Μέλη του Φιλοπρόοδου Συλλόγου Νέας Αγχιάλου επισκεύασαν όλα τα καθίσματα του δημοτικού αμφιθεάτρου στο πρώην Δημαρχείο Νέας Αγχιάλου

ΦΙΛΟΠΡΟΟΔΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ Ν. ΑΓΧΙΑΛΟΥ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Μέλη του Φιλοπρόοδου Συλλόγου Νέας Αγχιάλου επισκεύασαν όλα τα καθίσματα του δημοτικού αμφιθεάτρου στο πρώην Δημαρχείο Νέας Αγχιάλου καθώς η φθορά ήταν εμφανής και εγκυμονούσε και κίνδυνο τραυματισμού των θεατών. Είναι χαρακτηριστικό ότι από 123 καθίσματα επισκευάστηκαν τα 110.

 Η επισκευή των καθισμάτων έγινε με έξοδα του συλλόγου μας και με εθελοντική δουλειά των μελών του, στα πλαίσια της πολύπλευρης προσπάθειας που έχουμε αναλάβει να ενισχύσουμε και να αναβαθμίσουμε την πολιτιστική ζωή του τόπου μας. Το δημοτικό αμφιθέατρο δε, είναι ο κατ’ εξοχήν χώρος εκδηλώσεων της Νέας  Αγχιάλου και δεν μπορούσαμε να επιτρέψουμε την υποβάθμισή του από τέτοιες φθορές.

          Στα πλαίσια αυτά αισθανόμαστε υποχρεωμένοι να διαμαρτυρηθούμε έντονα ως πολίτες για τη διαφαινόμενη απόλυση προσωπικού από το Δήμο Βόλου σύμφωνα με τις επιταγές της γενικότερης πολιτικής της κυβέρνησης, σε μια εποχή που διαπιστώνουμε ότι οι υπηρεσίες του δήμου ειδικά προς τις Δημοτικές Ενότητες έχουν υποβαθμιστεί λόγω έλλειψης προσωπικού και χρημάτων.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΦΙΛΟΠΡΟΟΔΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΝΕΑΣ ΑΓΧΙΑΛΟΥ

ΦΙΛΟΠΡΟΟΔΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ Ν. ΑΓΧΙΑΛΟΥ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ολοκληρώθηκε η τρίμηνη εκστρατεία που είχε ξεκινήσει ο Φιλοπρόοδος Σύλλογος Νέας Αγχιάλου από το Σεπτέμβριο για τη συγκέντρωση γραφικής ύλης και γενικά μαθητικού υλικού για τους μαθητές της περιοχής της Νέας Αγχιάλου που δεν έχουν τη δυνατότητα να προμηθευτούν τα απαραίτητα για το σχολείο τους.

Το υλικό που συγκεντρώθηκε διανεμήθηκε στις οικογένειες των παιδιών που το είχαν ανάγκη έπειτα από συνεννόηση με τις διευθύνεις των σχολείων της πόλης μας, «Ευγένειο» 1^ου Δημοτικό, «Βαρνάλειο» 2^ου Δημοτικό, καθώς επίσης και στα δύο Νηπιαγωγεία της Ν. Αγχιάλου.

Στο κάλεσμα του Φιλοπρόοδου συλλόγου ανταποκρίθηκαν αρκετοί συμπολίτες μας αλλά και τοπικοί σύλλογοι. Θέλουμε να ευχαριστήσουμε ιδιαίτερα για τη  συμμετοχή τους  στην προσπάθειά μας τους Συλλόγους Γονέων και Κηδεμόνων του «Ευγένειου» 1^ου Δημοτικού Σχολείου και του «Βαρνάλειου» 2^ου Δημοτικού Σχολείου Νέας Αγχιάλου καθώς και το Σύλλογο Οξυωτών Νέας Αγχιάλου.

Ο Φιλοπρόοδος Σύλλογος Νέας Αγχιάλου θα συνεχίσει να αναλαμβάνει παρόμοιες πρωτοβουλίες με στόχο την ανακούφιση των συμπολιτών μας και την ενίσχυσή τους στη δύσκολη καθημερινότητα που αντιμετωπίζουν.

«ΟΣΑ ΔΕΝ ΠΗΡΕ Ο ΑΝΕΜΟΣ» από τη Vicky Kostenas

Ποιος με ανεκπλήρωτους πόθους το νου φόρτισε;

Ποιος της ζωής το υφάδι ενίσχυσε με στημόνι αντοχής;

Ποιος στο ασημοθώρητο μεσονύχτι

σε συνωστισμό με τα αστέρια έψαχνε αίολα φεγγάρια;

Ταξίδια γύρευε η θύμηση κι όλο γυρνούσε πίσω

εκεί όπου η κηρήθρα ιδιοποιεί της μέλισσας τη γλύκα.

Φορώντας παπούτσια σχολιανά

κι έναν ντορβά στην πλάτη.

Κομίζοντας κόβαλα, που της αρέσει να κατεργάζεται η ζωή.

Κι έβρεξε η μέρα με λυγμό το κλάμα της ζωής της.

Κύματα δεν ξεσήκωσε του ζέφυρου η ματιά.

Κι ούτε οι αχτίδες της αυγής χυθήκανε στους λόγγους

στα όργανα της μέρας να ενώσουν τα βιολιά.

Ξεχασμένη υπόθεση και η τράτα του ψαρά,

που σε νυχτέρι όργωνε, ψαρεύοντας κούφια χαρά.

Και σαν ο αγέρας εφορμά και στο λιμάνι μπάζει

οι Νεράιδες στήνουν  παγανιά.

Φέρουν στεφάνια στα μαλλιά

και προσκαλούν όποιον θεό το τίμημα ανακράζει.

Το γιασεμί ανθοβόλησε μες του χειμώνα στην αυλή.

Πριμοδοτεί ο καιρός τα σκέρτσα, που λαχταρά η ψυχή.

Αδιάψευστο επιφώνημα το ρω του έρωτα,

που βρήκε απάγκιο απόκρυφο στον ήλιο να εκτεθεί.

Χρυσοκέλευστη Aurora, να δοξάζεις την αδέσποτη φυγή!

Πως μπορείς να θρέφεις το πετρόσπαρτο μονοπάτι

με έγνοιες, που σε θυμιατίζει ανηλεώς ο κόσμος όλος;

Με ένα μειδίαμα ο ουρανός  γητεύει τα παιδιά του.

Ξέρει πως είναι  στο χέρι του να αλλάξει ο καιρός.

Άφωνη η αυγή κάνει στη μέρα προσευχή

στα νύχια αφήνοντας το σκότος σιωπηλά να αυτοκτονεί.

Ξαναγυρίζουν οι μέρες, που τις δόθηκε ελεύθερο,

όταν στο θεϊκό συμπόσιο τους τα είπανε σταράτα.

Κι άλλες θα ’ρθουν, όταν κατακαθίσει η σκόνη

κι ο αγέρας θα πάψει να φυσά, θρηνώντας τα παιδιά του.

Κι εμείς με θούριους στα αιώνια κάστρα της ψυχής

να περιφρουρούμε αμπάρες από εσώκλειστες  θύμησες.

Όσες οι ξέφυλλοι καιροί κατέθεσαν

στα πυργόσχημα κουβούκλια για να τις εγκλωβίσουν.

Vicky Kostenas Lagdos

Poetessa, 28.11.2012

"ΜΙΑ ΧΩΜΑΤΕΡΗ" από τον Νίκο Κυριακίδη

Εδώ έχει καλώδια, σύρματα, λάστιχα

Γελούν κάποια μικρά παιδιά με τα ρούχα μου

Χαίρονται.

Δεν ήταν άρρωστη, ήταν ερωτευμένη

Στο μετρό ο έρωτας είναι έγχρωμος.

Επίγειο ορυχείο!

Και γλάροι από πάνου μου

Αρούρηδες πάνω στο σώμα μου.

Τις Κυριακές γίνεται χλωμή

Κάθε τέλος, την πονάει.

Φορτωμένος στάχτες και ζωγραφιστό ρημαδιό

Μυρίζω έντονα

Σαν όλα τα έμπειρα σώματα.

Εδώ έχει κι απομεινάρια νοσοκομείων

Μπουκαλάκια αιμάτων χαλασμένων ή ξεχασμένων.

Πάλι γελούν τα μικρά παιδιά

Χαίρονται.

Είμαι ένα νησί εγώ

Επισκέπτες μου τα χρησιμοποιημένα

Κουβαλάω τόσους τόνους ζωής.

Δεν πετάς, πλέεις στον άνεμο

Γιατί το κάθε δάκρυ θέλει την αλμύρα του

Κάθε σπιθαμή γης, το αποπάνω της.

Οι αδελφοί μου οι ελάχιστοι

Γεμάτοι χθες.

Χαζεύοντας το σήμερα

Πιτσιρίκια γελαστά, πεινασμένα, άπλυτα.

Μας ανταριάζει όλους ένα καφετί σύννεφο

Μας χαράζει το πονεμένο σώμα, η χοντρή ρόδα-ερπύστρια.

Όλοι οι αδελφοί μου οι αγιασμένοι

Σε ζητούν σε χορό.

(Νοέμβρης του 2012)

Πρόσκληση παρουσίασης βιβλίου του Νικολάου Αθ. Παπαθεοδώρου στο Βόλο

«Πάλι» από τον Αντώνη Πυροβολάκη

Πάλι νυχτώνει και κάτι λείπει

κι ένα σεντόνι εγκαταλείπει

κάτι από σένα που πια δεν έχω

κάτι από μένα που δεν αντέχω.

Τα περαιτέρω αίματος χνάρια

σ' έρημους δρόμους, τυφλά φανάρια,

σε τροχονόμους θανάτου κλήσεις

λίγο πριν κλείσεις θα αναφέρω.

Παραχαράκτες, σκοτάδια αστράφτουν

στων οριζόντων τα μονοπάτια

για να σκοντάφτουν των επιζώντων

τα γκρίζα μάτια σ’ έναστρες στάχτες.

Πάλι νυχτώνει και στο λυκόφως

φτύνει μαχαίρια της μοναξιά το φοβερό,

γλυκός ο ζόφος,  κι εσύ  μια ντάμα μενεξεδιά

σα γιασεμιά μέσα στο κρύο,

σαν μια ψυχή σε κορμιά δύο, ήμασταν τότες,

με λίγες νότες και λίγες σφαίρες

ξεσπά η καρδιά σε ένα κλάμα θανατερό.

Πάλι νυχτώνει....

«Η Ρώμη της ΡΩΜΗΣ (ΑΝΤΡΕΑ)» από τον Νίκο Κυριακίδη

Δεν προλαβαίνω να παντρευτώ.

Γυρίζοντας κάθε βράδυ σπίτι να περνάω απ’ το πάρκο

Τις μέλισσες του μυαλού μου να βάζω στις κυψέλες.

Να υπάρχει σαν τα ουρητήρια

μια πόρτα τρυφερότητας

μια πόρτα πόθου.

Διπολισμός, αυτό επιτρέπεται.

Να κάνω ένα παιδί αγόρι

Σαν μεγαλώσει να παθαίνω πανικό για τους συμμαθητές του.

Μπορεί και τίποτε από αυτά......

Ίσως αρρωστήσω απ’ την αρρώστια της καταστολής

Να μου δώσουν στο νοσοκομείο έναν πρωκτό, δυο πέη κι ένα μυαλό

Κι εγώ να τα κρύβω στην αριστερή τσέπη, δίπλα στα τσιγάρα,

καταταγμένος.

Δεν το γουστάρω σαν αστέρι

-πολύ γλυκερό-

προτιμάω να είναι στενό να μ’ ακουμπάει, να ερεθιζόμαστε μαζί.

Το χρώμα... ροζ -δεν το γουστάρω

Αλλά το γουστάρουν τ’ αγόρια, οι άντρες.

Τώρα θα με πάνε φυλακή

Μετά θα μου μιλήσουν για την ελευθερία, θα με πάνε σινεμά

Θα δούμε Μίκυ Μάους,

γουστάρω τον μαύρο Πητ.

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΓΕΛ. Ν. ΑΓΧΙΑΛΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ 17 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012

Το ΓΕΛ. Ν. Αγχιάλου στις 16/11/2012 σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο Δημοτικό Αμφιθέατρο της Δημοτικής Ενότητας Νέας Αγχιάλου, τίμησε την 39^η επέτειο του Πολυτεχνείου.  Συμμετείχαν οι μαθητές και από τις τρεις τάξεις του Λυκείου που με την καθοδήγηση των καθηγητών τους απήγγειλαν κείμενα, ποιήματα και η χορωδία ερμήνευσε τραγούδια με τη συνοδεία μουσικών οργάνων. Οι μαθητές τόνισαν πως το Πολυτεχνείο ζει και στις μέρες μας θυμίζει πως μόνο με αγώνες και θυσίες κατακτώνται τα ιδανικά. Μας θύμισαν ότι όλοι εκείνοι οι αγώνες έγιναν για τη δημοκρατία, την ελευθερία και ελευθερία του λόγου.  Μας θύμισαν ότι η παιδεία μπορεί και αξίζει να φθάσει σε καλύτερο σημείο.  Το «ψωμί παιδεία ελευθερία» είναι διεκδικήσεις διαχρονικές.  Έχοντας οδηγό εκείνους που θυσιάστηκαν μπορούν να υπάρξουν καλύτερες κατακτήσεις. Όλους αυτούς που αγωνίστηκαν οφείλουμε να θυμόμαστε. Σ' εμάς τους ίδιους, μαθητές και καθηγητές οφείλουμε να γνωρίζουμε τι συνέβη τότε και τι μας συμβαίνει τώρα.

Στο κλείσιμο της γιορτής μαθητικό συγκρότημα του σχολείου με τους Κολώνη Απόστολο, Θεοχαράκη Θεοχάρη, Ερρινάκη Βασίλη και Κουρκουβάτη Αντώνη έκτελεσε ροκ τραγούδια με μεγάλη επιτυχία. Την εκδήλωση οργάνωσαν οι καθηγητές:  κα. Βασιλού Ευσταθία και κος. Ιωακειμίδης Γρηγόριος.

Μία ιστορία της Ευρυδίκης Αμανατίδου από τις Εκδόσεις Σαΐτα

 

 

Ο σκανταλιάρης ήλιος Λάμπης είναι «ο ήλιος που έχασε το δρόμο του». Διαβάστε την ιστορία του που ξεκίνησε χθες το ελεύθερο ταξίδι της από τις Εκδόσεις Σαΐτα και σκεφτείτε για τη χρησιμότητα που έχει το κάθε τι και η δύναμη της αλληλοβοήθειας από την Ευρυδίκη Αμανατίδου με εικονογράφηση της Ευγενίας Παπαϊωάννου.

Μπορείτε να κατεβάσετε δωρεάν το ψηφιακό βιβλίο από τη διεύθυνση http://www.saitapublications.gr/2012/11/ebook.8.html (σε μορφή .pdf) ή να το διαβάσετε σε μορφή εικονικού βιβλίου, χωρίς να κατεβάσετε το αρχείο, μέσω της διεύθυνσης: http://www.issuu.com/saita.publications/docs/lampis

Αν δημοσιεύσετε οποιοδήποτε κείμενο για τις Εκδόσεις Σαΐτα στην ιστοσελίδα σας, σας παρακαλούμε να μας αποστείλετε τον σχετικό σύνδεσμο ώστε να τον προσθέσουμε στη λίστα που υπάρχει στην εξής διεύθυνση: http://www.saitapublications.gr/p/scripta-manent.html

Με εκτίμηση,

Ηρακλής Λαμπαδαρίου

Δημιουργός Εκδόσεων Σαΐτα

«Ο ΜΙΖΕΡΑΜΠΛΙΣΤΙΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ» από τον Νίκο Κυριακίδη

 

Εγγονόπουλε πρώτη φορά που σε θυμήθηκα

Περίεργο πράγμα.

Και στη Λάρισα και την Ύδρα.

με κολλημένο το μυαλό μου

στις κρεάτινες μπάλες

τα ζωντανά ρυτιδιασμένα κεφάλια.

Στα μάτια της φαντασίας ανάμεσα σε κολώνες κι αψίδες,

γεμάτα με φως χωρίς υπηκοότητα.

Κύριε Εγγονόπουλε, την κούρασαν τόσο οι επέτειοι

που έφτιαξε μιαν ακόμη, δικιά της.

Κι αν βοά η Αθήνα από τα μανιφέστα του άλματος στο βάθος

Αυτή η λεκτική μαγεία: «Μιζεραμπλιστικός...»

Όπως θα έλεγαν σε κάθε ροντέο περιωπής στην Αριζόνα

Με τα ξανθά κορίτσια να μεγαλώνουν,

με άγνοια πιάνου και κάτι γαλλικούρες για τους γελαδάρηδες.

Εγγονόπουλε θυμάσαι το «δισεγγονόπουλος», έτσι δεν είναι;

Να είστε καλά για το -μίσος αντί της συμπάθειας.

Κάποιοι σε μια γιορτή φθαρμένη

Πάντα θα μας χαρίζουν

αναγούλες ικανοποιητικές.

"Ποικιλόχολες σημειώσεις και λογοτεχνικοί έμετοι" του Γιώργου Η. Παγωνάκη

 

 

 

Άστατες βολοδέρνουν (οι) γυναίκες δίχως ελπίδα (να) ζητούν.

Ηθικές θέλουν (να) ικετεύουν κάνοντας λαμπρές (τις) μητέρες.
Νανουρίζουν ξόανα ομόφυλα παριστάνοντας (τους) ρήτορες.
Στέκονται τυχάρπαστες (και) ύστερα φωνάζουν (τις) χαμένες
Ψυχές, ωσάν άστατες γυναίκες (που) βολοδέρνουν...

Βασίλεια γέμισαν (τα) δέντρα (με) ένοχες ζωές.
Ήρωες θανατικών ικανοποιούν (τους) κορμούς λάμποντας μεθυσμένοι.
Ντροπές ξημεροβραδιάζονται (με) ορμές πολεμικές, ρίχνοντας
Στολίδια (από) τα ύψη - φανερώνοντας χωρίς ψόγο, ωσάν
Αμόλυντα βλήματα (τα) γέλια.

Γηραλέες δεσποινίδες εστιάζουν (σε) ζητήματα ηθικής (με) θέρμη.
Ικριώματα καραδοκούν (τους) λαιμούς μεγάλων νεολαίων.
Ξένοι, όπως πυροβολούν, ρίχνουν σφαίρες τάζοντας υποσχέσεις
(και ως) φανφαρόνες (οι) χρωματισμένες ψωροκώσταινες οφέλη 
Αποκτούν.

Δεν εμφανίζομαι (ως) ζητιάνος ηρεμίας, θαρρώ.
Ισχυροποιούμαι κοιτάζοντας (και) λάμποντας (από) μονομανίες
Νικητών, ξύπνιων ονειροπόλων πατεράδων.
Ραστώνη στάζουν (οι) ταράτσες (και) υφίστανται φαινομενικότητες
χιλιάδων ψεμάτων ωραιοποιημένων από βαφτισμένους γάμους.

Εμπλουτισμένες ζηλοτυπίες (και) ήμερες θαλασσοταραχές ιεροποιούνται.
Κακόσχημες λιτανείες μηχανεύονται (οι) νεοχριστιανοί.
Ξέρω όσα περάσματα ρέπουν σε τέλμα υπηρετώντας φονικά
Χέρια (με) ψεγάδια ωχρά.

Ζυγώνω ήμερες θάλασσες, ίσως κουρασμένος.
Λιμπίζομαι μαινάδες να ξεσκίζουν όμορφα πρόσωπα.
Ρημάζομαι (και) σκουριασμένος τίθεμαι υπό φωτεινές
Χοροεσπερίδες (και) ψηλαφίζομαι (ο) ωραίος.

Ημερήσιοι θάνατοι ικετεύουν καλοκαιρινές λεπτομέρειες μοναξιάς.
Να ’ξεραν όλοι πως ρημάζονται (στα) τερτίπια (τους).
Υφαίνοντας φαντασμαγορικές (τις) χαιρέκακες ψυχολογίες,
ώστε (να) αποσπώνται (σε) βαυκαλισμούς γοήτρου.

Θάβω (τα) ιμάτιά (μου) καίγοντας λάμψεις μεθυσμένες.
Ντύνομαι, ξεγυμνώνομαι όρθιος προσδοκώντας ρευματισμούς σε
τάματα ύστατων φωνών, χρεωμένος (όντας σε) ψιχία ωραιοπάθειας.

Ικανότητες κρίνουν λόγω μεγαλομανίας να ξεκαθαριστούν
Οι ποιότητες.
Ρήψεις συναισθημάτων τείνουν (προς) υποχωρήσεις.
Φευγαλέα (τα) χαμόγελα ψάχνονται (για) ωραιότητες.

Κραδαίνουν (οι) λαιμητόμοι μητέρες (και) νεογέννητα, ξορκίζοντας
ό,τι παρασύρει ρωμαλέους σταυροφόρους... 

Πρόσκληση παρουσίασης του βιβλίου: "Η προσφορά της Κύπρου στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο" του Νίκου Μπατσικανή, που θα γίνει στο Βόλο

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Η «Ένωση Κυπρίων Νομού Μαγνησίας» σας προσκαλεί,

να τιμήσετε με την παρουσία σας την παρουσίαση του βραβευμένου βιβλίου:

«Η προσφορά της Κύπρου στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, του Νίκου Μπατσικανή,

συγγραφέα - ποιητή, Ανωτέρου Αξιωματικού της Πολεμικής Αεροπορίας ε.α.

Προσέγγιση του έργου

από τον Αδάμο Α. Μουζουρή, Πρόεδρο της Ένωσης Κυπρίων Μαγνησίας, 

Διευθυντή του  «ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟΥ» Λυκείου Τσαγκαράδας.

Αποσπάσματα θα διαβάσει η ηθοποιός Κατερίνα Αντωνακάκη.

Την εκδήλωση θα συντονίσει ο δημοσιογράφος Ηλίας Κουτσερής.

ΒΟΛΟΣ - ΝΕΑ ΙΩΝΙΑ

«ΜΕΤΑΞΟΥΡΓΕΙΟ», Νικομηδείας 2.

Σάββατο, 24 Νοεμβρίου 2012, 7.30 μ.μ.

Με τους τόνους καρφωμένους στα φωνήεντα

Σου έλεγα τις λέξεις να προσέχεις

να μη λάμπουν ξαφνικά σαν αστραπές,

να μη βουτάνε να ξεπλύνουνε το βάρος τους

στην τρυφερή μελάνι, σ’ ανύποπτες στιγμές.

Σου έλεγα πως μέσα στο σκοτάδι

τα χρώματα ανθίζουν κι οι μέρες ακροβατούν,

την ελπίδα αδιάκοπα να τυραννούν

σ’ ένα χορό κρυφών συναισθημάτων.

Σου έλεγα πως η μνήμη είναι ο όλεθρος,

χαράζει το μέλλον ανοίγοντας πληγές,

πέτρες ξεφλουδίζει μ’ ένα πικρό χαμόγελο του έρωτα.

Σε κράτησα στα χέρια μου σφιχτά σα φυλαχτό,

σου έδωσα δικαίωμα να παίζεις με το νου και την ψυχή,

ξεκούρδιστο ρολόι να χλευάζεις…

κάπου στο παρελθόν και το παρόν μία εικόνα,

να μ’ οδηγείς στις κοφτερές λεπίδες των στίχων

και να υπομένω… κάποιο σωτήριο χέρι

να με τραβήξει απ’ τη σιωπή και το χαμό.

Κάποιο μυστήριο κεντρί της μέλισσας του χρόνου

δηλητηριάζει τη σιωπή που θολώνει τα τοπία,

κάποιο νόημα ακόμη αναζητείται

που σπαρταράει σαν το ψάρι στη στεριά

και μια φωνή υστερική ακούγεται

πίσω από το ποίημα που γεννά μύριους θορύβους

καθώς καρφώνονται οι τόνοι στα φωνήεντα!

21/11/2012

Λάσκαρης Π. Ζαράρης

Η θλιμμένη Ελευθερία

Είναι η Ελευθερία τόσο θλιμμένη;

Απόψε που το κύμα αλυχτά,

στρώνει τα σεντόνια της

πάνω στη ματωμένη γη.

Σκύβει ν’ ακούσει το λυγμό

αυτών που πολέμησαν.

Περίεργο. Πολύ ησυχία.

Και όμως έχουν πολλά να πουν,

να σηκώσουν τον κόσμο στο πόδι

και να ξεριζώσουν το μίσος από τις ψυχές μας.

Να μιλήσουν για την Ελευθερία με παιάνες

και για όλα τα άλλα ιδανικά.

Έτσι λέγανε πάντοτε

για να ζώνουν το όπλο τους στον ώμο

και να ξεχωρίζουν τις πατρίδες.

Στα όνειρά τους χτίζανε νεκροταφεία.

Βλέπανε ήρωες παντού πικραμένους.

Σταυρούς που δε θέλανε να νοσταλγήσουν

τα εγκόσμια,

μα τους είπαν για τα ιδανικά

και έπεσαν στην παγίδα.

Αν προλάβαιναν -λέω-

να ξυπνήσουν από το τρομαχτικό τους όνειρο,

θα καταλάβαιναν πως την ώρα

που πολεμούσαν τον εχθρό τους

πως πολεμούσαν τον εαυτό τους

και τα παιδιά τους.

Χτυπούσαν ανελέητα την Ειρήνη,

ξερίζωναν την Ευτυχία

από τις καρδιές τους και τα μάτια τους.

Κοιτούσαν μελαγχολικά και δακρυσμένα

τα γκρεμισμένα κτίρια

και τους τραυματισμένους.

Έγραφαν στους τοίχους

αυτοί οι μικροί νοσταλγοί της αγάπης:

«Ποθήσαμε έναν κόσμο

χωρίς ψευτιά και υποκρισία».

Είναι η Ελευθερία τόσο θλιμμένη

και ψάχνει με το ανάπηρο χέρι της

τη φιλόξενη γη ν’ αναπαυτεί,

μα μονάχα του πολέμου

το κόκκινο χαλί αγγίζει!

Λάσκαρης Π. Ζαράρης

«Ωδή στην ανυποληψία της τρέλας» από τον Γιώργο Η. Παγωνάκη

 

...Ο άνεμος μιλάει από μόνος του, δεν θέλει διαμεσολαβητές.

Και συνήθως είναι σαφέστατος, δίχως παρεξηγήσιμες ατάκες, όχι όπως εγώ, ίσως! Το ίσως αντανακλά κάποια αμφιβολία για την Αλήθεια της σκέψης μου.

Ο φθινοπωρινός καιρός έχει κεράσει μανδραγόρα το καλοκαίρι και το ξαπόστειλε πάλι για τρεις εποχές μακριά.

Είναι ο απότοκος του ρομαντισμού των εθνικισμών του πρώιμου 19ου αιώνα.

Είν’ οι μελαγχολίες των Αυτοκρατοριών μέσα από τα στενά και γηραιά ευρωπαϊκά μήκη και πλάτη. Δεν είναι όλος ο κόσμος η Ευρώπη, διάολε. Ίσως κατατρέχει ολόκληρο τον κόσμο, όχι όπως προηγουμένως όμως. Όχι, όχι όπως πριν που έσπερνε βιάζοντας μπάσταρδα κράτη και ανεξαρτησίες γαλουχημένες μέσω της αποικιοκρατίας.

Θέλω κι άλλη μπύρα και ακόμα κάποια αλκοολικά στιχάκια απ’ το Σωκράτη.

Η ζωή δεν είναι μίζερη, είναι μαγεία κι όπως η μαγεία έχει οφθαλμαπάτες από επαγγελματίες πανούργους, έχει και αυτή...η ζωή έχει εικονικές χιλιάδες πραγματικότητες,

τα ουρλιαχτά της επιβεβαιώνουν το παιχνίδι ηδονής-οδύνης.

Ο ερωτισμός που εισήγαγε ο Bataille, ακολουθείται άτεχνα και άκεφα ωσάν φετισχισμός της εικόνας και των προσαρτημένων και προεκτεινόμενων εγωισμών.

Οι μπόμπιρες δεν ουρλιάζουν για να ξεσηκώσουν χριστιανικές φοβέρες, αντιθέτως ματώνουν τις παιδικότητες με χτυπήματα από τα αποτελέσματα των απαγορεύσεων και τις διδακτικές του μηνύματος.

Ο άνθρωπος δεν ξεφτίζει ως θα έπρεπε, μα αλλάζει δέρμα και αίμα και πνίγεται στο ψέμα και ταπεινωμένος τρέχει σε διασκεδάσεις.

Όχι κρίματα μήτε λύπες,

η κατάντια είναι δικαιολογημένη, 

μόνο οι άχαροι ευγνωμονούν την τύχη.

Οι αδιάφοροι την επισπεύδουν

και οι άλλοι πεθαίνουν στο δίκιο της. Αν (υπήρχε) ηθικό.

Λυτρωμό ψάχνουν οι κηφήνες από τη σαδιστική τους μοίρα.

Απαξίωση εχθρεύονται οι αλήτες και οι παθιασμένοι.

Πραξικοπηματικά πληγώνουν τα αυτιά μου από συμπεριφορές της γλώσσας και του Λόγου ξεβγάζοντας έναν άλλο βικτωριανό συμπεριφορισμό και ηθικό τυχοδιωκτισμό, στο όνομα κάποιας...ηθικής.

«Δως μου μία μπύρα ακόμη, βάλε και μία σφήνα» και δίνω μαζί και τον αριθμό μου, πόσους αριθμούς, ανίκανους να δώσουν ευαισθησία στην ύλη, μονάχα ποσότητα και όγκο. Η υλιστική θεώρηση της Ιστορίας αποβάλλει τον άνθρωπο και εμφανίζει το υποκείμενο μαζί με τα αντικείμενά του. Όχι.

Ο διάολος φεύγει πιο μακριά, μολονότι αναμένεται η άφιξη του. Πάλι ο θεός, πάλι ο Χριστός έρχεται ασφυκτικά κοντά. Επιβάλλεται το άγγιγμά του και ο ήχος του...

Έλεος!!! Ποτέ δεν θα ζητούσα οίκτο για κανέναν σε κανέναν...

Ο οίκτος δεν αξίζει όσο μία ανθρώπινη ακεραιότητα!

Οίκτους επιζητούν όλοι μονάχα από τους δικαστές τους και ο θεός γι’ αυτούς είναι ο μεγαλύτερος δήμιος και δικαστής της φαντασίας των αδυνάτων.

Η μελαγχολία, η τρέλα και η παράνοια είναι τα θυγατρικά ωάρια της ίδιας της υγείας που παρέχεται μεταχειρισμένη και με αντίτιμο...           

Τρεις μικρές ιστορίες από τον Νίκο Κυριακίδη

ΕΛΕΛΕΥ

Τότε ήρθε ο Αχιλλέας ερωτικός και βίαιος.

Παλιοαδελφή τα βράδια, αυστηρός σύζυγος τα πρωινά

και μονομάχησε με τον εχθρό εκτός των τειχών.

Και ξέραμε πως θα νικήσει,

όπως το έταξεν ο Άρης του ίδιου συναφιού,

όπως το θέλησε των Ελλήνων η στύση.

Όταν η μάχη τέλειωσε γρήγορα, θριαμβευτικά,

εκείνος κοίταξε το νεκρό βασιλιά.

Ήταν ένας πολύ μεγαλύτερός του

ένας χωρίς πολλούς έρωτες στο σώμα,

θα μπορούσε να είναι ένας λογιστής.

Ο Αχιλλέας  τρέχοντας πήγε στη σκηνή του

«Πάντα πλένεται μετά το φονικό».

Αλλά εκείνος απλά δάκρυσε-

-η Αχίλλειος πτέρνα του.

ΙΠΠΟΔΡΟΜΙΕΣ

Διαλέγεις παιχνιδιάρικα ένα νούμερο

Μάλλον από τ’ όνομα.

Μετά πωρώνεσαι μαζί του, λες λογικές εξηγήσεις της επιλογής:

«Έβρεξε... ο στίβος είναι βαρύς, αυτός είναι λασπιάρης».

-Με την ευκαιρία. Γιατί πιστεύω κόντρα στο συγγραφέα

πως οι «Ευτυχισμένες μέρες», παίζονται σε λόφο κοπριάς;

Μετά φωνάζεις καρφωμένος πάνω στο νούμερο, στο όνομα.

Επιτίθεσαι, αντέχεις λίγο ακόμη, χάνεις τη θέση σου, λιγοστεύεις.

Αν έχεις καλή αγωγή ποτέ δεν βρίζεις το άλογο,

παρά τη θέλησή του, αυτά τα μέτρα ήταν ένας στιγμιαίος έρωτας.

Αλλά τον αναβάτη σίγουρα,

είναι ο ανάξιος άντρας της συνουσίας....

Άτεχνος, ανεπαρκής, συνήθως φοβισμένος.

ΦΙΛΗ

Σε ξέρω πια τόσο καλά,

που σαν σε δω στο δρόμο, δεν σου μιλάω.

Όπως συμβαίνει στον καθένα,

με τον τοκογλύφο του.

Παρουσίαση του Ποιητικού Έργου του Δημήτρη Κρανιώτη στον Πολυχώρο Τέχνης του Ωδείου Φουντούλη

  

ΠΟΛΥΧΩΡΟΣ  ΤΕΧΝΗΣ

αίθουσα εκδηλώσεων   -   cafe   -   gallery   -   εργαστήρια

-------------

Παρουσίαση του Ποιητικού Έργου

του Δημήτρη Κρανιώτη

Σάββατο 24 Νοεμβρίου, ώρα 7:30 μμ

είσοδος ελεύθερη

Συντονιστής: Κυριάκος Κυτούδης  (Καθηγητής Ποίησης της International Art Academy)

Για το έργο του Δημήτρη Κρανιώτη θα μιλήσουν:

- Ο φιλόλογος και συγγραφέας Διονύσης Λεϊμονής

θα μιλήσει για την ποιητική συλλογή "Νοητή Γραμμή" (Λάρισα 2005)

- Ο ποιητής Κυριάκος Κυτούδης

θα μιλήσει για την ποιητική συλλογή "Ενδόγραμμα" (εκδόσεις Μαλλιάρης Παιδεία, 2010)

- Ποιήματα απαγγέλουν οι ποιητές: 

Παναγιώτης Λάκκας, Παναγιώτης Άγγελος, Νίκος Χατζάρας,

Βαγγέλης Γουργουλιάνης, Κατερίνα Γερογιάννη

- Συνοδεύει με κιθάρα ο Γιάννης Σπηλιόπουλος

Στα πλαίσια της εκδήλωσης του ποιητικού έργου του Δημήτρη Κρανιώτη

θα του απονεμηθεί Τιμητικός Διδακτορικός Τίτλος από την International Art Academy.

Ο Δημήτρης Π. Κρανιώτης είναι Ιατρός παθολόγος και ποιητής από τη Λάρισα. Ακαδημαϊκός των Ακαδημιών Tiberina της Ρώμης και Micenei της Ιταλίας, Πρόεδρος του 22^ου Παγκοσμίου Συνεδρίου Ποιητών (2011), Διδάκτωρ Λογοτεχνίας, Laureate Man of Letters, Αντιπρόεδρος της United Poets Laureate International, Πρόεδρος της World Poets Society και τακτικό μέλος της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών και της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών. Έχει εκδώσει 7 ποιητικές συλλογές: «Ίχνη» (1985), «Πήλινα Πρόσωπα» (1992), «Νοητή Γραμμή» (2005), «Θίνες» (Ρουμανία 2007), «Ενδόγραμμα» (εκδ. Μαλλιάρης Παιδεία, 2010), «Έδδα» (Ρουμανία 2010), «Ψευδαισθήσεις» (Ρουμανία 2010). Ποιήματά του μεταφράστηκαν σε 20 γλώσσες και δημοσιεύθηκαν σε διάφορες χώρες του κόσμου. Βραβεύτηκε στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό κι εκπροσώπησε την Ελλάδα σε διεθνή φεστιβάλ ποίησης. 

 

 Πληροφορίες:

Αντωνοπούλου 17, 1ος όροφος, Βόλος

τηλ. 6909127982, ώρες: 10:30 - 14:00,  17:30 - 21:30 μμ

e-mail: info@foudoulis.gr

------------------------------------------------------------