Τρία ποιήματα του Παύλου Πολυχρονάκη.

ΤΑ ΕΡΗΜΑ ΜΟΥ ΝΙΑΤΑ

Τα χρόνια μου τα έζησα και λίγο πριν το τέρμα

αναπολώ τον έρωτα στα νιάτα μας τα έρμα

απού δεν είχε επαφή στο σάλιο και στο κρέας

και σπαρταρούσαν οι καρδιές του νέου και της νέας,

την εποχή τη δύσκολη που όλοι επεινούσαν

μα είχαν για πιστεύω τους: (Για μια τιμή! πως ζούσαν).

Και την τιμή την σύνδεαν, με κέρατα… και σκέλια

κάθε γυναίκας κι ήσανε για κλάματα και γέλια…

Μα τα σκληρά πιστεύω τους ήδη ξεπαραλυούσαν

κι η προίκα και η παρθενιά σ’ αυτό πρωτοστατούσαν.

Άρχιζε η επανάσταση που ‘χει επικρατήσει

και τη γυναίκα ειδικά… έχει αποκαταστήσει!

Και για του λόγου το αληθές αμέσως θα σας δώσω

κάμποσα παραδείγματα που μπόρεσα να σώσω:

Δυό έφηβοι μια… μορφονιά, σφοδρά ερωτευτήκαν

και με τον πετροπόλεμο τρυποκεφαλιαστήκαν.

Μια πλούσια κι ο φαμέγιος τους τα χείλη τους ενώσαν….

κι οι πλούσιοι τρελαθήκανε… αλλά τους στεφανώσαν.

Μια που με γέρο πάντρευαν, χωρίς να τονε θέλει

του'φυγε απ' την Εκκλησιά, μ' ένα μικρό κοπέλι 

Τρεις μπουνταλούδες που ποτέ δεν άνοιγαν βιβλίο,

αλληλοαπαχτήκανε πριν βγάλουν το σχολείο!

Η καλλονή που ο φίλος της την είχε παρατήσει

με ασπιρίνες τη ζωή, πήγε να τερματίσει...

Και εγώ, η πιο σεμνότυφη, για να μην πηαίνω πίσω

δυο έρωτες της εποχής, αξιώθηκα… να ζήσω.

Σε τούτα τα ελάχιστα προτού να σταματήσω

νιώθω την υποχρέωση να σας διευκρινίσω:

Δεν ήτανε… «Πλακωνικοί…» οι έρωτές μας κείνοι

και πριν από τα στέφανα… ζημιά… δεν είχε γίνει…

Παρ’ όλ’ αυτά τα νοσταλγώ τα νιάτα μας εκείνα.

Θέ μου! να ξαναγύριζαν κι ας σέρναν και την πείνα…

ΤΟ ΚΟΥΡΕΜΑ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥ*

Τα νέα φορολογικά τα μέτρα, τα γελοία,

που ‘μπηξε η κυβέρνηση με τόση ευκολία,

εφέρανε στους Έλληνες οξεία αψιλία…

Κι ενώ εμηδενήσανε και τον χρηματοδείχτη!

πλήρως ικανοποίησαν τον Υπουργό τον… μπήχτη.

Πρώτα φορολογήσανε χωρίς πολλές κουβέντες

σπίτια, καλύβες, στέγαστρα και τσαντηριών τις τέντες.

Κι αφού επεκταθήκανε ακόμα και στους τάφους

και παραπέρα και στη μια τη σπιθαμή εδάφους

τεκμήριο εβάλανε στους φρεσκοπαντρεμένους

και τους φορολογήσανε σαν οικονομημένους!

Ύστερα, πιάσαν τους νεκρούς, (στο κράτος που χρωστούσαν)

και τους αφήναν άταφους, τα χρέη αν δεν ξοφλούσαν.

Κι αυτά σα να μην φτάνανε και Το αυγό κουρέψαν

και των φτωχών ταμιευτών τα ‘μόλογα ληστέψαν!

λες και δεν ήταν κούρεμα η υποτίμησή τους

τόση! που ζήταγαν λεφτά για την απόκτησή τους…

Μετά από το κούρεμα, είν’ τρομοκρατημένη

όλη η Ελλάδα επειδή ξύρισμα περιμένει

στο σώμα και την κεφαλή, στα χέρια και στα σκέλη!

που θα ‘ναι τόσο άγαρμπο ώστε θα κόψει μέλη!

Κι ενώ επράξανε αυτά, κι αντί να αυτοκτονήσουν,

μας λένε ότι χρήματα πολλά θα ‘κονομήσουν,

λίαν συντόμως που το αυγό, κόντρα θα το ξουρίσουν!

  

* Συνεργασία Βασίλης Βλαχάκος, Σπάρτη

Στον ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ

Η άρθρωσή σου, σου ‘πανε, είναι να τηνε κλαίεις

γιατί τον κάθε βουλευτή, συ, βολευτή τον λέεις

κι είπες: Η άρθρωση είν’ καλή, εγώ την εκβιάζω

και βολευτή (απ’ το βόλεμα), τον βουλευτή, τον κράζω. 

Δελτίο Τύπου Φιλοπρόοδου Συλλόγου για τον καθαρισμό της παραλίας της Νέας Αγχιάλου.

          

Πληροφορίες: Γ. ΤΑΒΕΛΗΣ

( 2428076904 - 6974181937

Email: gtavelis@gmail.com

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Με συνθήματα: (Δίνουμε ένα χέρι βοήθειας στη φύση - Καθαρίζουμε την παραλία μας - Ομορφαίνουμε τον τόπο μας - Σεβόμαστε  το περιβάλλον - Είμαστε όλοι υπεύθυνοι για την εικόνα  της πόλης μας), την Κυριακή 26 Απριλίου 2015, από πολύ νωρίς, μέλη και φίλοι του Φιλοπρόοδου Συλλόγου Νέας Αγχιάλου και από την Ποδοσφαιρικό Σύλλογο «Φθιώτιδες Θήβες – Νέα Αγχίαλο», πήραν μέρος στο καθαρισμό της παραλίας της πόλης μας.

Με καπέλα, γάντια, τσάπες, κλαδευτήρια, τσουγκράνες και οπωσδήποτε πολύ κέφι, για αρκετές ώρες κλαδέψαμε, κόψαμε χόρτα, μαζέψαμε σκουπίδια και υλικά για ανακύκλωση.

Τα μέρη που καθαρίστηκαν ήταν τα πάρκα και η παραλία. Εκείνο που χρειάζεται να γίνει είναι ασφαλώς να διατηρούμαι τους χώρους καθαρούς και ιδιαίτερα τη θάλασσα, να κάνουμε κι άλλες εξορμήσεις καθαριότητας σε εθελοντική βάση, αλλά και ο Δήμος να ενισχύσει το προσωπικό που είναι υπεύθυνο όχι μόνο για τον καθαρισμό αλλά και για το πράσινο γιατί η εικόνα της Νέας Αγχιάλου θα μπορούσε να ήταν πολύ καλύτερη. Η υπόσχεση του Συλλόγου είναι ότι τέτοιες προσπάθειες θα συνεχιστούν και είναι σίγουρο ότι θα υπάρξουν και άλλοι μιμητές.

Κυκλοφόρησε το καινούργιο βιβλίο του Νίκου Μπατσικανή: "Αθέατη όψη", από τις εκδόσεις "Γαβριηλίδης".

 

Τέσσερα ζουμερά διηγήματα, με κοινό τους χαρακτηριστικό «φανταστικά» στοιχεία και «πρωτότυπους» ήρωες. Παραμύθια για μεγάλους, λες, φτιαγμένα με αγνά συστατικά και νοσταλγική διάθεση, που μας γυρίζουν στα περασμένα, αν και αφορούν το «σήμερα». 

Άφθονο γέλιο αλλά και δάκρυ, χαρές και ανεκπλήρωτα όνειρα συνάμα, σε μια πετυχημένη συνταγή, που ξαφνιάζει ευχάριστα.

Πρόσκληση για το 1ο Βραδυνό Ιστορικής Αναδρομής - Ματιές στην Τοπική Ιστορία.

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

H Ένωση Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος και ο Σύνδεσμος Εκδοτών Βορείου Ελλάδος σας προσκαλούν στο “1ο Βραδυνό Ιστορικής Αναδρομής- Ματιές στην Τοπική Ιστορία” την Πέμπτη 30η Απριλίου στο Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης (Ν. Φωκά 26, πλ. Ιπποδρομίου) ώρα 7.30 μμ.

Στο βραδυνό θα παρουσιαστούν τα συμπεράσματα της συγκριτικής μελέτης για τους τρόπους αναπαράστασης των συμβάντων του Μάη του 1963 (δολοφονία Γ. Λαμπράκη) στον τύπο.

Υλικό που παρουσιάστηκε στο Συνέδριο της Πανευρωπαϊκής Εταιρείας Νεοελληνικών Σπουδών.

Χαιρετίζουν εκ μέρους του ΣΕΚΒΕ ο κ. Μπάμπης Μπαρμπουνάκης

κι εκ μέρους της ΕΛΒΕ η κ. Άννα Φαχαντίδου

Ομιλήτρια Ελένη Καρασαββίδου

Την εκδήλωση ντύνουν μουσικά οι Οδοιπόροι της Θεσσαλονίκης

* Υπό την Αιγίδα του Δήμου Θεσσαλονίκης

Αναρωτιέμαι…

Μυστήριο που ο άνθρωπος ακόμη δεν μπορεί ν' αντέξει...

μια μεγάλη αγάπη κι ένα μεγάλο όνειρο

κι ας έγινε αφόρητη η καθημερινή ζωή του

και προχωρά τυφλός σε θλιμμένα πρωινά και σε ματωμένα βράδια,
τίτλος μιας ανάμνησης ζεστής που από κάτω υπογράφει η διάψευση:
"δεν κατάφερε ποτέ του να πετάξει"...
κι ας του δόθηκαν τόσες αφορμές
και τόσες λέξεις ποτίστηκαν με πάθος
από την υγρασία της ψυχής και τα χρώματα της σκέψης.
Έτσι θα ήταν παράλογο να αναρωτηθείς:
"τι τους θέλουμε τους ποιητές και τους ζωγράφους;"
όταν δεν ξέρεις πού πονάς και τι γιατρειά περιμένεις...

 

23/04/2015

Λάσκαρης Π. Ζαράρης

Πρόσκληση της Ε.Τ.Ε.Π. Κερατσινίου για την εκδήλωση με θέμα: "Η μετάβαση από τον μύθο στον λόγο".

Φιλοπρόοδος Σύλλογος Νέας Αγχιάλου - Εθελοντικός καθαρισμός παραλίας.

                                                                                                                22 Απριλίου 2015

Πληροφορίες: Γ. ΤΑΒΕΛΗΣ

Email: gtavelis@gmail.com

( 2428076904 - 6974181937

Θέμα: Καθαρισμός παραλίας

Με σύνθημα «Βοηθάμε για να ομορφαίνουμε τον τόπο μας» ξεκινάμε την πρώτη καλοκαιρινή εξόρμηση εθελοντικού καθαρισμού της παραλίας.

Ραντεβού όλοι στο παραλιακό πάρκο στο χώρο της γιορτής κρασιού Κυριακή 26 Απριλίου το πρωί στις 9.00, (θα δεχτούμε και τους ολίγον αργοπορημένους).

Τα απαραίτητα εργαλεία τα γάντια μας, τα καπελάκια μας, το νεράκι μας, (χορτοκοπτικά - τσουγκράνες – τσάπες – πριόνια – κλαδευτήρια μικρά και μεγάλα και όλα τα συναφή) και οπωσδήποτε κέφι και όρεξη για δουλειά.

Είναι στο χέρι μας να έχουμε μια καθαρή πόλη, ομορφότερες παραλίες, μια ζηλευτή Ελλάδα, ένα πλανήτη με μέλλον.

Καλούνται τα μέλη και οι φίλοι του Φιλοπρόοδου Συλλόγου να δώσουν το παρόν.

"Ο Μικρός Πρίγκιπας": απελευθέρωση δωρεάν ebook.

 

«Ο Μικρός Πρίγκιπας», με στοιχεία παραμυθιού, μας ταξιδεύει σ’ έναν φανταστικό κόσμο όπου συναντούμε διαφορετικούς τύπους ανθρώπων, σύμβολα και ιδιοφυείς αλληγορίες. Οι στόχοι, οι αξίες, τα συναισθήματα και ο ρόλος του κάθε ανθρώπου στη ζωή βρίσκονται στη σκέψη του συγγραφέα που οδηγεί τις λέξεις και τα σκίτσα του. Ένα αριστούργημα που γεννήθηκε τη δύσκολη εποχή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, επιχειρώντας να δώσει ένα μάθημα ζωής και ανθρωπιάς.

Μπορείτε να κατεβάσετε δωρεάν το βιβλίο «Ο Μικρός Πρίγκιπας» του Antoine de Saint-Exupéry σε μετάφραση του Ηρακλή Λαμπαδαρίου, από τη διεύθυνση: http://www.saitapublications.gr/2015/04/ebook.157.html

Εκλογή Ποιημάτων του πολύπλευρου δημιουργού Παναγιώτη Χατζηγεωργιάδη (Νικηφόρου Βυζαντινού).

Το Χάραμα

(Εξαιρετικώς αφιερωμένο στους ηρωικώς και μαρτυρικώς πεσόντες κατά την έξοδο του Μεσολογγίου στα 1826)

Μαύρη πείνα τα 'χει πνίξει

τα βρε όλα η συμφορά

και η μάνα έχει σφίξει

το παιδί στερνή φορά

Έξοδο αποφασίζουν

κλέφτες και οπλαρχηγοί

με το αίμα τους ποτίζουν

τη χαροκαμμένη γη

Δες τον Xρήστο τον καψάλη

κι αν γεννιότανε ξανά

την φωτιά θά 'βαζε πάλι

που χαρίζει λευτεριά

Χάραμα κινούν και πάνε

προδομένοι πολεμούν

οι εχθροί δεν τους νικάνε

και στη γη πια δεν πατούν

Ραίνουν τα κορμιά με βάγια
που ανέλπιδα βαστούν

λευτεριά ζητώντας άγια

να σωθούν ή να χαθούν

Τον ραγιά μην τον λυπάσαι

δεν τoυ πρέπει να σωθεί
ένα μόνο να θυμάσαι

έχει ήδη σκοτωθεί

Ήρθαν

Λίγη ντροπή δε σου 'μεινε και λίγη τσίπα

να περιμένεις τους βαρβάρους να σε σώσουν

την ύπαρξη σου έκρυψες σε τούτη εδώ την τρύπα

ζώντας με μίαν προσμονή, να σε γλιτώσουν

Της ύπαρξης σου διάβηκαν τα τείχη

και συ παιδί αμούστακο, τους άνοιξες να μπούνε

κερκόπορτες βρήκαν πολλές, απ' τη στραβή σου τύχη

κι απ' τους κακούς λογαριασμούς πολλά κακά θα ρθούνε

Ήρθαν οι βάρβαροι, το δίχως άλλο

μέσα στης πόλης τα στενά περιδιαβαίνουν ήδη

μαζί μ' αυτούς να, φτάνει έρχεται κακό μεγάλο

κι η μοίρα σε περιγελά ως νά 'σουνα παιχνίδι

Κι αν κάποιος κάποτε σταθεί στα λίγα λείψανα σου

με απορίαν περισσή πως πέθανες δω χάμω

με θάρρος που σου έλλειψε και μες τα δάκρυα σου

να πεις πως έχτισα πολλά ονείρατα στην άμμο 

Κατατρεγμός

(Μνήμη ηθοποιού Ελένης Παπαδάκη)

Άθλιοι πλέον πάψετε

με στόμφο να θρηνείτε

σιχαμερώς και γοερώς

το ψεύδος να υμνείτε

Κατατρεγμός των αξιών

τον τόπο αυτόν βαραίνει

αέναος, άνισος αγών

και το κακό πληθαίνει

Μαύρες σκιές περιγελούν
το φως και την ελπίδα

το μέρος τούτο οδηγούν

χωρίς μιάν ηλιαχτίδα

Ω μέγα ψεύδος κυβερνάς

ετούτη εδώ την πλάση

η αλήθεια δεν εμπόρεσε

το να σε ξεπεράσει 

Υποταγή

Φτηνά επούλησες την όμορφη ψυχή σου

τα θέλω εζήτησες του κόσμου τούτου

ως φάσμα τριγυρνά η ύπαρξη σου

να ζητιανεύει τις στιγμές χαμένου πλούτου

Αγάπες, όνειρα τα έθαψες κοντά σου

να κοιμηθούν παντοτινά πριν από σένα

αιώνια ξέρεις πως θα στέκουν μακριά σου

δεν σου ανήκει τίποτε άλλο από το ψέμα

Στοιβάχτηκες και συ σε μια φωτογραφία
με ψεύτικα χαμόγελα γεμάτη

πλημμυρισμένη από δήθεν ευτυχία

μέσα στου κόσμου του μικρού, την τόση απάτη

Θα ρθώ με πόνο εκεί που ετάφη η ζωή σου

λίγα λουλούδια για να αφήσω νοερά

πάνω στο φέρετρο της προδομένης ύπαρξης σου

που γυαλισμένο με κοιτά θανατερά 

Όσοι...

Όσοι ανέπνευσαν καθάρια

όσοι σταθήκαν παλλικάρια

τον κόσμο αυτό περιφρονήσαν

όσοι ποτέ δεν τους νικήσαν

Όσοι τον θάνατο αντικρύσαν

μανάδες και παιδιά αφήσαν

να παν να βρούν τη λευτεριά

μ' αβέβαιη τόση σιγουριά

Όσοι μιλήσαν του αγέρα

και τους εχθρούς έκαναν πέρα

όσοι βραχήκαν στην βροχή

κι όσοι απέθαναν φτωχοί

Όσοι τον κόσμο αυτό γευτήκαν

και στις χαρές του ξεχαστήκαν

όσοι αγάπησαν βαθιά

όσοι παρέμειναν παιδιά

Χρόνο και τόπο όσοι αψηφίσαν

και τους ανθρώπους συγκινήσαν

κάθε στιγμή ζωής ξοδέψαν

τα όνειρα τους όσοι κλέψαν

Όσοι την μέρα τους αδράξαν

πλούτη και φθόνος δεν τους νοιάξαν

όσοι υπήρξαν ζωντανοί

γεμάτοι θεία αναπνοή... 

Άγνωστος

(Στον άγνωστο στρατιώτη)

Πέρασαν κιόλας τόσα χρόνια

απ' του θανάτου σου τη μαύρη την γιορτή

σαν να σε τύλιξε μέσα στα χιόνια

αιώνια δόξα μα κι απέραντη σιώπη

Τη μάνα φίλησες στα χέρια

κι είπες θα γύριζες ξανά

μόνο δυό μαύρα περιστέρια

γυρίσαν πίσω και είν΄ όλα σκοτεινά

Ποιός να το ξέρει που κοιμάσαι

αν θα κρυώνεις τώρα πιά

τον θάνατο σου αν θυμάσαι

και το πώς πέθανες φρικτά

Άγνωστος μένεις μες το μνήμα

μακριά απ' τη θάλασσα των ζωντανών

μικρή η ζωή σαν ένα κύμα

που τρεμοπαίζει μεταξύ των αστεριών


Είς Διχόνοιαν


Ω διχόνοια κατατρέχεις
των ελλήνων τις ψυχές
τόσο πια που δεν αντέχεις
τις πληγές τις ανοιχτές

Τόσο αίμα, τόσο δάκρυ
όπου εχύθηκε στην γής
πέρα ως πέρα, άκρη ως άκρη
κλαίουσα στέκει η πατρίς

Κι έπειτα από τόσο θρήνο
κι απο τέτοιον οδυρμό
την γεννήτρα γή αφήνω
τυλιγμένη στον θυμό

Τέτοιο μίσος, προδοσία
οφθαλμόν αντί οφθαλμού
είν' η μόνη περιουσιία
του τρανού αυτού λαού


Στον Παύλο Μελά


Της Μακεδονίας στέμμα
του αγώνα αρχηγός
το κορμί σου μες το αίμα
στέκει άγρυπνος φρουρός


Πια ως φάσμα τριγυρίζεις
στη ματοβαμμένη γη
δεν αντέχεις ν' αντικρύζεις
των αθλίων τη σιγή


Γύρω σου στέκουνε πάντα
των ηρώων οι μορφές
και του έπους του σαράντα
των παλλικαριών σκιές


Μόνος σου κινάς,πηγαίνεις
κει που σε τάξε η ζωή
με αγάπη υπομένεις
της πατρίδας την πληγή


 Χάριν μνημοσύνου


Γυρνώ με πόνο του μυαλού μου τις σελίδες
να δω τί έχει απομείνει τελικά
απ' των ηρώων τη θυσία, τις ελπίδες
που όλοι σβήσαν απ' τον χάρτη ξαφνικά


Με θλίψη βλέπω πως πολλά δεν έχουν μείνει
αχαριστία του ανθρώπου μια ζωή
σε όσους νοιάστηκαν για αυτόν, πάντοτε δίνει
πικρό ποτήρι λησμονιάς, χωρίς πνοή


Μόνο ο αγέρας που χτυπά στο παραθύρι
μαζί του φέρνει τις ανάσες των παιδιών
τα βογγητά και τις κραυγές που έχουν σπείρει
πάνω στις ράχες των απάτητων βουνών


Κι αν ένας τάφος και σταυρός δεν σε χωρίζουν
από τ' αδέρφι σου που πέσατε ψηλά
μια ηλιαχτίδα κι ένα φως σάς ξεχωρίζουν
φάρο μονάχο για όσους ζούν στα χαμηλά


Χρυσούν απόγευμα στο Θέατρο


Ανάμεσα στα μάρμαρα του αρχαίου κόσμου εφάνεις 

κάποιο χρυσό απόγευμα που επέρασε και εχάθει
κι απ' της ψυχής τα αιώνια, τα πέλαγα τα βάθη
να ανασύρεις τη ζωή, που ζεις μα που δεν φτάνεις


Περνάν οι μέρες κι ο καιρός, χανόμαστε το ξέρεις
στου χρόνου τη μυλόπετρα συνθλίβεται η πλάση
σταματα πια ν' αναπολείς, πάψε να υποφέρεις
για κάτι που δεν έζησες, που θα σε ξεπεράσει

Είμαι και γω εδώ μαζί, ανάμεσα στην ύλη
εκείνο δα το απόγευμα που επόναγε η ψυχή σου
σε σώμα νέο δυνατό, πνευματική σου φίλη
που η καρδία μου σ' αγαπά και που πονώ μαζί σου

Ο κόσμος φτιάχτηκε για εμάς και για εμάς χαλιέται
μην κλαίς για ό,τι πέρασε, τίποτε δεν ξεχνιέται
έτσι μου αποκρίθηκες μ' ένα μονάχα βλέμμα
με δύο μάτια παιδικά που εχθρεύονται το ψέμμα

Ρητά και επιγράμματα

"Άγιοι μαρτυρήσαντες και ήρωες του τόπου
εβγάτε απο τους τάφους σας να δείτε το κατάντι
πόσο πολύ πιο χαμηλά φτάνει η ζωή τ' ανθρώπου
σαν ζει χωρίς ιδανικά μες της ζωής τ' αγνάντι".

Ω, της Ελλάδος οξύμωρον κάλλος
τόπος μικρός μα συνάμα μεγάλος

Ελλάδα χώρα του φωτός
λαμπρού του παρελθόντος
κατέστης φάσμα της νυκτός
και ομοιάζουσα φρικτώς
ως τεθνεούσης ζώντος

"Ο προβληματισμός αποτελεί το πρώτο στάδιο επίλυσης των προβλημάτων"

"Η ιστορία γράφεται οταν λές "ΟΧΙ" εκεί που όλοι περιμένουν να πείς "ΝΑΙ" "

"Η πίστις είς τον θεόν, δίδει δύναμην και αξίαν είς τον εκάστοτε αγώνα"

"H αλήθεια ακολουθεί πάντοτε τον μοναχικό και δύσβατο δρόμο της νίκης"

"Ο λησμονήσας τους προγόνους, λειτουργεί υπαρξιακώς ώς τροχοπέδη μεταξύ παρελθόντος και μέλλοντος"

"Όστις ήλθεν,αναγκαστικώς απελθέτω"

 


 

    Ο Νικηφόρος Βυζαντινός (φιλολογικό ψευδώνυμο του Παναγιώτη Χατζηγεωργιάδη),είναι μέλος της ένωσης πνευματικών δημιουργών Αγγλίας, λογοτέχνης και δημοσιογράφος.  

   Γεννήθηκε στα 1976 στην Αθήνα και έπειτα από το πέρας των εγκυκλίων σπουδών του, σπούδασε οικονομικά και ψυχολογία σε πανεπιστήμια της Αγγλίας, από τις αρχές του 2000 όμως ασχολήθηκε με την παραγωγή μουσικής.
   Ως λογοτέχνης έχει ήδη διακριθεί επί σειρά ετών στους δελφικούς αγώνες ποίησης που διοργανώνονται από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών, αλλά και έχει αποσπάσει πολλά πρώτα και δεύτερα βραβεία από άλλους φιλολογικούς διαγωνισμούς που πραγματοποιούνται στην χώρα.
      Εδώ και αρκετά χρόνια, δημοσιογραφεί επάνω σε ζητήματα που αφορούν την τέχνη, τον πνευματικό κόσμο και τα όποια  προβλήματα του, ενώ ασχολείται ενεργά με την πολιτική, υπήρξε υποψήφιος βουλευτής και Ευρωβουλευτής αλλά και γενικότερα ενεργός πολίτης, μιάς και θεωρεί πως η ενασχόληση με τα κοινά δεν είναι μόνον δικαίωμα μα και καθήκον σε καιρούς χαλεπούς ιδιαίτερα για τους  ανθρώπους του πνεύματος.