημαντικό παιδαγωγό».

       Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2013, στις 11:00 π.μ. στο Αμφιθέατρο της Δημοτικής Ενότητας Νέας Αγχιάλου.

       Τον συγγραφέα θα παρουσιάσει με ομιλία του ο συμπολίτης μας, ποιητής και συγγραφέας κ. Λάσκαρης Π. Ζαράρης.

       Αποσπάσματα του παραμυθιού θα διαβάσει η ηθοποιός Ειρήνη Σκουλή και θα γίνει ένας δραματοποιημένος διάλογος μεταξύ των μικρών μαθητών.

"Η περγαμηνή" του Λάσκαρη Π. Ζαράρη.

   «Ο γίγαντας τεντώθηκε και τα μακριά του χέρια έφτασαν ως τ’ αστέρια. Η νύχτα μοσχομύριζε με το φως του ουρανού πλεγμένο στα μαλλιά της. Ύστερα, λες και ταράχτηκε ο γίγαντας απ’ την ομορφιά της, ούρλιαξε με τη βροντερή φωνή του τραντάζοντας το σύμπαν, ενώ μια πηγή έτρεχε κρυστάλλινο νερό πάνω στο πρόσωπό του. Και τότε, ένα άγνωστο πλάσμα που τα χαρακτηριστικά του ήταν ανύπαρκτα, εξαϋλωμένη μορφή, που τα κόκαλά της ξεχώριζαν στο άσαρκο σώμα πέταξε μέχρι τη γη, όπου ο γίγαντας ακουμπούσε την πλάτη του σ’ ένα σκιερό δέντρο. Δεν δίστασε να του συστηθεί: «Ονομάζομαι «Πείνα» του είπε και συνέχισε εξηγώντας: «Είμαι η φίλη των Ονείρων και η αδελφή της Σοφίας!». Κρατούσε κάτι στη μασχάλη της, ήταν μια περγαμηνή που άρχιζε να την ξεδιπλώνει κι ο γίγαντας προσπαθούσε να δει καθαρά τις λέξεις με τους καλλιγραφικούς χαρακτήρες…».

   Ο ήρωάς μας ξύπνησε λουσμένος στον ιδρώτα και αμέσως άρχισε να καταβάλλει φιλότιμες προσπάθειες για να εξηγήσει το παράξενο όνειρο που είδε πριν από λίγο, και μάλιστα χωρίς να ξεδιπλωθεί εντελώς η περγαμηνή. Αν και η σκέψη του είχε ατονήσει τώρα τελευταία και τα εγκεφαλικά του κύτταρα έμοιαζαν περισσότερο μ’ έναν μπερδεμένο λαβύρινθο, προσπαθούσε να βρει την έξοδο και να καταλήξει σ’ ένα βέβαιο συμπέρασμα. Η περιέργεια άρχισε να μεγαλώνει, να πλαταίνει τα φτερά της σαν την ενοχλητική μύγα μέσα στη μονοτονία του μεσημεριού. Υποψιαζόταν βάσιμα πως εκείνη η περγαμηνή έμοιαζε καταπληκτικά με τη λίστα για τα αναγκαία ψώνια που είχε παρατημένη πάνω στο τραπεζάκι, και που όλο ανέβαλε να τα προμηθευτεί από το σούπερ μάρκετ της γειτονιάς.

   Καταλάβαινες εύκολα με την πρώτη ματιά πως η άσαρκη γυναίκα, η «Πείνα» είχε γίνει αχώριστος σύντροφος στη ζωή του εδώ και πολύ καιρό, όταν το αφεντικό του τού ανακοίνωσε, χωρίς ίχνη ευαισθησίας, την απόλυση από την επιχείρηση που εργαζόταν. Τα μάγουλά του είχαν τραβηχτεί μέσα, το βλέμμα του είχε κάτι το τρομαχτικό κι εκεί που κάποτε βρισκόταν θρονιασμένο το χαμόγελο, τώρα μια κρυμμένη νάρκη περίμενε έτοιμη να εκραγεί με την πρώτη ευκαιρία. Παρακολουθούσε συνεχώς στην τηλεόραση τα σκληρά και ανέκφραστα πρόσωπα των οικονομικών επιτελών που ανακοίνωναν ξανά και ξανά τα νέα έκτακτα οικονομικά μέτρα αλλά και δια στόματος πρωθυπουργού και υπουργών.

   Προσπαθούσε να αναλύσει τα λόγια της «Πείνας» στο παράξενο όνειρο, μα τα έβρισκε άστοχα και υπερβολικά. «Σε λίγες μέρες, όλες οι διαθέσιμες δυνάμεις μου θα έχουν στερέψει και τα όνειρα που είχα κάνει θα έχουν γκρεμιστεί και τσακιστεί! Και άραγε, τι θα μπορούσα να κερδίσω σε γνώση με την παρουσία ενός φρικτού ξόανου;» σκέφτηκε. Μια θεόσταλτη σκέψη, χαρούμενη ακτίνα που του ξεθόλωσε τη σύγχυση, του θύμισε πως κάτω απ’ το στρώμα του κρεβατιού του είχε κρύψει κάποτε πενήντα ευρώ τα οποία και δεν είχε ξοδέψει ποτέ. Ήταν το δώρο της μάνας του για τα γενέθλιά του, που είχε γλιτώσει απ’ τον καταστροφικό οικονομικό ανεμοστρόβιλο, χάρις στην αναποφασιστικότητα του νεαρού. Μετεωριζόταν για αρκετό χρόνο για το τι ακριβώς είχε απόλυτη ανάγκη: ένα πουκάμισο, ένα παντελόνι ή μερικά εσώρουχα; Κρατούσε απλωμένο το χαρτονόμισμα και το παρατηρούσε με μια απερίγραπτη λαχτάρα. Η φαντασία του έτρεχε στα ράφια, εκεί που τα τρόφιμα τού προκαλούσαν την όραση και τη γεύση.

   Σηκώθηκε με δυσκολία και ντύθηκε με τα φθαρμένα ρούχα του. Οι κλειδώσεις του είχαν πιαστεί καθώς αναγκαζόταν να κάθεται ή να ξαπλώνει σχεδόν όλη τη μέρα στο κρεβάτι, για να κάνει οικονομία θερμίδων και δυνάμεων. Η πόλη έξω στους δρόμους βρυχιόταν σαν θηρίο, οι φωνές των περαστικών και τα κορναρίσματα των αυτοκίνητων, τον επανέφεραν σε μια όμορφη αταξία που είχε νοσταλγήσει. Μόλις πέρασε την είσοδο του καταστήματος, άρχισαν να τρέχουν τα σάλια του και να γουργουρίζει η κοιλιά του. Όμως, το ψωμί τού φάνηκε σαν τον γείτονά του τον κύριο Πολύκαρπο, με τις κοιλιές του και τα διπλοσάγονα, που δεν του καίγονταν καρφί για τη δυστυχία των γύρων του. Το ζαμπόν ήταν σαν μια ιδρωμένη γυναίκα που έκανε έρωτα επί πληρωμή. Το γάλα μια άσπρη λίμνη όπου κολυμπούσαν σκαθάρια. Το κοτόπουλο σαν μια μεγάλη κούπα με ουίσκι που το έπινε ο φίλος μας για να γλυκάνει τον πόνο του. Τα σουβλάκια έμοιαζαν με τις σύριγγες που καρφώνονται σε νεανικές φλέβες και μεταγγίζουν έναν φτιαχτό, ιδανικό κόσμο. Και τα όνειρα που φυλακίστηκαν σ’ ένα κάστρο ασυδοσίας και διαφθοράς, πότε θα ξεμυτίσουν και θα πετάξουν; Αυτή τη στιγμή, σαν άπειρα σκουλήκια σε μια κονσέρβα βοδινού, δεν αναπνέουν, καταδικάζουν παιδικές, νεανικές ελπίδες και επιθυμίες, ρίχνοντας βράχους στους δρόμους της ευτυχίας.

   Τίποτα δεν μπόρεσε ν’ αγγίξει τελικά απ’ όλα αυτά τα δελεαστικά καλά του κόσμου! Κοίταξε με απέχθεια και μίσος τα τρόφιμα και κατευθύνθηκε προς την έξοδο. Στην απέναντι πλευρά του δρόμου, ένας πιτσιρικάς είχε σχεδόν χωθεί μέσα σ’ έναν κάδο σκουπιδιών μήπως και βρει κάτι να φάει. Στην προσπάθειά του αυτή, γλίστρησε και έπεσε με το κεφάλι μέσα. Όταν συνήλθε από το γεγονός, φώναζε και καλούσε σε βοήθεια. Ο ήρωάς μας έτρεξε προς το μέρος του και τον προέτρεψε να κρατηθεί απ’ τα χέρια του για να καταφέρει να βγει έξω στον καθαρό αέρα. Τα μάτια του μικρού φώτισαν από χαρά:

   «Με σώσατε!» φώναξε ενθουσιασμένος.

   Εκείνος τον ρώτησε αν χτύπησε κάπου κι έψαχνε στο κεφάλι του να δει κάποια κοκκινίλα ή ένα καρούμπαλο.

   «Όχι, δεν χτύπησα! Έπεσα στα μαλακά!».

   «Δεν μου λες; Τι έψαχνες μέσα στα σκουπίδια;».

   Η απάντηση ήρθε φυσιολογικά και αναμενόμενα:

   «Πεινάω! Έψαχνα κάτι να φάω…».

   Αυτή η λέξη ήχησε σαν πυροβολισμός και η σφαίρα έφερνε πόνο καθώς φυτεύονταν στην καρδιά του ήρωά μας.

   «Δεν είναι δυνατόν… Να υπάρχει τέτοια δυστυχία στον κόσμο» τραύλισε από απελπισία και έβαλε τα κλάματα.

   Το παιδί ξαφνιάστηκε απ’ την αντίδρασή του:

   «Τι πάθατε;».

   «Πού είναι οι γονείς σου;».

   «Μακριά… πολύ μακριά!».

   «Σε άλλη χώρα;».

   «Όχι εδώ, αλλά μ’ εγκατέλειψαν…».

   «Δεν ρωτώ, γιατί θα ξύσω παλιές πληγές. Ο παππούς σου, η γιαγιά σου;».

   «Δεν ζουν, κύριε».

   «Κι εσύ πού μένεις, πού κοιμάσαι;».

   «Έξω στον δρόμο!».

   «Δεν κρυώνεις τον χειμώνα;».

   «Μπαίνω μέσα σε χαρτοκιβώτια και ζεσταίνομαι!».

   «Μα δεν υπάρχει Θεός;».

   «Κι όμως υπάρχει… Διαβάστε αυτό!».

   Του έδωσε ένα φύλλο τετραδίου.  

   «Τι είναι;»

   «Η προσευχή μου… Διαβάστε!».

   Με μια πρώτη ματιά, ο νεαρός διαπίστωσε τα ορθογραφικά λάθη του μικρού αλλά δεν τα έδωσε μεγάλη σημασία.

   Άρχισε να διαβάζει φωναχτά:

   «Θεέ μου, θα ήθελα να τεντώνω τα χέρια μου από τη γη και να φτάνουν μέχρι τον ουρανό, αλλά δεν γίνεται αυτό, το ξέρω καλά… δεν είμαι γίγαντας, είμαι παιδάκι.

   Θεέ μου, θα ήθελα να μεγαλώσω και να γίνω ένας άνθρωπος που θα ωφελήσει τον κόσμο, αλλά δεν γίνεται αυτό, το ξέρω καλά… από τη δυστυχία και τη φτώχεια πώς να ξεφύγεις;            

   Ξέρω όμως καλά… πως μου έδωσες τη φτώχεια για να με κάνεις δυνατό κι εγώ σ’ ευγνωμονώ γι’ αυτό. Όσο μεγαλύτερες δυστυχίες και ατυχίες στη ζωή μου φέρνεις, τόσο πιο πολύ ωφελούμαι και γίνομαι καλύτερος».

   Ο ήρωάς μας κοιτούσε αποσβολωμένος το παιδί και δεν ήξερε τι να κάνει. Μονάχα έβγαλε απ’ τη τσέπη του το χαρτονόμισμα των πενήντα ευρώ και είπε στο παιδί:

   «Πήγαινε στο σούπερ μάρκετ να αγοράσεις ό,τι ποθεί η ψυχή σου!».

   Εκείνο δίστασε: «Μήπως θα έπρεπε να μου δώσετε ένα μικρότερο χαρτονόμισμα;».

   «Όχι, Πάρε αυτό και πήγαινε! Θα σε περιμένω εδώ. Τελικά, άκουσε την προσευχή σου ο Θεός και σου έστειλε εμένα. Σκέφτηκα λοιπόν, να σε φιλοξενήσω στο σπίτι μου όσο καιρό θέλεις!».

   «Αλήθεια το λέτε;».

   «Αλήθεια, ίσως στο μέλλον γίνουν καλύτερα τα πράγματα για όλους μας!».

   Το παιδί απομακρύνθηκε τρέχοντας με μια ανεμελιά, παρόμοια μ’ εκείνη που είχε όταν έμενε στο παρελθόν με τους γονείς του. Έμοιαζε με φτερωτό άγγελο που ’χε λαμπερό βλέμμα και γαλήνια έκφραση στο πρόσωπο καθώς δρασκέλιζε με χαρά τους καλλωπιστικούς θάμνους του πεζοδρομίου, για να φτάσει τελικά στην είσοδο του σούπερ μάρκετ, δηλαδή στην δική του παραδεισένια πύλη.

15/09/2013

Λάσκαρης Π. Ζαράρης

"ΑΣΤΕΓΗ ΖΩΗ" από την Άννα Ιωαννίδου.

 

Μέσα σε μια νύχτα

πήρα τον τίτλο του άστεγου.

Χάθηκα μέσα στην ομίχλη των στεναγμών.

Ξύπνησα κι ένας εφιάλτης ζωντάνεψε.

Το αντίτιμο της κρίσης πληρώθηκε.

Φόρος αίματος το δικό μου σπίτι.

Στο σαλεμένο μου μυαλό

όλος ο κόσμος 

ένα παγκάκι και δέκα μέτρα γη.

Παγωμένα τα χέρια,

λιγοστή η ανάσα,

πετρωμένο το βλέμμα.

Αρκεί το κουράγιο των φίλων να ζεστάνει την ψυχή;

Κάποτε είχα ένα σπίτι.

Στους τοίχους

είχα ζωγραφίσει μικρές και μεγάλες στιγμές ευτυχίας.

Τώρα οι τοίχοι έχουν ραγίσει.

Η εξώπορτα σφραγίστηκε.

Τα όνειρα έγιναν θρύψαλα.

Κι εγώ πνίγομαι σ' έναν ωκεανό οργής κι απόγνωσης.

Όμως , δεν είμαι μόνος στην «άστεγη πραγματικότητα».

Εδώ είναι όλοι «υποψήφιοι» για τον τίτλο του άστεγου.