«Το νησί και το αθάνατο νερό» του Λάσκαρη Π. Ζαράρη παρουσιάστηκε στο Εργαστήρι Λογοτεχνικής & Δημιουργικής Έκφρασης των Πολιτών Εν Γνώσει στο Βόλο.

Μέσα σε μια φιλική ατμόσφαιρα, στην αίθουσα των Πολιτών Εν Γνώσει στο Βόλο, πραγματοποιήθηκε η παρουσίαση του βιβλίου μου: «Το νησί και το αθάνατο νερό». Το έντονο ενδιαφέρον των παιδιών έδειξε την πολύ καλή δουλειά που έχει κάνει σχετικά με το βιβλίο η εκπαιδευτικός και συγγραφέας Έλενα Νταβλαμάνου. Τα παιδιά ταξίδεψαν σ’ ένα εξωτικό νησί όπου ζουν εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι από εμάς και διασκέδασαν με τη δραματοποίηση ορισμένων αποσπασμάτων, που αποκάλυψαν την αξία της φιλίας, της συνεργασίας, της συναδέλφωσης των λαών, της ανταλλαγής ιδεών, αλλά και την ευαισθησία για την προστασία του περιβάλλοντος και τη σημασία της ειρήνης σ’ έναν σύγχρονο κόσμο, με τα ισχυρά μηνύματα που έδωσε ο ανθρωπομορφισμός ενός αεροπλάνου, το οποίο συμμετείχε κάποτε σε πολεμικές επιχειρήσεις και ήρθε η ώρα να συνειδητοποιήσει το παρελθόν του, αποκηρύσσοντας τη συμμετοχή του αυτή. Οι ερωτήσεις των παιδιών, καίριες και αφοπλιστικές, μου έδωσαν την ευκαιρία να βιώσω τον ενθουσιασμό τους και τη διάθεση να μάθουν για τη φύση των προσώπων και των αντικειμένων και ιδιαίτερα για τη ζωή των πειρατών και τον σχεδιασμό των πειρατικών καραβιών που κυριαρχούσαν στις θάλασσες στις αρχές του 18^ου αιώνα.

Πρόσκληση της Ε.Τ.Ε.Π. Κερατσινίου για την εκδήλωση με θέμα: "Επιτρέπεται, επιβάλλεται ή απαγορεύεται ο θρησκευτικός όρκος;".

«Το Αθώο Ψέμα και η Καθαρή Αλήθεια»: απελευθέρωση δωρεάν ebook.

Τι θα συμβεί αν ένα μικρό Ψέμα, που χάνει τη δύναμή του, συναντήσει την Καθαρή Αλήθεια; 

Την απάντηση δίνει η πεζογράφος, συγγραφέας παιδικών βιβλίων και μεταφράστρια, Στέργια Κάββαλου, στο παραμύθι της με τίτλο "Το Αθώο Ψέμα και η Καθαρή Αλήθεια" που εικονογράφησε η Vivi Markatos.

Μπορείτε να κατεβάσετε δωρεάν το ψηφιακό βιβλίο από τη διεύθυνση www.saitapublications.gr/2015/02/ebook.144.html

Παρουσίαση του βιβλίου του Άγγελου Ζαγοριανού: "από θέμα... σε θέμα".

«Το νησί και το αθάνατο νερό» του Λάσκαρη Π. Ζαράρη από το Εργαστήρι Λογοτεχνικής & Δημιουργικής Έκφρασης των Πολιτών Εν Γνώσει.

Υπάρχει τελικά το «αθάνατο νερό»; Ποια ακριβώς σημασία έχει για τους ντόπιους κατοίκους και τους ξένους επισκέπτες ενός παράξενου νησιού; Υποδηλώνει μήπως μια διαρκώς ανανεωμένη αγάπη που πηγάζει από τις πλούσιες και ζεστές καρδιές, μιας αγάπης που δεν γνωρίζει σύνορα, ούτε από λαούς, εθνότητες, θρησκείες και φυλές; Μιας αγάπης για ένα πρόσωπο που μπορεί να καταλήξει, μέσα από την παιδική ευαισθησία και το ονειροπόλημα, να μετατραπεί σε γόνιμο προβληματισμό για έναν πλανήτη που χάνεται• τη γη μας, για τη χλωρίδα και την πανίδα της που εξαφανίζεται… Η φιλία ανάμεσα σε διαφορετικά παιδιά, ο ενθουσιασμός και η τόλμη στην ολοκλήρωση της αποστολής τους μπορεί να δώσει παράδειγμα ακόμη και στους μεγάλους πως δεν είναι δύσκολο και ακατόρθωτο ν’ αλλάξει η μοίρα του «πληγωμένου» πλανήτη μας προς το καλύτερο. 

Στο «Νησί με το αθάνατο νερό» θα «ταξιδέψουν» αυτή την Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου οι μικροί φίλοι του Εργαστηρίου Λογοτεχνικής & Δημιουργικής Έκφρασης, παρέα με το γνωστό και αγαπημένο συγγραφέα Λάσκαρη Ζαράρη. Θα συζητήσουν μαζί του για τη φιλία, το θάρρος, την ομαδικότητα και την οικολογική συνείδηση με τη βοήθεια της μουσικής, της ζωγραφικής και της δραματοποίησης. 

Ο Λάσκαρης Π. Ζαράρης είναι ποιητής, συγγραφέας και βιβλιοκριτικός, γεννήθηκε και κατοικεί στη Νέα Αγχίαλο Μαγνησίας. Από τα πρώτα γυμνασιακά του χρόνια ένιωθε μια έντονη ψυχική ανάγκη να γράφει στα τετράδιά του κι έτσι ξεκίνησε το όμορφο αλλά δύσκολο ταξίδι του στον κόσμο της λογοτεχνίας, πρώτα με ποίηση που γαληνεύει την καρδιά και την ψυχή κι ύστερα με παιδικά βιβλία, αφού ποτέ δεν αρνήθηκε την παιδικότητά του: στον κόσμο του παιδιού και των παραμυθιών τα πάντα επιτρέπονται και είναι δυνατά! Η έμπνευση και η συγγραφή αποτελεί γι’ αυτόν ένα διασκεδαστικό παιχνίδι που τον οδηγεί καθημερινά σε πρωτόγνωρες καταστάσεις κάνοντάς τον να νιώθει σαν τον μικρό φιλοπερίεργο εξερευνητή. Έχουν κυκλοφορήσει μέχρι σήμερα δύο βιβλία του για παιδιά κι ένα παιδικό βιβλίων γνώσεων θα είναι έτοιμο να παρουσιαστεί τον Μάρτιο κι έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον αφού η ιστορία του διαδραματίζεται στο νεολιθικό Διμήνι και στην προϊστορική σπηλιά της Θεόπετρας στην Καλαμπάκα.

Θα ’ρθει η στιγμή...

Θα ’ρθει η στιγμή που η νύχτα θα γυρίζει
σαν σκοτεινή νεράιδα μες τα όνειρα
και θα’ χει στολισμένη στο λαιμό της
κάθε χαρά που έφυγε, κάθε αγάπη που χάθηκε...

Θα ’ρθει η στιγμή που η νύχτα θα ποτίζει
της μοναξιάς τα απέραντα περβόλια
και με καμώματα του έρωτα θα ντροπιάζει
της φύσης χρώματα κρυμμένα.

Θα ’ρθει ανθρώπου πόνος να κουρνιάσει
στην αγγελικά πλασμένη τη μορφή της
θα βρει στο βλέμμα της ένα χάδι
που θα γεμίζει με γαλάζιο την ψυχή της.

Κι ας τρέμει στο σκοτάδι η φωνή της
κι ας βγάζει λάμψη η ανάσα που ματώνει
σαν αστεριών γιορτή σε ουράνιο στέμμα
θα ’ρθει η μοίρα να σε σώσει
απ’ του λυγμού τα άχαρα πελάγη
ταξίδι καραβιού σε ώριμο κόσμο
που οι Ιθάκες πάντα σε προσμένουν
να σε πλανέψουν με της περιπέτειας το μεθύσι
κι από μιας έρημης ζωής τη θλίψη να σε κλέψουν.

25/02/2015

Λάσκαρης Π. Ζαράρης

Τρία σατιρικά ποιήματα από τον Παύλο Πολυχρονάκη.

ΡΩΜΙΟΣ ΕΣΚΙΜΩΟΣ

Ένας Ρωμιός, εις το Θεό μια μέρα προσευχόταν

κι άλλα ζητούσε απ’ Αυτόν και άλλα απευχόταν.

«Στο «Τζόκερ» Θέ μου να βρεθώ μοναδικός «εξάρης»

και σε «ΠΡΟ-ΠΟ» που ‘χει λεφτά, μόνος «δεκατριάρης».

Θεέ μου, να μην παντρευτώ και όποια θέλω να ‘χω

και να ‘μαι μέγας «Δον Ζουάν» μέχρι που να υπάρχω.

Θεέ μου, αν θα παντρευτώ, να μη με κερατώνει,

να μη μου φέρεται άσχημα και να μη με πληγώνει.

Θεέ μου, αν κερατωθώ, κάνε να μην το μάθω,

που αν δεν μάθω τίποτα… τίποτα δεν θα πάθω.

Κι αν θα το μάθω, Πλάστη μου, κάνε να μη με νοιάζει,

απεναντίας, να χαρώ κι ο κόσμος ας φωνάζει...».

Και ο Θεός, τ’ απάντησε: «Αλήθεια σου το λέω,

απ’ όσα είπες, άκουσα, μόνο το τελευταίο.

Γι’ αυτό και αποφάσισα, μια που σε αγαπάω

και Εσκιμώο σ’ έκανα και στη στιγμή σε πάω

εις την Αλάσκα, σε «Ιγκλού» κι εκεί θα ‘χεις τιμή σου

αυτά που στην πατρίδα σου τα είχες για ντροπή σου…

αφού τους επισκέπτες σου θα βάζεις στο κρεβάτι

μαζί με τη γυναίκα σου κι εσύ… θα κάνεις μάτι…».

ΦΤΩΧΟΓΕΙΤΟΝΙΑ

Του Μπιρμπίλη το φαράσι,

του Μικέλη το σφυρί,

μια στη φέξη, μια στη χάση

στο τραπέζι το τυρί.

Σουβατζής ο Μαστραχάλιας

παλιατζής ο Ντιγριντής,

ο στηθόδεσμος της Βάλιας

αργολάβος και καντής.

Σπιρτοκούτια τα σπιτάκια,

που και που ένα γιασεμί

δέκα σε δυο καμαράκια

μετρημένο το ψωμί…

Μεροδούλι – μεροφάι

η ζωή μας προσπερνά

και μας σέρνε και μας πάει

σε πολύ κακά στερνά. 

 Εις ΘΕΟΚΟΥΦΟΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΧΕΤΑΙ

Κουφάλογο ήσουν άτυχε σε όλη τη ζωή σου

μα έλεγες οξύτατη πως ειν’ η ακοή σου.

Και μια φορά που εκδρομή πήγες εις το Παρίσι

και στη «Νορτ Νταμ»* ευρέθηκες, λέν’ είχες απορήσει,

οι βροντερές καμπάνες της γιατί δεν εκτυπούσαν,

ενώ την ίδια τη στιγμή στην διαπασών ηχούσαν.

* Η Παναγία των Παρισίων 

Ένα διήγημα και ένα ποίημα από τον Κωνσταντίνο Ιωαννίδη.

Το παγούρι με το νερό

  Ήμασταν μικρά παιδιά ως δέκα χρονών. Στο δρόμο κοντά φυλάγαμε αγελάδια. 'Ήρθαν δυο Τούρκοι. Κάθισαν στην σκιά του δέντρου και μας φώναξαν.

-Ρε γκιαούρηδες ελάτε εδώ.

Πήγαμε κοντά τους. Μας είπαν.

-Αυτό το παγούρι γεμίστε-το νερό από την πηγή και φέρτε μας γρήγορα.

Πήραμε το παγούρι. Το γεμίσαμε, το φέραμε. Ο ένας ήπιε λίγο και είπε.

-Αυτό ζεστό είναι. Το έχυσε. Να πάτε να φέρετε άλλο, μας είπε.

Πήγαμε και φέραμε άλλο νερό. Αυτός πάλι ήπιε λίγο και είπε.

-Σε αυτό το νερό κατουρήσατε.

Το έχυσε και μας είπε.

-Γρήγορα να έρθετε, να φέρετε κρύο νερό.

Τότε εμείς όταν πήγαμε στην πηγή όσο μπορούσαμε κατουρήσαμε μέσα στο παγούρι και το φέραμε. Το πήραν το παγούρι, ήπιαν το νερό και είπαν.

-Α, τώρα καλό νερό φέρατε.

Και εμείς φύγαμε γελώντας, γιατί την τρίτη φορά ήπιαν το κατούρημά μας και ευχαριστήθηκαν.   

(Μικρό διήγημα του παππού μου, από τον Πόντο)

Το κάρβουνο της ύπαρξής μου

Δέντρα μου αγαπημένα, αναμνήσεις μου.
Ρίζες που δροσίζετε την μνήμη μου.

Το μυαλό μου σ' έναν πύργο,πολιορκημένο.
Αν πετάξω τα χαρτιά μου, μόνο τότε θα σωθώ.

Έχασα την ομορφιά μου σε λιακάδες τεμπελιάς.
Πανικός με κυνηγάει και δε βρίσκω δέντρο ν' ανεβώ.

Μια καλύβα στο βουνό με φτάνει
για να γράψω στους κορμούς των δέντρων με σουγιά.

Δε μπορώ να ξεριζώσω τόσο φως
που με πυρωμένο ξύλο με τυφλώνει.

Σε βουνά και σε χωράφια και σε ρέματα
έμαθα όλα τα απαρέμφατα.

Σαν εκείνη τη φορά (μικρό παιδί στης γειτονιάς το δρόμο)
ποτέ ξανά δεν ανηφόρισα μεσ' στις νιφάδες που κατέβαιναν στη σιγαλιά.

Κι όσο περνούν τα χρόνια, μικραίνει η βελόνα και χοντραίνει η κλωστή,
και δύσκολα περνάει στης μνήμης τη βελόνα.

Κι έτσι σιγά-σιγά η λήθη φέρνει τη μνήμη σ' ένα απόκρημνο σημείο,
για να την σπρώξει στου ολέθρου το κενό.

Με δάκρυα πίσω δεν γυρνάει η μνήμη.
Ολόγυρα βουνά που πλησιάζουν και μικραίνουν την κοιλάδα.

Και πρέπει, ναι, τα δευτερόλεπτα να γίνουν ώρες,
κι η κάθε ώρα να' χει την διάρκεια ενός μήνα κ.ο.κ.

Ως ερημίτης μπήκα σε μιαν αγγελία γνωριμίας
εγώ ο φοιτητής της κάθε ερωτικής μου φαντασίας.

Μα τώρα ολ' αυτά περάσανε .
Το κάρβουνο της ύπαρξής μου σκύβω και φυσάω.

Κωνσταντίνος Ιωαννίδης

βράδυ 23-11-2007

Αφιερωμένο.

Το πρώτο σου ποδήλατο θυμάσαι;

Καλά-καλά δεν έφτανες τα πηδάλια μα βιαζόσουν να φτάσεις στην αμμουδιά, εκεί που η θάλασσα πάντα σε περίμενε, για να νιώσει τα αμέριμνα βήματα σου και τις πετρούλες που τις έριχνες να αισθανθεί πάνω της.

Δεν ήθελες να πιστέψεις πως ο χρόνος του ανθρώπου είναι σαν τη ρόδα του ποδηλάτου.

Ρωτούσες: «Πόσες αχτίνες έχει η ρόδα Μάνα; Και μήπως ο βυθός της γαλανής αγαπημένης κρύβει τα μυστήρια του ανθρώπου; Μήπως εκεί πάνω καθρεφτίζονται τα χρόνια σου; Και ο κάλος ψαράς ο Θεούλης, ήρθε να σε πάρει για καλό σου;».

Να σε βλέπω ψηλά στον ουρανό, να πλένω τα χέρια μου με γαλανό νερό κι ίσαμε να γυρίσω σπίτι με ματωμένο γόνατο από το ποδήλατο, να περιμένω την αγωνία σου στο πρόσωπο ζωγραφισμένη:

«Πού χτύπησες κορίτσι μου;».

Και να μου βάζεις μάνα ιώδιο στο γόνατο και να με κρύβεις στην αγκαλιά σου.

Σπουργίτι εγώ μικρό που μ’ ένα βλέμμα σου, δάκρυ και πίκρα φεύγαμε, κι έπλεκα όνειρα στη κεντητή ποδιά σου, νοικοκυρά του κόσμου μου και της αγάπης αυλή μου.

Αυτό ένιωσα πως ήθελες να πεις στη μάνα σου όταν είδα το δάκρυ σου στο πρόσωπο και της ψυχής το ξέσπασμα για την προσωρινότητα της ζωής. Τότε ήταν που ταξίδεψα στα χρόνια σου τα ανέμελα, ξανθό κορίτσι…

17/02/2015

Λάσκαρης Π. Ζαράρης

«Λίβηθρα»: απελευθέρωση δωρεάν ebook!

 

Λίβηθρα: μία κωμόπολη χτισμένη στους πρόποδες του Ολύμπου, δέσμια ενός αστικού θρύλου, που σφραγίζει καταλυτικά τη μοίρα της. Κυρίαρχες γυναικείες φιγούρες, η Αλεξάνδρα και η κόρη της Χλόη, που συνδέονται με εμμονές κι ένοχα μυστικά: η πρώτη είναι έρμαιο μιας ολέθριας, σκοτεινής έλξης και η δεύτερη παλεύει εγκλωβισμένη σε έναν αδιέξοδο έρωτα. Παράλληλα, παλιά εγκλήματα έρχονται στο φως απαιτώντας κάθαρση ανάμεσα στα όρια της λογικής και της παράνοιας, αποτελώντας το μέρος μόνο μιας επερχόμενης καταστροφής.

Μπορείτε να κατεβάσετε δωρεάν το μυθιστόρημα της Βάλιας Καραμάνου με τίτλο «Λίβηθρα» από τη διεύθυνση www.saitapublications.gr/2015/02/ebook.142.html

ΑΔΕΛΦΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΤΥΠΟΥ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΜΕ ΙΣΠΑΝΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ (Julio Verne του Bargas) ΤΟΛΕΔΟ.

Ο ΔΟΜΙΝΙΚΟΣ ΘΕΟΤΟΚΟΠΟΥΛΟΣ «El Greco» ΕΝΩΝΕΙ ΜΑΘΗΤΕΣ, ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΛΑΟΥΣ

Το Πρότυπο Πειραματικό Γυμνάσιο του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, στο πλαίσιο της παροχής ευκαιριών στους μαθητές /ριες του σχολείου για βιωματική παιδεία, ανάπτυξη δεξιοτήτων, αλλά και καλλιέργεια του πολιτισμού της ειρήνης, ολοκλήρωσε διοργάνωσε με μεγάλη επιτυχία τη δεύτερη φάση φιλοξενίας και κοινών πολιτιστικών δράσεων με το Ισπανικό σχολείο IES Julio Verne του Bargas από τις 3 Φεβρουαρίου έως τις 6 Φεβρουαρίου 2015.

Αντιπροσωπεία από τρεις εκπαιδευτικούς (τον υποδιευθυντή κύριο Νικόλαο Γεωργολιό, τον υπεύθυνο του προγράμματος, κύριο Θωμά Ζήκο, και τη φιλόλογο, κυρία Ευανθία Ζαρκογιάννη) και 27 μαθητές /ριες, επισκέφθηκαν το Ισπανικό σχολείο IES Julio Verne του Bargas, στο Τολέδο, στο πλαίσιο των δράσεων του πολιτιστικού προγράμματος με τίτλο «El Greco Project 2014». Το πρόγραμμα αυτό  υλοποιείται στο πλαίσιο του εορτασμού των 400 χρόνων από το θάνατο του σπουδαίου καλλιτέχνη Δομίνικου Θεοτοκόπουλου ή όπως είναι ευρέως γνωστός στις ευρωπαϊκές χώρες «El Greco». Την ευθύνη για την υλοποίηση του προγράμματος ανέλαβαν οι εκπαιδευτικοί του σχολείου, κύριος Θωμάς Ζήκος (ΠΕ01), κύριος Νίκος Γεωργολιός (ΠΕ 04) και κυρία Ευανθία Ζαρκογιάννη (ΠΕ02), με το συντονισμό και την υποστήριξης της διευθύντριας κυρίας Ελένης Μούζουρα (ΠΕ02).

Κατά την επίσκεψη της αποστολής του σχολείου μας, υπογράφηκε σύμφωνο με το οποίο τα δύο σχολεία αδελφοποιούνται και έτσι η εκπαιδευτική οικογένεια του σχολείου μας διευρύνεται σε Ευρωπαϊκό επίπεδο έως την Ισπανία. Το σύμφωνο υπογράφηκε από τη διευθύντρια του σχολείου μας, κυρία Ελένη Μούζουρα και από τον διευθυντή του Ισπανικού σχολείου IES Julio Verne του Bargas, κύριο Daniel Fernandez Gutierrez. Επίσης, παρουσιάστηκαν εργασίες μαθητών και μαθήματα εκπαιδευτικών με θέμα τον Δομήνικο Θεοτοκόπουλο στα Αγγλικά, τόσο από την ελληνική αποστολή, όσο και από τους Ισπανούς μαθητές και εκπαιδευτικού.

Η ελληνική αποστολή έγινε δεκτή από το Δήμαρχο της πόλης του Bargas, ο οποίος μίλησε με τα καλύτερα λόγια για το σχολείο μας, την Ελλάδα και μας προσέφερε ψηφιακό υλικό για την πόλη τους. Οι μαθητές /ριες μας είχαν την ευκαιρία να επισκεφθούν μουσεία και διάφορους χώρους πολιτιστικής και ιστορικής σημασίας και να εμπλουτίσουν βιωματικά τις γνώσεις τους. Ιδιαίτερη εντύπωση προκάλεσε η επαφή με τα πρωτότυπα έργα του μεγάλου Έλληνα ζωγράφου, Δομήνικου Θεοτοκόπουλου. Οι μαθητές /ριές μας, φιλοξενήθηκαν σε σπίτια μαθητών /ριών του Ισπανικού σχολείου, ανταποδίδοντας έτσι τη φιλοξενία που προσφέρθηκε σε σπίτια μαθητών /ριών μας στην Ισπανική αντιπροσωπεία, όταν φέτος το φθινόπωρο επισκέφθηκαν το σχολείο μας. 

Έτσι, ολοκληρώθηκε για το σχολικό έτος 2014 -15 άλλη μια σημαντική δράση του σχολείου μας, με την ολοκλήρωση  του προγράμματος «El Greco Project 2014», που υλοποιήθηκε στο σχολείο μας ολοκληρώθηκε με μεγάλη επιτυχία, καθώς επετεύχθησαν σημαντικοί στόχοι μαθησιακοί, κοινωνικο συναισθηματικοί, παιδαγωγικοί και εθνικοί. Αναπτύχθηκαν φιλικοί δεσμοί ανάμεσα στους μαθητές και εκπαιδευτικούς, αλλά και ανάμεσα στις οικογένειες των μαθητών/ριών και προάχθηκε ο πολιτισμός της ειρήνης.  Θερμά συγχαρητήρια αξίζουν σε όσους /ες Έλληνες και Ισπανούς μαθητές /ριες και εκπαιδευτικούς συνέβαλαν στην επιτυχία του προγράμματος.

                                                                        Η Διευθύντρια

                                                                                        Δρ. Μούζουρα Ελένη

                                                                                       Φιλόλογος-Ψυχολόγος

 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 2ου ΠΡΟΤΥΠΟΥ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΤΥΠΟΥ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ.

ΤΟ 2^Ο ΠΡΟΤΥΠΟ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΣΥΝΔΙΟΡΓΑΝΩΒΝΟΥΝ ΑΓΩΝΕΣ ΡΗΤΟΡΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ

Δ΄ ΔΙΑΣΧΟΛΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΡΗΤΟΡΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Μαθητές από 32 Σχολεία της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας θα βρεθούν το διήμερο 28 Φεβρουαρίου - 1 Μαρτίου 2015 στον χώρο του 2^ου Πρότυπου Πειραματικού Γυμνασίου  Θεσσαλονίκης για να διαγωνιστούν στο διάλογο και να διασταυρώσουν την επιχειρηματολογία τους σε επίκαιρα θέματα με ευρύτερο στόχο την καλλιέργεια και διάδοση της Ελληνικής Γλώσσας. Πρόκειται για τους Δ΄ Διασχολικούς Αγώνες Ρητορικής Τέχνης, που για τέταρτη συνεχή  χρονιά διοργανώνει το 2^ο Πρότυπο Πειραματικό Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης σε συνεργασία με το Πρότυπο Πειραματικό Γυμνάσιο του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, υπό την αιγίδα της Διοικούσας Επιτροπής Πρότυπων Πειραματικών  Σχολείων.

Οι αγώνες θα διεξαχθούν το διήμερο 28 Φεβρουαρίου  και 1 Μαρτίου 2015 στις αίθουσες  του 2^ου Πρότυπου Πειραματικού Γυμνασίου Θεσσαλονίκης (Κλεάνθους 30).

Συμμετέχουν μαθητές από 32  Γυμνάσια της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας.

Οι αγώνες ρητορικής τέχνης τείνουν να καταστούν θεσμός  στην εκπαιδευτική κοινότητα της Θεσσαλονίκης και πραγματοποιούνται με σκοπό την προαγωγή της τέχνης του «καλώς λέγειν», δηλαδή του λόγου που χαρακτηρίζεται από γραμματική αρτιότητα, αισθητική ομορφιά και πρακτική αποτελεσματικότητα μέσα από την ισχύ της επιχειρηματολογίας.

Δρ Αλεξάνδρα Μάρα                                                                Δρ Ελένη Μούζουρα

Διευθύντρια 2ου Πρότυπου                                        Διευθύντρια Πρότυπου Πειραματικού Πειραματικού Γυμνασίου  Θεσσαλονίκης             Γυμνασίου  Πανεπιστημίου Μακεδονίας

Κριτική παρουσίαση του παραμυθιού του Βασίλη Κουτσιαρή: «Μάγισσες γόμες», σε εικονογράφηση Αιμιλίας Κονταίου, εκδόσεις Μίνωας, Αθήνα 2015.

   Ο φίλος συγγραφέας και δάσκαλος Βασίλης Κουτσιαρής, με αδιαμφισβήτητη και αναγνωρισμένη προσφορά στον χώρο του παιδικού βιβλίου, εξέδωσε το καινούργιο του παραμύθι με τίτλο: «Μάγισσες γόμες», που απευθύνεται σε παιδιά προσχολικής και πρώτης σχολικής ηλικίας.

   Η πρωταγωνίστρια του βιβλίου η Νικολέτα, έχει μια ιδιαίτερη αγάπη στις γόμες, σε σημείο που η ζήλια της για τις γόμες των συμμαθητριών της να την κάνει να πάρει κρυφά από την τάξη και να φέρει στο σπίτι της τις γόμες τριών φιλενάδων της.

   Με άμεσο και γλαφυρό τρόπο, ο συγγραφέας θίγει το σοβαρό και συνηθισμένο πρόβλημα της κλοπής αντικειμένων από το σχολείο, αλλά και με σαφήνεια αναλύει μια κατάσταση «όταν τα παιδιά παίρνουν κάτι που δεν τους ανήκει». Αλλά η λέξη «κλοπή» μπορεί να ακούγεται βαριά για τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας που δεν έχουν ακόμη σαφή επίγνωση της αξίας των αντικειμένων και κανόνων καλής συμπεριφοράς. Κι έτσι θα ήταν πιο φρόνιμο να το προσδιορίσω ως «οικειοποίηση κάποιου πράγματος ενός παιδιού από κάποιο άλλο», κι εδώ πρέπει να σημειωθεί πως σε κάθε ηλικία υπάρχει μια διαφορετική αντίληψη στο παιδί για το τι ακριβώς θεωρείται «δικό μου» ή «δικό σου».

   Στο τέλος του βιβλίου, η ψυχολόγος κ. Μαρία Δρόσου επισημαίνει τις διαφορές: στα παιδιά σχολικής ηλικίας (6-12 ετών) η πράξη οφείλεται στην απώλεια του απαιτούμενου αυτοελέγχου, ενώ στα παιδιά 12-17 ετών αιτιολογείται από τον ενθουσιασμό του «απαγορευμένου» και αποτελεί υιοθετημένη στάση για να δείξουν την αντίδρασή τους και την επαναστατικότητά τους.

   Στην ιστορία μας τώρα, η Νικολέτα κάνει την ανήξερη και αναγκάζεται να πει το πρώτο ψέμα στη μαμά της όταν εκείνη την πληροφορεί πως τηλεφώνησε η μαμά τής συμμαθήτριάς της Κάτιας και ρωτούσε για τρεις γόμες που χάθηκαν στην τάξη του σχολείου.

   Ο Βασίλης Κουτσιαρής διαπραγματεύεται το θέμα με προσοχή, με την υπευθυνότητα και την εγγύτητα του δασκάλου που γνωρίζει εκ των ένδον τη σημασία που έχει μία πολύχρωμη γόμα ή οποιοδήποτε άλλο αντικείμενο, για ένα μικρό κορίτσι. Το παιδί κατασκευάζει τον δικό του κόσμο και πλάθει στο μυαλό του ιστορίες, νιώθοντας ασφάλεια όταν έχει στα χέρια του το αγαπημένο του αντικείμενο και περνά πολλές όμορφες στιγμές ανακαλύπτοντάς το. Ο συγγραφέας γνωρίζει καλά πως ένα τόσο ασήμαντης αξίας αντικείμενο για έναν ενήλικα -χρηματικής και συναισθηματικής- μπορεί να κάνει δυστυχισμένο ένα παιδί όταν στερηθεί τη συντροφιά του, έστω για λίγο.

   Ο δάσκαλος και συγγραφέας -όπως ανέφερα σε προηγούμενη κριτική μου- εφαρμόζει τις σύγχρονες παιδαγωγικές απόψεις στην εκπαίδευση και γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο χρησιμοποιεί εκφραστικά μέσα που διευκολύνουν τα παιδιά της πρωτοσχολικής ηλικίας να επικεντρώσουν την προσοχή τους στο πολύ σημαντικό θέμα, με μικρές κοφτές προτάσεις που αφομοιώνονται εύκολα. Τοποθετεί τα παιδιά σ’ έναν κύκλο αναζήτησης της πράξης που έγινε (καλή ή κακή), της αιτιολόγησή της (γιατί έγινε;) και τις συνέπειες (αρνητικές) που έφερε στη Νικολέτα και στις συμμαθήτριές της, με ευαισθησία στην ρέουσα μυθοπλασία του.

   Το τέλος της ιστορίας θα είναι ευχάριστο και θα απαλλάξει τη Νικολέτα από την αγωνία και τη βαριά ατμόσφαιρα που δημιουργήθηκε. Στην προσπάθειά της να αντιμετωπίσει το πρόβλημα και να επιλέξει την ιδανική στάση, θα τη βοηθήσουν σημαντικά οι γονείς της. Οι συμμαθήτριές της που έχασαν τις γόμες τους, θα νιώσουν μεγάλη χαρά.

   Επιλέγω ένα πολύ όμορφο απόσπασμα, όπου η δασκάλα απευθύνεται στα παιδιά:

   «Οι μάγισσες γόμες! Μερικές φορές μαγεύουν τα χεράκια μας κι εκείνα δε σκέφτονται και τις παίρνουν. Μόλις τα χεράκια καταλάβουν το λάθος τους, οι γόμες επιστρέφουν. Μαγικά!».

   Ο συγγραφέας, κατά την εξέλιξη της ιστορίας, επιδιώκει να δείξει σε μικρούς και μεγάλους με σαφείς παιδαγωγικούς σκοπούς και λεπτό ψυχολογικό χειρισμό, ότι το θέμα που τον απασχολεί στο παραμύθι αυτό απαιτεί τη συνεργασία γονέων και δασκάλων και η λύση που επιλέγεται κάθε φορά δεν πρέπει να προσβάλλει την προσωπικότητα του παιδιού. Δεν χρειάζονται αυστηρές τιμωρίες, απειλές και άσκηση βίας, αλλά κατανόηση και ηρεμία.

   Συνιστώ ανεπιφύλακτα στους μικρούς αναγνώστες το παραμύθι: «Μάγισσες γόμες» γιατί συγκινεί με την απλότητά τού συγγραφέα, ελκύει με την ομορφιά των εικόνων της Αιμιλίας Κονταίου που δίνουν την εντύπωση ότι κινούνται και ζωντανεύουν για να τονίσουν τις γραμμές του συγγραφέα, κυρίως όμως για το ότι το παραμύθι είναι δομημένο με τρόπο που να προσφέρει στους γονείς την πιο επωφελή λύση στο πρόβλημα για το παιδί τους, σε περίπτωση που εκείνο πήρε κάτι κρυφά που δεν του ανήκει, χωρίς να ρωτήσει ή να πληρώσει. «Οι Μάγισσες γόμες» αποτελούν σε δεύτερο αλλά ουσιώδες επίπεδο, ένα εκπαιδευτικό βιβλίο που δίνει τις σωστές κατευθύνσεις και τις στέρεες βάσεις για μια ομαλή και υγιής κοινωνική συμπεριφορά του παιδιού μέσα στο σχολείο.

19/02/2015

Λάσκαρης Π. Ζαράρης   

Κριτική παρουσίαση του παραμυθιού της Φωτεινής Βασιλείου: «Η φούσκα με τα ψέματα», σε εικονογράφηση Θέντας Μιμηλάκη, εκδόσεις Παρρησία, Αθήνα 2014.

   Η φίλη συγγραφέας Φωτεινή Βασιλείου εξέδωσε το δεύτερο παραμύθι της με τίτλο: «Η φούσκα με τα ψέματα» στον αξιόλογο εκδοτικό οίκο «Παρρησία» ο οποίος αποδεικνύει με το παρόν βιβλίο, ότι δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στην παρουσίαση στο κοινό όμορφων και περιποιημένων βιβλίων.

   Από το βιογραφικό σημείωμα της Φωτεινής μαθαίνουμε: «Τους ήρωες των παραμυθιών της δεν τους έχει φανταστεί, τους έχει συναντήσει και έχει πάρει από αυτούς την άδεια να αφηγηθεί τις ιστορίες τους με τον δικό της τρόπο… Ώσπου κατάλαβε πως τα ψέματα φέρνουν μόνο μπελάδες…».

   Ο μικρός πρωταγωνιστής ο Πέτρος, προκειμένου να αποφύγει να πάει στο σχολείο, αποφασίζει να πει το πρώτο του ψέμα και κατόπιν συνηθίζει να λέει το ένα ψέμα πίσω από το άλλο… Η συγγραφέας, αφού αρχικά δανείζεται την υπόθεση του γνωστού Πινόκιου, την εντάσσει με έξυπνο και δημιουργικό τρόπο στην ιστορία της και τοποθετεί τον μικρό ήρωά της σε μια παρόμοια κατάσταση με τον Πινόκιο, μόνο που εδώ δεν έχουμε το παράξενο φαινόμενο να μεγαλώνει η μύτη του, αλλά όπως περιγράφει η συγγραφέας: «Δεν πρόσεξε όμως πως ακριβώς πάνω από το κεφάλι του, ανάμεσα στα αχτένιστα τσουλούφια του, είχε από ώρα εμφανιστεί μια μικρή, μικρούλα φούσκα όση ένας αρακάς».

   Η ανθρώπινη περιπέτεια, από δημιουργίας κόσμου, είναι γεμάτη από ψέματα, γεγονός που αιτιολογείται από την αδύναμη φύση του ανθρώπου, αλλά και από τη διαρκή του τάση να καταφεύγει στην ευκολία και να προσπαθεί να ξεφεύγει από τη δυνατότητα ελέγχου και από κάθε τιμωρία. Κατά συνέπεια, το θέμα που επιλέγει η Φωτεινή Βασιλείου για να «στήσει» την ιστορία της είναι διαχρονικό μα ταυτόχρονα επίκαιρο, για τον λόγο ότι ένα σημαντικό μέρος της ανησυχίας των γονιών και των δασκάλων εξαντλείται στο πώς θα αντιμετωπίσουν τα ψέματα των παιδιών, από τα πιο συνηθισμένα και μικρά έως τα πιο ασυνήθιστα και υπερβολικά.

   Από απόψεως της διαχείρισης του θέματος και της γραφής, έχω να παρατηρήσω ότι η Φωτεινή Βασιλείου ανταποκρίνεται πλήρως στην αντιληπτική ικανότητα των παιδιών της πρώτης σχολικής ηλικίας (6-8 ετών), αποφεύγοντας να χρησιμοποιήσει δύσκολες εκφράσεις που μπερδεύουν συνήθως τους μικρούς αναγνώστες. Η απλότητα διευκολύνει τη μάθηση που γίνεται οικεία εμπειρία, διαμέσω μιας παραστατικής αφήγησης που βασίζεται σε πλήθος αγαπημένων εικόνων των παιδιών. Τα περιστατικά που παρουσιάζονται αντλούνται από την καθημερινή ζωή και συνηθισμένοι άνθρωποι περνούν από τις σελίδες του βιβλίου, δίνοντας την αίσθηση ότι δεν έχουμε να κάνουμε απλώς μ’ ένα παραμύθι, αλλά με μία ρεαλιστική ιστορία που είναι δομημένη σ’ ένα φανταστικό τέχνασμα, για να δοθεί το έναυσμα να αγγίξει η συγγραφέας τις ψυχές των παιδιών, με χαριτωμένο και ανάλαφρο λόγο. Πίσω όμως από τις γραμμές της, αφήνει σκοπίμως κάποια ανοιχτά ζητήματα, ώστε να προβληματίσει τα παιδιά. Και δεν εννοώ βέβαια πως εκείνα πρέπει να αντιμετωπίσουν το ψέμα προτάσσοντας μια πολύπλοκη ηθική αξιολόγηση, αρκεί το αντιθετικό σχήμα: καλό-κακό, αλλά να κατανοήσουν τις αιτίες που ωθούν τον άνθρωπο να επιλέγει το ψέμα ως στάση ζωής περισσότερο από την αλήθεια μέσα από τις εικόνες. Στο σημείο αυτό αποκαλύπτεται η αναπαραστατική σαφήνεια και η άμεση απόδοση των συναισθημάτων των προσώπων και των ζώων από τη Θέντα Μιμηλάκη. Οι γονείς, διαβάζοντας το βιβλίο, θα αναρωτηθούν σε ποιες στιγμές το παιδί τους επιλέγει το ψέμα και πώς νιώθει μετά την επιλογή του αυτή. Νιώθει ικανοποίηση, χαρά, λύπη, ενοχή ή κάτι άλλο; Μήπως υπάρχουν φάσεις της ζωής όπου το ψέμα αποτελεί μόνη διέξοδο, παραδείγματος χάριν όταν το παιδί πιέζεται από γονείς και δασκάλους με επιπλέον σχολικές και εξωσχολικές υποχρεώσεις;

   Το παιδί θα συνειδητοποιήσει σταδιακά όλα τα προηγούμενα, θα υποπτευθεί ότι το ψέμα δημιουργεί προβλήματα στις σχέσεις των ανθρώπων και φέρνει σοβαρές επιπτώσεις στην οικογενειακή, σχολική και κοινωνική ζωή. Θα πάρει μια ιδέα ότι το ψέμα βασανίζει ακόμη και ολόκληρη την ανθρωπότητα και πρέπει κάθε άνθρωπος να νιώθει ευθύνη για τα ψέματα που εκστομίζει ο ίδιος αλλά και ο διπλανός του και κατ’ επέκταση ο άνθρωπος μιας άλλης πόλης ή χώρας.

   Στο επίπεδο των συμβόλων, θα έλεγα ότι η «φούσκα» αφού «φύτρωσε» στο κεφάλι του Πέτρου, αποτελεί σοφή επιλογή της συγγραφέως για να εικονοποιήσει τη συνείδηση του ανθρώπου, αλλά και παράλληλα να δείξει ότι τα πιο κατακριτέα λάθη των ενηλίκων είναι τα ψέματα που συνηθίζουν να λένε, δίνοντας με αυτόν τον τρόπο το κακό παράδειγμα στα παιδιά τους και οδηγώντας τα παράλληλα να μαθαίνουν σε μια λανθασμένη συμπεριφορά.

   Επιλέγω να σας παρουσιάσω ένα διασκεδαστικό απόσπασμα του βιβλίου που εξηγεί με όμορφο τρόπο και μας κάνει να σκεφτούμε ότι το ψέμα τελικά επιστρέφει σε αυτόν που το εκστόμισε και τον εκδικείται:

   «Μαζί με τα ορμητικά νερά ξεχύθηκε από τη σκασμένη φούσκα και ο πεντάμετρος ξιφίας, που έφτασε σπαρταρώντας στα πόδια του «ψεύτη» ψαρά και του έδωσε γερή τρομάρα».

   Η Φωτεινή Βασιλείου δίνει στην ιστορία της αρκετές αφορμές για να παραδειγματιστούν μικροί και μεγάλοι, να προσέχουν τα λόγια τους και να μην προσπαθούν να δείξουν ότι είναι σημαντικοί, πλάθοντας για τον εαυτό τους ανυπόστατες ιστορίες και φανταστικά κατορθώματα, γιατί η πραγματική αξία του ανθρώπου φαίνεται στις πράξεις του.

   Συγχαρητήρια Φωτεινή και εύχομαι σύντομα να δούμε από σένα ένα καινούργιο παραμύθι!

18/02/2015

Λάσκαρης Π. Ζαράρης       

Πρόσκληση παρουσίασης του νέου βιβλίου της Βίκυς Κατράνα: "Τα Μυστικά της Πανσέληνου".

Ξεφυλλίστε μερικές σελίδες από το βιβλίο

...Οι πύλες άνοιξαν αθόρυβα και η μικρή παρέα πέρασε μέσα. Ήταν χαρούμενοι που ξέφυγαν απ’ το κακό που έτρεχε πίσω τους. Αυτό που αντίκρισαν μπροστά τους ήταν ένα μικρό θαύμα. Η πόλη χτισμένη πάνω σε μια χαμηλή βραχώδη περιοχή με μια απλωσιά άμμου τριγύρω...
«Είναι υπέροχη!» είπε ο Άντυ καθώς κολυμπούσαν στα στενά της.
«Από ’δω η σχολή των Νερών και των Ανέμων, το αστεροσκοπείο, ο γυάλινος θάλαμος παιχνιδιού και ενημέρωσης, στο βάθος το βραχόδασος, η περιοχή με τα βρύα, δρακομαχίες – ψαρομαχίες στη σκοτεινή σπηλιά».
 

Στη χρονιά του δράκου, ο κόσμος συνταράσσεται από μια μαγική δύναμη που θέλει να κυριαρχήσει στα νερά και στη ζωή όλων των πλασμάτων. Ο Άντυ και οι φίλοι του, η μικρή παρέα ψαριών, θα αντισταθούν μέχρι την τελευταία αναπνοή τους; Μαζί τους θα ενωθούνε, άραγε, οι άνθρωποι, οι άνεμοι και τα ξωτικά, για να σώσουν τη γη; Mια συναρπαστική περιπέτεια, ένα ταξίδι στη μαγεία του ονείρου. Μια ιστορία, μονοπάτι, με την οποία, σίγουρα, ο καθένας θα οδηγηθεί στο αστέρι της ψυχής του.
Γιατί όχι και εσείς…